Final Fantasy XIII-2 (hands-on) Preview
Back to the future.
Toen in 2004 de allereerste rechtstreekse opvolger van een Final Fantasy-game verscheen in onze gebieden was het publiek erg verdeeld in zijn mening. Final Fantasy X-2 speelde zich opnieuw af in de geliefde wereld Spira en volgde Yuna terwijl ze zocht naar tekenen van leven van Tidus, de hoofdrolspeler uit Final Fantasy X die verdween op het einde van die game. Voor de rest kende de game echter een zware stijlbreuk tegenover zijn voorganger. De toon van het verhaal was een stuk vrolijker dan het tragische Final Fantasy X en ook het battlesystem had een complete make-over gekregen.
Na het commerciële succes van Final Fantasy XIII heeft Square-Enix opnieuw besloten om een rechtstreekse sequel uit te brengen. Deze keer belooft de Japanse RPG-gigant om de sfeer, stijl en gameplay van FFXIII over de gehele lijn door te trekken naar de sequel, en tegelijk ook alle puntjes van kritiek die fans hadden op op het origineel weg te werken.
Net zoals indertijd bij FFX-2 worden de rollen van personages omgekeerd. Deze keer speel je met Serah, de zus van Lightning die je in Final Fantasy XIII moest redden uit haar gekristalliseerde l'Cie-status. Het einde van die game wordt een tikkeltje geretconned door te zeggen dat wat we te zien kregen in 2009 enkel gezien werd door een geredde Serah. In het begin van FFXIII-2 blijkt dat enkele seconden later Lightning verdween en Serah de enige is die gelooft dat ze niet samen met Fang en Vanille haar leven opofferde om Cocoon te redden.
Drie jaar na het einde van Final Fantasy XIII komt Serah in contact met de mysterieuze Noel, een tijdreiziger afkomstig uit 700 jaar in de toekomst waar hij de laatst overlevende mens in de wereld is. Bovenop dat onwaarschijnlijke verhaal beweert hij ook contact te hebben gehad met Lightning en wil hij Serah en haar zus terug samen brengen. Serah vertrouwt de jongeman en reist met hem mee door tijd en ruimte om zo haar zus terug te vinden.
Op deze manier krijgen we plekken te zien van Gran Pulse die we nooit eerder zagen, en krijgen we ook een blik op de toekomst en levensloop van de wereld en personages uit Final Fantasy XIII. Zowat iedereen zal een cameo maken, maar het belang van hun rol in deze sequel varieert sterk van personage tot personage.
Het tijdreizen is misschien wel de belangrijkste evolutie die we merken in Final Fantasy XIII-2. Serah en Noel reizen naar verschillende tijdstippen en plaatsen via poorten verspreid over de gebieden die je bezoekt. Aangezien je soms meerdere poorten op één plek heb, betekent dit ook dat je zelf kan bepalen waarheen je gaat en in welke volgorde je de sequenties van de verhaallijn ontrafelt. Het verhaal zelf zal hierdoor niet veranderen, maar iedereen kan het wel op een unieke manier beleven. Daarbovenop zal de game ook meerdere eindes hebben, maar of dit samenhangt met in welke volgorde je de gebeurtenissen doorloopt wil Square-Enix niet kwijt.
De interactiviteit wordt ook gevoelig verhoogt op andere gebieden maar helaas wel op een meer oppervlakkige manier. Soms krijg je de mogelijkheid om dialoogopties te kiezen maar het gesprek hervalt na twee zinnen alweer in het standaardpad. Bovendien maakt de game er zo'n gedoe van wanneer er een dialoogoptie op komst is, dat het wat lacherig overkomt. Een hoop flashy effecten op het scherm om vervolgens iets halfslachtigs te doen wat westerse RPG's al jaren geleden geperfectioneerd hebben.
Hetzelfde geldt voor de introductie van quick time events, of zoals Square-Enix ze wil noemen, 'cinematic events'. Tijdens cutscenes of bossfight komen er knoppen of joystickbewegingen in beeld die je binnen de tijd moet uitvoeren of er loopt iets mis. Het is een concept dat al jaren gebruikt wordt in games, soms beter dan anders, en Final Fantasy XIII-2 doet het meestal op een passende manier. Wat wel gevaarlijk was, was dat in de versie waarmee wij enkele uren doorbrachten het missen van een knopdruk bij een bepaalde bossfight meteen betekende dat je het gehele gevecht moest overdoen. Een absurditeit natuurlijk en we hopen dat dat veranderd werd gedurende de voorbije maanden.
Het battlesysteem is hoofdzakelijk hetzelfde. Serah en Noel zijn nu, voor zover we tot nu toe weten, de enige personages die je in je party kunt steken. Het plaatsje dat overblijft in je party wordt ingevuld door een monster dat je verslaan en vervolgens gevangen hebt. Dat getemde monster kun je upgraden en levelen met bepaalde items en elk monstersoort heeft zijn eigen specifieke kenmerken en rol dat ie kan spelen. Voor de rest gebruikt Final Fantasy XIII-2 nog steeds hetzelfde Paradigm Shift-systeem.
Vijanden zie je niet meer rondlopen in de omgevingen maar springen uit de grond wanneer je in hun buurt komt. Vervolgens begint er een timer te lopen die bijhoudt hoe lang je erover doet om met de monsters in contact te komen. Deel je snel de eerste slag uit, dan start je met een voordeel en een kans op betere items, probeer je weg te lopen maar slaag je daar niet in, dan kan het wel eens pijn gaan doen.
Final Fantasy XIII-2 is goed op weg om een titel te worden die een plekje in de reeks waardig is. Alle elementen van een typische Final Fantasy zijn aanwezig maar daarmee bedoel ik alle positieve als negatieve. Het verhaal komt traag op gang en sommige aspecten van de gameplay lopen, zoals in wel meer Japanse games tegenwoordig, jaren achter op wat we tegenwoordig gewend zijn maar dat zijn factoren waar de fans ongetwijfeld over kunnen kijken. Wat het belangrijkst is, is dat het ernaar uitziet dat deze game erin slaagt om op een effectieve manier te tonen hoe het gesteld is met Gran Pulse en de personages die er wonen na de gebeurtenissen in FFXIII en de puntjes van kritiek aan te passen zonder een stijlbreuk door te voeren. We zijn benieuwd!
Final Fantasy XIII-2 ligt vanaf 3 februari in de winkelrekken voor de PS3 en X360.