Final Fantasy 15 review - Roadtrip op de goede koers
Roadtrip op de goede koers.
Voor Final Fantasy 15 hebben regisseur Hajime Tabata en ontwikkelaar Square Enix' Business Division 2 een grootse visie. De game moet een breder publiek dan ooit tevoren aanspreken, maar tegelijk mogen oude fans niet in de kou blijven staan. Weet de studio met de JRPG toegankelijkheid voor nieuwe spelers te balanceren met de traditionele aspecten voor reeds bestaande fans?
De opzet klinkt allicht bekend. Om een lange strijd tussen twee koninkrijken te beëindigen, besluit koning Regis van het goedaardige Lucis een wapenstilstand met het oorlogszuchtige Niflheim te tekenen. Het blijkt een list. De Niflheimse troepen doden Regis, veroveren zijn stad en stelen het heilige kristal. Die ontwikkelingen zetten hoofdpersonage prins Noctis op zijn tocht om zijn vader op te volgen en Lucis te bevrijden.
Toch zijn direct de eerste aanpassingen aan de JRPG-formule merkbaar. Middeleeuwse en steampunk settings zijn nergens te bekennen. De game heeft als tagline 'een fantasie gefundeerd in de realiteit', en die ontwerpkeuze pakt positief uit. Tijdens tussenfilmpjes van de stad Insomnia zie je hedendaagse taferelen en objecten. Gebouwen, auto's, stoplichten en tankstations ogen allemaal zoals je gewend bent. Die bekende wereld is echter verrijkt met magische kristallen, vijandige monsters en krachtige goden. Dat geeft Final Fantasy 15 een fris en vernieuwend gevoel. De game combineert het alledaagse op overtuigende wijze met het magische, zonder ook maar een moment onnatuurlijk over te komen.
In tegenstelling tot de magische setting genieten Noctis en zijn vrienden Gladiolus, Ignis en Prompto een alledaagse introductie. Ze kampen namelijk met autopech. Dat klinkt allesbehalve pakkend, maar toch zet de ontwikkelaar met die beginscène de personages onmiddellijk sterk neer. Tijdens hun beklag over de auto schemeren hun karakters door, waardoor je vanaf de eerste minuut meteen sterke indrukken van de personages krijgt. De figuren worden gedurende de game enkel uitgediept en verrijkt.
De karakters en uitstraling van Noctis en zijn vrienden dragen de game. Tabata noemt hen het belangrijkste element. Niet enkel aan hun ontwerp, maar voornamelijk aan hun dialogen en stemacteurs merk je dat de ontwikkelaar veel aandacht aan het kwartet heeft besteed. Direct zuigen ze je de wereld in en deel je hun reis. Je leeft met ze mee, de hoofdmissies houden je geboeid, en je bent naar de ontknoping van hun reis benieuwd.
Tijdens die reis neem je vaak de wapens op. Gevechten verlopen ontzettend soepel, met gebruiksgemak als centraal idee. Je bestuurt enkel Noctis, die met vier verschillende wapens uitgerust is. Af en toe geef je aan je drie kameraden commando's, maar zij redden zich goed op eigen initiatief. Dat stelt jou in staat je aandacht aan het intense gevecht te besteden. Baasgevechten bezorgen je een nog grotere adrenalinestoot. In de tweede helft van de game neemt Noctis het bijvoorbeeld tegen een ontzagwekkend wezen op. Door de vlotte besturing van het actievolle vechtsysteem voel je je oppermachtig zodra je dat beest na een spannend en intens gevecht op zijn knieën krijgt.
Alle gevechten vinden in de open spelwereld plaats. Vijanden zijn te zien en te ontvluchten. Niflheim stuurt echter vaak zijn Magitek-troepen via luchtschepen op je af. Dat gebeurt zelfs zo frequent dat de Magitek-vijanden je al snel de neus uitkomen. Zo kun je niet altijd op je gemak de open wereld ontdekken, want te vaak ren je van die verdomde soldaten weg.
Op de momenten dat je de open wereld wél verkent, kom je langs verschillende locaties en nederzettingen. Hoewel de setting van de game veel potentieel heeft en betoverend overkomt, ontbreken personages die de spelwereld interessante interactie bieden. Zowel de kleine nederzettingen als de grotere locaties missen daardoor persoonlijkheid. In tegenstelling tot voorgaande Final Fantasy-games praat je ook niet met inwoners tenzij dat voor een queeste belangrijk is. Het zorgt ervoor dat je je reis al snel weer verderzet, in plaats van te genieten van de locaties.
In tegenstelling tot de steden heeft de omgeving wel veel activiteit te bieden. De locaties zijn prachtig vormgegeven. Overdag heb je de mogelijkheid dat Ignis je naar een bestemming brengt terwijl jij met Prompto foto's schiet die je als naslagwerk bewaart. Op de achtergrond hoor je Yoko Shimomura's voortreffelijke muziek of een van de oudere Final Fantasy-soundtracks. Je herovert dan wel je koninkrijk, maar ondertussen mag je ook van de reis genieten. Dankzij die elementen voelt de game niet als een onderneming van bijeengeraapte helden, maar als een roadtrip van vier boezemvrienden.
's Nachts rijdt Ignis niet, maar stelt hij voor om te slapen. Als de zon onder is, komen in het donkere landschap namelijk veel sterkere vijanden tevoorschijn. Hoewel dat in de beginstadia beperkend overkomt, spoort het je aan om later locaties opnieuw te bezoeken. Die uitbreiding en extra uitdaging verrijkt de spelwereld substantieel.
Hoewel de open wereld dus met extra monsters is gevuld, mist de game interessante sidequests. Missies die NPC's je geven of het opjagen van speciale monsters vervalt al gauw in eentonigheid. Je reist voortdurend tussen opdrachtgever en locatie. Het valt ook op dat Noctis de eerste paar zijmissies ter plekke met een telefoontje afsluit, maar na enkele missies reis je continu heen en weer. Dat verveelt snel. Daarom laat je al gauw de zijmissies voor wat ze zijn en richt je je op de hoofdmissies.
Uiteindelijk wegen de tegenvallende zijmissies en NPC's niet tegen al het spektakel op. Het epische en toch persoonlijke verhaal van Final Fantasy 15 sleept je mee. De hoofdpersonages groeien, en je deelt hun tegenslagen en overwinningen. Tel daarbij de prachtige animaties, voortreffelijke muziek en intense gevechten tegen indrukwekkende bazen op, en aan het eind van de game heb je een groots en zinderend avontuur achter de rug. Kortom: Final Fantasy 15 slaagt in zijn doel en is een Final Fantasy-game voor zowel nieuwe als oude fans.
Final Fantasy 15 is nu voor de PlayStation 4 en Xbox One beschikbaar.