Final Fantasy 16 review – De gedroomde troonopvolger

Voor de Final Fantasy 16 review omhelsde Joachim zijn innerlijke Eikon in dit grootse fantasieavontuur.

Final Fantasy gaat intussen al 35 jaar mee - en volgens producent Naoki Yoshida en zijn team is de reeks aan een verjongingskuur toe. Hij merkt dat er bepaalde percepties rond de reeks hangen. Te klassiek. Te kinderachtig. Met die indrukken wil Square Enix nu komaf maken om van het volgende hoofdstuk dé onmisbare roleplayinggame van het moment te maken. En die inzet werpt vruchten af, want Final Fantasy 16 brengt volwassen spektakel en expertise van de bovenste plank.

Het valt meteen op na de proloog hoe ongebreideld Final Fantasy 16 je in zijn wereld onderdompelt. Vanaf de introductie krijg je vloekwoorden om de oren geslingerd en ben je getuige van onthoofdingen. Niet voor gevoelige zieltjes dus. Final Fantasy 16 legt bovendien maatschappelijke thema’s voor je voeten door de rol die de vaak verstoten Bearers en Dominants spelen. Aangezien die over aangeboren magische vaardigheden beschikken, worden ze gevreesd, gestigmatiseerd en misbruikt, zoals je tijdens je reis opmerkt. En zelfs de occasionele seksueel getinte scène ontbreekt niet. Maar deze game verloochent zijn onschuldigere roots niet: als knipoog naar oude geliefde Final Fantasy-verhalen staan 'party members' in het menu bijvoorbeeld als nostalgische 16-bitfiguurtjes gestileerd, en ook klassieke elementen zoals chocobo’s blijven vertegenwoordigd. De verandering in toon is even wennen, maar is uiteindelijk verfrissend voor een Final Fantasy-game.

Bekijk op YouTube

In Final Fantasy 16 kruip je in de huid van Clive Rosfield, oudste zoon van de aartshertog van Rosaria. Je jongere broer, Joshua, is als een zogenaamde Dominant of Fire gezegend met de kracht van de Eikon Phoenix. Op een avond loopt het mis en verschijnt er schijnbaar onmogelijk een tweede vuur-Eikon, Ifrit. Het gevecht tussen beide eindigt in bloedvergieten en Clive zweert wraak. Samen met hem doorkruis je de fantasywereld Valisthea op zoek naar de mysterieuze Dominant verantwoordelijk voor de dood van Joshua. Alles speelt zich af op de achtergrond van veldslagen tussen koninkrijken, keizerrijken en Eikons. Politieke intriges en persoonlijke vendettas genoeg die voor een beklijvend en meeslepend avontuur zorgen.

Bij die verdere modernisering van Final Fantasy 16 hoort vloeiende gameplay en combat. Je gaat in realtime en daarbovenop solo met Clive de vele tegenstanders en wezens in Valisthea te lijf. Je wordt nog wel bijgestaan door een paar teamleden, maar je hebt geen controle over hen (met uitzondering van je trouwe viervoeter Torgal). Clive kreeg lessen van Devil May Cry’s Dante en snijdt zich met finesse doorheen vijanden dankzij een brede waaier aan vrij te spelen aanvallen. De schaal van de gevechten doet regelmatig je mond openvallen. Meer dan eens sta je oog in oog met Dominants en hun Eikons, wat spectaculaire 'boss fights' van een soms ongeziene schaal oplevert. De combat slabakt nooit door het sporadisch introduceren van vaardigheden, die je geleidelijk toegang geven tot meer destructieve combinaties. Dat extra laagje diepgang bewaart het innovatieve aspect van de combat en laat je steeds iets meer proeven van wat de gameplay te bieden heeft.

Een sterk tempo in de gevechten is niet de enige troef waarover Final Fantasy 16 beschikt; ook het tempo in het verhaal ligt strak. Zo krijg je vanaf het startschot in een mum van tijd duidelijkheid over de situatie van Clive en de wereld. Alles ontrafelt zich tegen een stevig doch verteerbaar tempo waardoor er van te veel downtime geen sprake is. Her en der liggen 'sidequests' voor het rapen, al zijn die niet veel meer dan simpele 'fetch quests'. De Hunt Board quests bieden daarentegen meer substantie door je naar verscheidene plekken te laten reizen, doelwitten te elimineren en een mooie buit in de wacht te slepen als beloning. Ongeacht waar je je op toespitst, de tijd vliegt voorbij wanneer je reist doorheen de rijken van Valisthea.

In totaal duurt het hele epos zo’n 35 uur, en die speelduur tikt aan tot 70 uur als je alle 'side content' probeert. Er staat je tussendoor nog meer te wachten. In de Hideaway, je thuisbasis, staat onder andere een Arete Stone die je hoofdstukken laat herspelen (al dan niet in Arcade Mode waar je een hoge score kunt proberen halen) en kun je je aan de Chronolith Trials wagen. Nadien openen de New Game Plus-poorten voor jou met een speciale modus genaamd Final Fantasy Mode die uitdagender is en monsters op onvoorspelbare plaatsen zet. Daarnaast verhoogt de 'level cap' in New Game Plus naar level 100 en kan je gear verder versterkt worden. Je merkt het zelf, je eerste playthrough is nog maar het prille begin van de hele ervaring.

Ten slotte is de presentatie van Final Fantasy 16 vlekkeloos. De visuele pracht spat van het scherm, des te meer wanneer je natuurelementen zoals vuur en bliksem in zowel combat als cutscenes ten volle bewondert. De soundtrack verdient ook een pluim. Componist Masayoshi Soken - actieve componist van Final Fantasy 14 - is als een vis in het water bij Final Fantasy. En dat valt te merken: vooral de epische gevechtsnummers klinken fenomenaal. En als je jezelf ooit verloren waant tussen de vele namen van plekken en figuren, dan biedt Active Time Lore soelaas. Via de Touch Pad of het pauzeren tijdens cutscenes krijg je handige informatie over je huidige locatie en betrokken personages. Overzichtelijk en pure verwennerij voor je ogen en oren: zo hoort het.

Square Enix beloofde een modern avontuur dat toegankelijk is voor iedereen en levert uitmuntend werk met Final Fantasy 16 af. Het intrigerende verhaal van Clive en de Dominants baadt in een volwassen sfeer die heerlijk verfrissend aanvoelt voor de reeks. De combat bedient je op je wenken en dankzij de vele 'side quests' en Hunt Board-opdrachten valt er zoveel te beleven en ontdekken in Valisthea. Het tijdperk van de Kristallen loopt misschien op zijn einde, maar dankzij Final Fantasy 16 staat de reeks er sterker voor dan ooit. Niet te missen.

Voor de Final Fantasy 16 review speelde Joachim op PlayStation 5.