Fire Emblem: Three Houses review
Huiselijk geweldig.
Als armchair general en mislukte leerkracht is Bert de uitgelezen persoon om zich op de Fire Emblem: Three Houses review te gooien. Je leest hier of hij een gezonde balans vindt tussen lesgeven en oorlogvoeren.
Het is geen geheim dat de Fire Emblem-reeks de afgelopen jaren een aantal uitspattingen heeft gekend. Denk maar aan meerdere versies van het Pair Up-systeem, merkwaardige close-ups van blozende personages en een afstammelingensysteem waarvan eugenetici watertanden. Na de lancering van de remake Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia heeft ontwikkelaar Intelligent Systems in eigen boezem gekeken, en besloten om de nieuwe Fire Emblem zowel te simplificeren als te innoveren. Het resultaat is Fire Emblem: Three Houses, de compleetste Fire Emblem sinds de reboot met Fire Emblem Awakening.
In de Fire Emblem: Three Houses preview las je al dat de game een melange is van de Fire Emblem- en de Persona-reeks, met een Harry Potter-sausje over. Je kiest een van de drie titulaire huizen, smeedt banden, onderricht je studenten en trekt ten strijde. Dit gebeurt in een maandelijkse cyclus waarbij je steeds enkele weken de tijd hebt om je voor te bereiden op de missie aan het einde van de maand. Die missie stuwt telkens het verhaal voort, waarna een nieuwe maand aanbreekt en je weer je voorbereidingen op de maandelijkse missie aanvat. Het is een duidelijke structuur die je vrij laat om te beslissen wat je wilt doen.
Het is onder andere in die opzet dat de invloed van de Persona-reeks merkbaar is. Als professor aan het Garreg Mach Monastery heb je een strikt uurrooster: in de week geef je les aan je studenten, en 's zondags heb je vrij en kies je uit allerlei activiteiten. De meest opvallende is het verkennen van het klooster: je loopt rond in een derdepersoonsperspectief, slaat praatjes met studenten, accepteert quests enzovoort. Je krijgt ook activiteitspunten die je uitgeeft aan extra training, koorzangoefening of een gezellig dineetje met twee studenten. Het aantal punten is beperkt, dus je moet ze slim inzetten. Dat creëert een fijne spanningsboog waarbij je doelgericht beslissingen moet nemen.
Je doet al dat busywork natuurlijk niet voor niks. Elke actie heeft positieve gevolgen op de motivatie en de vaardigheden van jou en je studenten. Zo zorgt de koorzangoefening er niet alleen voor dat de zangers het beter met elkaar vinden, maar krijgen alle deelnemers extra punten in de Faith-skill en verwerf jij als professor meer ervaring en autoriteit. Die ervaring leidt dan weer tot meer activiteitspunten, waardoor je meer acties ter beschikking hebt, waardoor je meer ervaring verwerf. Enfin, het is dezelfde verslavende gameplayloop die je van de Persona-reeks kent.
In navolging van Fire Emblem Echoes: Shadows of Valentia heeft Intelligent Systems een aantal radicale beslissingen genomen. In Fire Emblem: Three Houses kan elke klasse elk wapen gebruiken en is komaf gemaakt met de wapendriehoek. Het zijn inderdaad heilige huizen die gesloopt worden, maar de systemen die ter vervanging ingevoerd zijn, zorgen voor een nodige frisse wind. Het afvoeren van de wapendriehoek zorgt ervoor dat je niet meer vastzit aan het oubollig geworden schaar-steen-papierspelletje. In de plaats krijgen gespecialiseerde klassen zoals de Sniper of Swordmaster passieve bonussen die hun favoriete wapencategorie versterken. Zo hebben zwaarden nog steeds het potentieel om sterk te zijn tegen bijlen, maar het systeem is nu veel flexibeler.
Het feit dat elke klasse nu elk wapen kan gebruiken, gooit de beproefde Fire Emblem-gameplay helemaal open. Zo kan een lichtvoetige Thief een bijl gebruiken om schedels te splijten of bestookt een Mage zijn vijanden met pijlen in de plaats van vuurballen. Er zijn zelfs geavanceerde klassen zoals de Mortal Savant en Dark Knight in het leven geroepen om mêlee-magiërhybrides in te specialiseren. Het systeem moedigt experimentatie zelfs aan; zo ontwikkelen sommige mêlee- of magiegerichte personages extra sterke vaardigheden als je hen in de tegenovergestelde vaardigheid coacht. Het systeem werkt erg goed, en Intelligent Systems verdient lof voor zijn durf tot innovatie.
Op het slagveld is Three Houses nog het meest een traditionele Fire Emblem. De kerngameplay van de gevechten is nog steeds die waarmee je vertrouwd bent, maar dan wel verfijnd en uitgebreid. Zo is het Pair Up-systeem afgeslankt tot het Adjudant-systeem, waarbij je een personage door een ander personage laat bijstaan. Die Adjudants helpen hun partners door hen te beschermen, te genezen of mee aan te vallen. Daarnaast wijs je personages ook Battalions toe: groepen krijgers die verschillende buffs, debuffs en vaardigheden met zich meebrengen. Dat alles verleent gevechten een extra laag van tactische mogelijkheden, maar ook van complexiteit.
Het is op dat laatste gebied dat Fire Emblem: Three Houses enkele steken laat vallen. Niet zozeer de complexiteit zelf is het probleem, dan wel de manier waarop je alles moet managen. Er zijn talloze menu's waar je bij de voorbereiding van een gevecht in moet duiken: een menu voor items, passieve bonussen, actieve vaardigheden, Battalions, Adjudants, verschillende winkels... Je ziet door de bomen het bos niet meer. Zelfs na meer dan vijftig uur gebeurt het dat je een gevecht start en dan pas merkt dat een personage zonder Battalion of - nog erger - zonder wapens op het slagveld staat. De onoverzichtelijke menu's zetten de voorts zeer geslaagde modernisering dus een hak.
Je las eerder al dat Fire Emblem: Three Houses meer dan tweehonderd uur gameplay heeft. Je krijgt een mooi pakket met een hoop content voorgeschoteld, die echter niet altijd even boeiend is. De game schiet stevig uit de startblokken, maar zakt rond het midden in elkaar. Three Houses werkt naar een pivotpunt toe, maar reken erop dat het je minstens dertig uur zal kosten om daar te raken. Ongeveer de helft daarvan bestaat uit saaie of gekunstelde plot, waardoor het op een bepaald moment echt op de tanden bijten is. Weet dus dat de game je tijd niet altijd evenzeer respecteert.
Fire Emblem: Three Houses is de innovatiefste en compleetste Fire Emblem in jaren. De game biedt je een enorme berg content die niet altijd even boeiend is, maar waar je wel heel erg lang mee zoet bent. De vele gameplayvernieuwingen zorgen voor een frisse wind en verdienen het om een vast deel van de formule te worden. Hoewel de game vanwege zijn wisselende tempo en onoverzichtelijke menu's soms steken laat vallen, staat Three Houses uiteindelijk wel als een huis.
Fire Emblem: Three Houses is nu verkrijgbaar op de Switch.