Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia leert je een tactisch lesje
Vergeet wat je weet.
De onthulling van Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia tijdens de Nintendo Direct van 17 januari was op zijn zachtst gezegd verrassend. Spelers hadden het lijvige Fire Emblem Fates-drieluik nog niet goed en wel achter de kiezen, en er werd al een nieuw deel aangekondigd. 'Nieuw' mag je overigens met een korreltje zout nemen. Shadows of Valentia is namelijk een remake van Fire Emblem Gaiden, het tweede deel in de reeks dat in 1992 op de NES lanceerde.
Als Awakening of Fates je eerste Fire Emblem-game was, mag je gelijk bijna alle verwachtingen die je over een nieuwe game hebt opbergen. Ontwikkelaar Intelligent Systems blijft namelijk behoorlijk trouw aan het origineel, wat gevolgen voor de gameplay heeft. Zo is het tactische Pair Up-systeem niet aanwezig in Shadows of Valentia, maar gebruikt de game in de plaats het Support-systeem van oudere Fire Emblem-games. Dat betekent dat aangrenzende eenheden elkaar niet rechtstreeks in een gevecht helpen, maar meer subtiele bonussen geven zoals grotere nauwkeurigheid of meer kans op een critical.
Het Support-systeem vervangt ook het relatiesysteem van Awakening en Fates. Shadows of Valentia heeft geen zogenoemde 'child characters'. Je speelt dit keer dus niet voor eugenetische Cupido in je kasteel, maar laat personages op het slagveld met elkaar spreken om vriendschapsbanden te smeden. Dat neemt niet weg dat er geen plaats is voor een vleugje romantiek, maar de onwennige gesprekken waarin blozende personages je in de ogen staren, heeft Intelligent Systems dit keer achterwege gelaten.
De weglating van die recente mechanieken betekent echter niet dat Shadows of Valentia een afgeknotte Fire Emblem is. De game heeft heel wat eigen elementen die het van andere delen in de reeks onderscheiden. Zo doorkruis je dungeons op een manier die aan de Tales of-reeks herinnert. Je bestuurt de hoofdpersonages Alm en Celica in een derdepersoonsperspectief en ziet vijanden rondlopen. Als je met zo'n loebas in contact komt, schakelt het beeld over naar het vertrouwde schaakbordperspectief en voer je ouderwets oorlog met je ridders, magiërs en boogschutters.
Die klassen gedragen zich bovendien anders dan in andere Fire Emblems. Zo wordt magie in Shadows of Valentia met bloed betaald. Elke toverspreuk kost een hoeveelheid HP die met de kracht van de spreuk toeneemt. Een simpele aanval met Fire brengt jou minder schade toe, maar je vijand ook. Gebruik je echter het krachtige Excalibur, dan neem je een stevige hap uit je levenspunten, maar help je misschien wel een gevaarlijke vijand om zeep. Daardoor moet je dit keer twee keer nadenken voor je een magiër inzet. Ook boogschutters werken helemaal anders dan voorheen. Ze hebben een veel groter bereik en kunnen zelfs vijanden op een aangrenzend vakje aanvallen, maar ze zijn veel minder nauwkeurig dan in vorige games.
Je hebt dus heel wat nieuwe zaken waarmee je tijdens gevechten rekening moet houden. Daardoor loopt het soms mis en verlies je een dierbaar personage. Dat is geen probleem als je op Casual speelt, want dan komt het personage na het gevecht terug. Maar als je op Classic speelt, ben je het personage voorgoed kwijt. Je kunt dan knarsetandend de game resetten of het verlies slikken en verder spelen.
Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia biedt je echter nog een derde optie in de vorm van Mila's Turnwheel. Dat is een voorwerp waarmee je tijdens gevechten de tijd kunt terugdraaien. Heeft een van je personages door een tactisch zwakke zet het loodje gelegd? Draai de tijd terug en denk nog eens over je zet na. Heb je een cruciale aanval gemist? Even terugspoelen en nog eens proberen. Je kunt Mila's Turnwheel wel maar een beperkt aantal keer gebruiken, dus het is nog steeds een goed idee om je niet als een doorgedraaide Rambo op je tegenstanders te storten.
Toch is het verleidelijk om een vijand af en toe een riskante speldenprik te geven, gewoon omdat je de vloeiende gevechtsanimaties wilt zien. Shadows of Valentia tilt de reeds knappe presentatie in Awakening en Fates naar een nog hoger niveau. Meer dan ooit heb je tijdens de gevechten echt het gevoel dat twee krijgers in een intense strijd verwikkeld zijn in plaats van eerst netjes een klap op de kop te incasseren vooraleer zelf aan te vallen. Behendige zwaardvechters ontwijken en pareren aanvallen op een sierlijke manier, terwijl logge ridders hun schild graag in een vijandelijke smoel planten.
Op vlak van writing is het verschil tussen Fates en Shadows of Valentia als dag en nacht. Fates wordt geplaagd door belabberde dialogen, weinig aimabele personages en een ronduit slecht verhaal. Shadows of Valentia kent daarentegen minder uitspattingen, meer integriteit en een betere plot. Het blijft natuurlijk Fire Emblem, dus verwacht je niet aan Game of Thrones-achtige toestanden, maar het geheel hangt beter aaneen en is een pak geloofwaardiger dan Fates. Ook is dit de eerste Fire Emblem die van begin tot eind van stemacteerwerk voorzien is en ook nog eens Nederlandstalige schermteksten heeft.
Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia haalt je dus uit je comfortzone. Als je met Awakening of Fates in de reeks bent gestapt, herken je weliswaar de tactische blauwdrukken, maar mag je je ook aan heel wat onbekende mechanieken verwachten. Of onbekend in dit geval ook onbemind is, lees je als de review binnenkort uit de schaduw treedt.
Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia lanceert op 19 mei op de Nintendo 3DS.