Fallout: New Vegas
Fall in.
De mogelijkheid om een uur lang met Fallout: New Vegas aan de slag te gaan voelt als een zegen en een vloek tegelijkertijd. Natuurlijk is het een zegen om alvast een tijd lang op onderzoek te gaan in het nieuwe wasteland rondom Vegas. Aan de andere kant weet je van tevoren ook dat de tijd zo voorbij zal zijn en dat een uur nooit genoeg is om de honger naar dit nieuwe Fallout-deel te stillen.
Maar goed, je moet roeien met de riemen die je hebt, dus begonnen we vol goede moed aan de speelsessie. Aangezien de demo begon vanaf de start van het spel, werden we mooi ingeleid in het verhaal van New Vegas. Allereerst wordt er wat uitleg gedaan over de achtergrond van de situatie in het woestijngebied.
De nucleaire bombardementen van 2077 aan de oostkust hebben een stuk minder effect gehad rondom New Vegas, maar toch is het gebied niet compleet onberoerd gelaten. Ook hier zijn mutaties van beesten een alledaags gezicht maar de lucht is nog altijd stralend blauw. Het is inmiddels 2280 en de New California Republic met haar grote leger is westwaarts getrokken om de Hoover Dam te herstellen. Zij lijken de grootste factie in New Vegas te zijn maar zijn onlangs teruggedrongen door een grote groep samengekomen slaven; Caesers Legion.
Daarnaast zijn er nog andere kleinere groeperingen, zoals de Great Kahns, die aan het begin van het avontuur direct met jou te maken hebben. Het eerste wat we zien door de ogen van het hoofdpersonage is namelijk dat hij/zij wordt neergeschoten door – waarschijnlijk - de leider van de Kahns. Hoe dit zover gekomen is wordt ons niet duidelijk, maar we weten wel dat je een koerier van de Mojave Express bent. Je opdracht was om een pakketje, dat iets te maken heeft met een ‘platinum chip’, naar de Strip te brengen. Dit verloopt dus niet helemaal volgens plan.
Het volgende moment worden we wakker bij Doc Mitchell, die vertelt dat we gered zijn door Victor – de securiton robot bekend uit de eerste trailer van de game. Via wat vragen en opdrachtjes (zoals de Rorschach inktvlekken test) worden vervolgens je karakter, vaardigheden en dergelijke bepaald, maar dit kun je ook zelf weer helemaal aanpassen. Net als in Fallout 3 kun je dus op een hele leuke manier bepalen hoe jouw personage er uit ziet – zowel innerlijk als uiterlijk.
Vanaf hier begint de game en kun je er op uit trekken om te onderzoeken wat er nu precies gebeurd is. Voor we echter de open wereld in stapte kregen we een melding of we de Hardcore mode wilde aanzetten. Dit is een modus die de game iets meer realisme meegeeft maar voornamelijk meer uitdaging geeft. Speel je op Hardcore dan zal je als speler een fatsoenlijk ritme moeten aanhouden om in leven te blijven. Je moet zo nu en dan slapen, eten en drinken.
Daarnaast helen Stimpacks niet ineens maar zul je beetje bij beetje energie terugkrijgen en moeten gekneusde ledematen door een dokter behandeld worden (of met een tas van een dokter als je die bij je hebt). Als laatste zullen kogels bij het gewicht wat je meezeult meetellen, zodat je beter moet omgaan met je inventory. Het is goed dat de game je deze extra keuze biedt maar niet opdringt (je kunt ten alle tijden de Hardcore mode uit- of aanzetten). Aangezien wij maar een uurtje de tijd hadden, kozen we niet voor de modus maar voor de veilige optie.
Eindelijk konden we op pad. Doc Mitchell woont in Goodsprings, een klein dorpje met wat woningen en winkeltjes. De dokter verzocht ons een aantal mensen op te zoeken om de nodige dingen te leren. Aangezien we geen tijd voor tutorials hadden waren we snel uitgekeken op het leren schieten en dergelijke. We besloten de opdrachten te laten voor wat ze waren en zelf op pad te gaan.
Wat opvalt is dat de omgevingen van New Vegas er wat beter uitzien dan die in Fallout 3. Het is geen wereldschokkend verschil maar de details en textures zien er zeer goed uit. Doordat de effecten van de nucleaire bommen minder te merken zijn ademt de omgeving rond New Vegas – voor zover wij gezien hebben - ook meer vrolijkheid uit. Waar Fallout 3 nogal grauw en duister kon zijn, hangt er een strak blauwe lucht boven de woestijn en schijnt de zon volop.