FIFA 23 review - Net dat beetje mooier, zonder echte vernieuwing
Zwanenzang.
In de FIFA 23 review wacht zelfverklaard sterspeler maar voorlopig gewoon reservespeler Vandeweyer (ST) geduldig zijn time to shine af. Volgend jaar misschien?
Je hebt het vast wel gehoord, maar FIFA 23 wordt in essentie de zwanenzang voor de reeks. Vanaf volgend jaar zal de razend populaire voetbalreeks van Electronic Arts immers de naam EA Sports FC dragen. Eindigt FIFA 23 dan op een hoge noot? Het lijstje met nieuwe features lijkt in elk geval beloftevol: Hypermotion 2 als animatiesysteem; de nieuwe FUT Moments; en vrouwenvoetbal. Uiteindelijk wordt het tussen de ronkende retoriek in advertenties en promotievideo’s echter duidelijk dat betekenisvolle verandering ook dit jaar veraf is.
Aan de presentatie van FIFA 23 ligt het in elk geval niet. De HyperMotion 2-technologie combineert motioncapture en machinelearning om levensechte bewegingen te simuleren. Waar dat vorig jaar nog af en toe houterig overkwam, zijn de animaties dit jaar enorm indrukwekkend, met bijvoorbeeld weergaves van de karakteristieke loopstijl van bepaalde voetballers zoals Haaland of Sterling. Sterspelers zien er ook dit jaar weer net dat beetje gedetailleerder uit, het net golft realistischer bij een goal, en na een tackle is het veld licht omgeploegd. Het zijn mooie nieuwe details, maar het is verre van baanbrekend - en dat is meteen ook de trend voor de rest van de game.
Zoals elk jaar is ook de flow in FIFA 23 iets anders. Na de snelle gameplay van vorig jaar, kiest editie ‘23 weer voor een methodische aanpak - zoals dat eigenlijk ook al in 2021 het geval was. Toch zijn er ook elementen die methodiek uit het raam kieperen en volledig voor fun kiezen. Zo zorgen de zogenaamde Power Shots ervoor dat de tijd vertraagt, camera inzoomt en het publiek zijn adem inhoudt. Hoewel de schoten erg lang duren om af te vuren, volgt er bij een doelpunt pure sensatie en drama - vooral wanneer je laattijdige en (toegegeven) onverdiende gelijkmaker vanuit de zestien bij je vriend een woedende kreet ontlokt. FIFA 23 bereikt een heerlijke balans tussen strategie en plezier.
Maar heel veel frustraties van weleer blijven ook in FIFA 23 overeind. Soms haalt je correct getimede tackle niets uit. Je keeper weet zich soms geen raad met geplaatste schoten. En de beperkte intelligentie van je verdedigers blijft mateloos frustreren, waardoor je perfecte management in een mum van tijd instort. Je voelt je soms gewoonweg machteloos door dergelijke frustraties die in de intussen lange voetbalreeks maar aanwezig blijven.
FIFA Ultimate Team is al een tijdje de populairste modus in de game en krijgt in FIFA 23 twee grote vernieuwingen. FUT Moments zijn erg korte uitdagingen waarbij je historische momenten uit de voetbalgeschiedenis kunt herbeleven. Zo kun je toch FUT-beloningen verdienen als je niet genoeg tijd hebt om voldoende normale matches te spelen. In ruil krijg je weeral een nieuwe ‘currency’ (genaamd Stars) die je aan Untradeable spelers kunt besteden. De tweede grote wijziging is Chemistry. Dat wordt nu vanuit teamverband bekeken, in plaats vanuit het perspectief van direct met elkaar verbonden spelers. Hoewel dat een minder bestraffend en eenvoudiger systeem zou moeten opleveren, laat de userinterface hier flink te wensen over en ook de ‘Help’ functie biedt weinig soelaas. FUT blijft niet transparant en laagdrempelig genoeg.
En dan zijn er nog de fel bekritiseerde FUT Packs, al reikt het verder dan uitmaken of de virtuele ‘card packs’ gokken, gamen, dan wel ‘surprise mechanics’ zijn. Van de moeizame grind door Division Rivals, het najagen van Squad Building Challenges, het installeren van de Companion App “to earn on the go”, de niet-aflatende ‘power creep’ aan lichtjes geüpgradede versies van voetballers… FUT draait om voortdurend engagement. Die vaststelling overstijgt de criteria of iets al dan niet een kansspel is. FUT is onmogelijk los te koppelen van het businessmodel waarin het gedijt. En daar veranderen ‘odds disclosures’ (die vaag en categorisch zijn), Preview Packs (die toevallig niet van toepassing zijn op Promo Packs, die juist de beste spelers bevatten), en Playtime (een ‘limit-setting tool’ die spelers aanspoort “to take control of your engagement!”) weinig tot niets aan. Responsabilisering van de speler in een game die voortdurend engagement aanmoedigt en het voor erg competitieve spelers zelfs verplicht maakt… Het voelt allemaal bijzonder cynisch aan.
Met FIFA 23 wordt ‘the beautiful game’ virtueel weer wat mooier. Onder alle toeters en bellen is echte vernieuwing echter veraf. Hypermotion 2 zorgt inderdaad voor betere animaties en de graad van visueel detail is diep indrukwekkend. De flow is bovendien erg aangenaam, met een goede balans tussen strategie en puur plezier. Maar issues die reeds lang bestaan zoals de oerdomme verdedigers en doelmannen blijven frustreren. FIFA Ultimate Team plaatst FUT Moments en de nieuwe Chemistry naar voor als belangrijke wijzigingen, maar in de kern blijft het dezelfde modus. Het volstaat allemaal niet om het déjà-vugevoel te verhullen. FIFA 23 is meer van hetzelfde. Benieuwd of die veelbesproken naamsverandering volgend jaar daar iets aan kan veranderen.
Voor de FIFA 23 review speelde Bruce op de PlayStation 5.