Far Cry 5: Lost on Mars DLC review - Ruimte voor problemen
Starship Poopers.
In de
Sinds de release van Far Cry: Blood Dragon zijn Far Cry-uitbreidingen altijd tamelijk serieuze aangelegenheden geweest. Het zeer degelijke Far Cry 5: Hours of Darkness was daar het beste bewijs van. Met Far Cry 5: Lost On Mars doet Ubisoft echter een poging om de over-the-top waanzin van Blood Dragon terug naar de reeks te brengen. Hoewel de uitbreiding oorspronkelijk goed op weg lijkt om dat doel te halen, overtuigt het totaalplaatje niet. Integendeel, Lost On Mars worstelt met zeer frustrerende gevechten en maakt zijn bakken potentieel niet waar.
Alles begint nochtans veelbelovend. De vulgaire maar meelijwekkende humor van Hurk staat helemaal centraal in deze uitbreiding, en na het grauwe Hours of Darkness is dat een verademing. Bovendien staat het lijnrecht tegenover de droge humor van Anne, je AI-metgezel in deze DLC. Er worden geen doekjes gewonden over hoe dom de opzet van dit verhaal is: je bent op Mars om een invasie van aliens tegen te gaan, en daar stopt het ook. Wanneer er even later over-the-top-gitaarsolo's uit je speakers scheuren bij bezoekjes aan vendors en je een stars-and-stripes-drone krijgt met de bijnaam Brobot, lijkt alles mee te zitten voor een hilarisch domme uitbreiding in de stijl van Blood Dragon.
Lost On Mars verkwanselt die goede eerste indruk al snel. Niet alleen zijn de ongeïnspireerde aliens recht uit Starship Troopers geplukt, maar is het bovendien allesbehalve een plezier om tegen ze te vechten. Waar Ubisofts interpretatie van de Far Cry-reeks namelijk uitblinkt in het aanbieden van flexibiliteit en de kans tot stealth via open omgevingen, biedt Lost On Mars dat absoluut niet aan. Er is geen mogelijkheid tot sluipen, maar enkel tot rechttoe rechtaan knallen - wat nu eenmaal nooit de sterkte van Far Cry 3 tot en met 5 is geweest. Doordat je maar weinig feedback krijgt wanneer je een alien raakt en ze je bovendien van irritant lange afstanden bestoken, heb je al gauw de neiging om met je Space Jets zo ver mogelijk boven de grond te blijven en alle combat te negeren.
Nog frustrerender zijn de vele Arachnid Queens die je moet uitschakelen. Hun giftige projectielen schakelen je wapens uit en ontnemen je de kans om met je Space Jets weg te springen. Koppel dat aan eindeloze waves aan gewone vijanden terwijl je de sterke koninginnen probeert uit te schakelen, en je hebt een recept om over te koken van de frustratie. Lost On Mars is daardoor niet zozeer moeilijk, maar gewoonweg oneerlijk.
Tijdens die chaotische en moeilijke gevechten valt het meer dan ooit op dat enkele Far Cry-elementen bovendien dringend nood hebben aan verandering. Zo is het keuzemenu met een controller waarbij je tussen Throwables moet schakelen door L1 ingedrukt te houden en vervolgens met de D-pad te switchen, hopeloos incompetent tijdens een druk gevecht. Meer dan eens zie je niet wat je aan het doen bent, noch welk item je selecteert. Datzelfde geldt ook voor het wisselen tussen de nieuwe wapens van Lost On Mars. Hoewel er enkele bijzonder coole nieuwe speeltjes tussen zitten (zoals de Morphinator die vijanden in dieren verandert en zo een scheut Ratchet and Clank toevoegt) lijken alle wapens zo hard op elkaar dat je je soms afvraagt of je nu je shotgun of assault rifle vasthoudt.
Over op elkaar lijken gesproken: hoewel Mars indruk maakt met enkele prachtige vergezichten en een prachtige gouden gloed op het zand, wordt de planeet al gauw zeer monotoon. Niet enkel zijn het dozijn torens dat je moet beklimmen bijna aan elkaar gelijk, maar ook de speciale locaties zoals onderzoekscentra zijn compleet generische sci-fi-installaties. Enkel een handvol uitzonderingen zijn memorabel, zoals eentje waar een yeti uit de Far Cry 4: Valley of the Yetis zijn opwachting maakt. Lost On Mars wekt aanvankelijk een lust tot verkenning op, maar eenmaal het duidelijk is hoe makkelijk ontwikkelaar Ubisoft Shanghai zich ervan heeft afgemaakt, ben je die zin al snel weer kwijt.
Far Cry 5: Lost On Mars worstelt dus met heel wat problemen. Hoewel de uitbreiding zichzelf niet serieus neemt en eventjes de kant van Blood Dragon op gaat, raakt je enthousiasme al gauw bekoeld door de eentonige combat en het feit dat er niks wordt gedaan met het potentieel van Mars als setting. Nog erger zijn de gevechten tegen de vele Arachnid Queens, die keer op keer frustreren. Far Cry 5: Hours of Darkness schiep hoge verwachtingen voor het DLC-drieluik van Far Cry 5, maar die stelt Lost On Mars weer duchtig bij door een teleurstellende ervaring. Is er leven op Mars? Je zoekt het maar beter niet uit.
Voor deze Far Cry 5: Lost on Mars DLC review speelde Carl op een PlayStation 4.