Final Fantasy XV: Episode Duscae biedt hoop en twijfel voor de toekomst
Hands-on met de demo.
Het meest indrukwekkende moment van Final Fantasy XV: Episode Duscae is relatief rustig. Je tracht ongezien een enorme Behemoth naar zijn schuilplaats te volgen. Door de dikke nevel zie je tussen de bomen door enkel zijn silhouet. Een enorme staart zwiept heen en weer en soms zie je zijn twee gekrulde hoorns boven de mist uitsteken. De grond trilt bij elke stap die hij met zijn imponerende voorpoten zet. Het wezen beweegt daadwerkelijk als een gevaarlijk roofdier en op dat moment denk je alleen maar: "Wat zijn we toch ver gekomen."
Sta even stil bij het feit dat je Final Fantasy XV nu gewoon kunt spelen. In je eigen kamer, op je eigen televisie. Een demo van de game, die al meer dan tien jaar in ontwikkeling is, maakt nu deel uit van de eerste oplage van Final Fantasy Type-0 HD. Voor het eerst maak je kennis met de open spelwereld, waarin je grotendeels zelf je route bepaalt. Als de voortvluchtige prins Noctis en zijn drie vrienden Prompto, Ignis en Gladiolus sta je met een defecte wagen aan de kant van de weg. De reparatie kost een flinke som gil. De jacht op Behemoth Deadeye is geopend, want er staat een behoorlijke premie op zijn lelijke kop.
Of je direct achter Deadeye aangaat, is aan jou. Er is meer te doen op de moerassige vlakte van het Duscae-gebied waaraan de demo zijn naam ontleent. Torenhoge dinosaurus-achtige beesten met lange nekken grazen bij een meer in de verte. Aan de rand van het bos stuit je op een Chocobo-houderij, waar de bekende gele vogels staan uitgestald. Telkens je langs een nieuwe bezienswaardigheid komt, geven je teamleden dat aan. 'Hey Noctis, moet je dit zien!' En een nieuwe sidequest start.
Je pakt je kaart erbij en kiest als ware het een Far Cry-game een quest om te volgen. Een grote pijl duikt in het landschap op en toont je precies waar je moet zijn. Dan valt het je op dat er verschillende kampeerplaatsen te ontdekken zijn. Door daar te overnachten, worden je opgespaarde ervaringspunten in levels omgezet. Een vergelijkbaar systeem als de bonfires van Dark Souls. Ignis bereidt een maaltijd die je de volgende ochtend een aantal willekeurige positieve statuseffecten meegeeft. Dan wordt het weer dag.
Episode Duscae is ook je eerste kennismaking met het actievolle vechtsysteem, dat in de verste verte niet meer op de vechtsystemen van weleer lijkt. Een vergelijking met de Kingdom Hearts-games is meer op zijn plaats. De overwinning hangt vooral af van je MP-management. Ontwijken kost MP, net zoals de speciale aanvallen. Is je MP op, dan kun je bijna niets meer en moet je wachten tot het weer is opgeladen. Dat gebeurt sneller wanneer je je zwaard naar een hoger gelegen gebied gooit en daar achteraan teleporteert. Dat klinkt spannender dan het is, want je hangt daar in feite maar wat te wachten.
In de lucht hang je zo veilig tot je MP opgeladen is, waarna je je van bovenaf terug in het gevecht stort. Aanvallen doe je simpelweg door de aanvalsknop (vierkantje) ingedrukt te houden. Noctis' wapens worden op magisch wijze in zijn handen getoverd, afhankelijk van welke je eerder hebt gebruikt. Dat kan de snelle Avenger zijn of de langzamere, maar sterkere Zweihander; welke het beste bij je speelstijl of de situatie past.
Sabretusks rennen in roedels razendsnel om je heen, terwijl de rustig grazende Garula's pas gevaarlijk worden wanneer je zelf in de aanval gaat. Met de d-pad kies je een speciale aanval, zoals de Dragoon Jump en de allesverwoestende Tempest. Die voer je uit met driehoekje. En met de L-toets 'lock' je een vijand. Zodra die te ver weg raakt, druk je op de x-toets om achter hem aan te teleporteren en je offensief door te zetten.
De gevechten zijn dus geen statische aangelegenheden maar flitsende aanvaringen waarbij geen enkele knop onbenut blijft. Dat is best overweldigend in het begin. Final Fantasy XV wordt duidelijk een actiegame met RPG-elementen, in plaats van andersom. De vechtpartijen verlopen in de demo wel behoorlijk chaotisch. Je hebt geen controle over je teamleden, die uit zichzelf aanvallen. De special effects spatten van het scherm, waardoor de framerate vrijwel constant onder 30 frames per seconde duikt. Tegenstanders projecteren hun aanvallen wel, maar door de haperingen kun je toch niet goed inschatten wanneer je opzij moet stappen. Ook de spastische camera helpt je niet. Wanneer je dan een klap krijgt, is dat vaak niet je eigen schuld.
Op technisch vlak is de game dan ook nog erg ruw. Wanneer een futuristisch luchtschip voorbij vliegt en een peloton vijandige soldaten op je dropt, houdt Noctis een hand voor zijn ogen door het opwaaiende stof. Zijn haren en kleren wapperen in de wind wanneer het vliegtuigje landt. Het zijn indrukwekkende details die dan weer haaks staan op een open wereld die verder nog erg leeg is, met zijn saaie groene en bruine tinten.
Wanneer de framerate het dan weer niet bij kan houden, is het maar de vraag of Square Enix wel de juiste prioriteiten heeft gesteld. Als dat in de volledige game maar goed gaat. Bij dergelijke actie horen geen framedrops. Noctis moet als een warm mes door boter bewegen, maar dat zit er in de demo niet in. Het resulteert in spectaculaire gevechten die uitblinken op gebied van animatie, maar nog niet echt lekker wegspelen. En dat is toch echt wat belangrijker dan de realistisch golvende haardossen van Noctis en co.
Dan pak je nogmaals de kaart erbij en zie je dat er nog een grot is die je nog helemaal niet hebt gevonden. Ah, dus dat is waar de Chocobo-boerderijhouders het over hadden. Dat is waar de Goblin-plaag is! Je fantasie is direct geprikkeld. Welke avonturen wachten je achter de bossen, achter de rotsen, achter de horizon? Episode Duscae toont dat er voor Final Fantasy XV nog werk aan de winkel is, maar bovenal dat je niet kan wachten om je volledig op dit universum te storten.
Final Fantasy XV is in ontwikkeling voor de PlayStation 4 en Xbox One. Een releasedatum is nog niet bekend.