Far Cry 5: Hours of Darkness DLC review - Rennen door de jungle
Goedenacht, Saigon.
In de Far Cry 5: Hours of Darkness DLC review gaat Carl naar de Vietnamoorlog om te zien of Ubisoft daar ook de lokroep van een open wereld kan afleveren. Voor je een eigen oordeel geeft, onthou vooral dat "you weren't there, man!"
Heb je Far Cry 5 gespeeld, dan herinner je je vast wel nog de memorabele sidequest van Wendell "Red" Redler. Hij en zijn oorlogskameraden hebben een schat verborgen. Enkel door de nummers van hun aanstekers te combineren, kun je de code vinden om de schat te openen. De perfecte aanleiding voor Ubisoft om het oorlogsverleden van Red onder de loep te nemen. Voor emotionele diepgang of een sterke boodschap moet je echter niet bij Hours of Darkness zijn. Sterk design en een unieke sfeer hebben de bovenhand.
In tegenstelling tot de idyllische heuvels en bossen van Montana verken je hier Vietnam tijdens het hoogtepunt van de oorlog met de VS. Naast de prachtige getrapte rijstvelden en kabbelende beekjes hangt er een eeuwige noch-nacht-noch-daggloed in de lucht. Daardoor is alles constant dreigend, zonder dat de game je ooit hoeft te overstelpen met geweld of gore. Net zoals de main game blinkt Hours of Darkness dus uit in sfeerschepping, maar dan op een compleet andere manier.
Het verhaal van deze uitbreiding weet het niveau van Josephs Seeds parabel echter niet te halen. Het script is namelijk dunner dan een snee kaas. Je helikopter wordt neergehaald en je moet naar het evacuatiepunt, terwijl je probeert om ook je medesoldaten te redden. Hoewel de intro een leuke comicbookstijl heeft, volstaat dat filmpje van twee minuten absoluut niet om je ook maar een zier te doen geven om Moses, Chavez en Yokel. Dat ze zich gedragen als gewone Guns For Hire nadat je ze hebt gered, zegt ook genoeg over hoe uniek ze zijn binnen de game.
De motivatie om Hours of Darkness te spelen zit dan ook niet in de plot, maar wel in de gameplay. Op dat vlak scoort deze uitbreiding wel hoge punten. Hoewel Hours of Darkness in essentie meer Far Cry is maar dan overgoten met een Vietnamsausje, brengt het enkele geslaagde aanpassingen en toevoegingen met zich mee.
Zo is de spelwereld niet alleen sfeervol, maar ook erg goed ontworpen. In feite krijg je opnieuw een sandbox voorgeschoteld, maar dan wel eentje met 'bottlenecks', waardoor je soms in een bepaalde richting wordt gedwongen. Dat is geen verwijt. In tegenstelling tot een gewone open wereld stuwt deze je altijd een bepaalde richting uit, waardoor het tempo hoog blijft. Op die manier is het eveneens duidelijk welke gebouwen en paden je naar nevenmissies leiden. Door dat slimme design is Hours of Darkness niet de zoveelste open wereld met een checklist aan taken, maar eerder een lineaire tocht waarin je veel bewegingsvrijheid hebt.
Daardoor heb je meteen meer zin in de nevenmissies als korte afleidingen. Bovendien leveren ze effectief nuttige bonussen op. AA-geweren uitschakelen betekent dat je toegang krijgt tot zeer sterke airstrikes. Kampen veroveren en Vietnamese legerofficieren doden zijn dan weer ideale stealthuitdagingen die resources en intel opleveren. Zo krijg je een gevoel van daadwerkelijke vooruitgang. Je acties betekenen zowaar iets.
Ook moment-to-moment heeft alles wat je doet een gevolg. Hours of Darkness heeft namelijk geen upgrademenu, maar werkt met een zeer slim systeem waarbij je perks krijgt voor elke stealth kill die je uitvoert. Word je gespot, dan verlies je ze en moet je ze weer opbouwen. Het is een zeer innovatieve en efficiënte manier om stealth aan te moedigen, want je spant je nu extra hard in om niet ontdekt te worden.
Krijgt een Vietcongsoldaat je toch in zijn vizier, dan word je meteen langs alle kanten overspoeld door vijanden. Vanop grote afstand en vaak uit je gezichtsveld nemen ze je al onder vuur, wat tot frustratie kan leiden. Wegspurten en je verschuilen is de enige echte oplossing. Soms werkt het enorm op de zenuwen, bijvoorbeeld wanneer je net na een lange tocht aan een objective was toegekomen. Tegelijk draagt het echter bij tot het gevoel dat je helemaal alleen in vijandig gebied bent, en versterkt het je drang om de volgende keer nog beter te sluipen.
Na een vijftal uur zit je tour of duty erop, al doet de game je wel het aanlokkelijke voorstel om opnieuw te spelen in Survivor Mode en Action Movie Mode. Waar die eerste je krachten en arsenaal inperkt voor een pittige ervaring, gooit die tweede net jaren-80-actiefilmgewijs alle realisme uit het raam. Doordat Hours of Darkness zo bondig en goed is ontworpen, heb je sowieso al zin om Vietnam nog eens te verkennen. De twee extra modi voegen een extra incentive en laag plezier toe. Qua herspeelbaarheid is Hours of Darkness dan ook ijzersterk.
De eerste downloadbare uitbreiding voor Far Cry 5 is dus een succes. Ondanks een flinterdun verhaal, is Hours of Darkness toch memorabel vanwege de unieke aanpak van stealth en het ijzersterke design van de spelwereld. Bovenal zet de DLC een geweldige sfeer neer die je nog lang bijblijft. You weren't there man, maar met deze uitbreiding toch een klein beetje.
Voor deze Far Cry 5: Hours of Darkness DLC review speelde Carl op een PlayStation 4 Slim.