For Honor is meer dan een simpele hack-and-slasher
Geduld is een schone deugd.
Een Knight, Viking en Samurai gaan samen het slagveld op. Het klinkt als het begin van een slechte grap, maar het is het uitgangspunt van For Honor, de nieuwe IP van Ubisoft. De game richt zich namelijk op mêlee-gevechten tussen die drie traditionele soorten krijgers. De focus ligt op multiplayergevechten, waarin twee teams van vier spelers het tegen elkaar opnemen. De hands-on tijdens Gamescom 2016 geeft alvast een voorproefje van wat je te wachten staat.
De demo begint met een keuzescherm waarin je je Hero kiest. De Knights-factie wordt vertegenwoordigd door de Warden, de Vikings-factie door de Raider en de Samurai-factie door de Kensei. Die drie Heroes zijn allen zogenaamde Vanguards, een Hero-type met een goede balans tussen aanvallende en verdedigende vaardigheden. Eens je je Hero gekozen hebt, kun je het geslacht aanpassen en een pantser kiezen. Dat zijn echter cosmetische keuzes die geen invloed hebben op de gameplay.
Daarna begint een tutorial waarin de grondbeginselen van het zogenaamde Art of Battle-systeem van For Honor uiteengezet worden. Elk gevecht begint met door de linkertrekker van je controller op een tegenstander te focussen. Zo neemt je personage een defensieve houding aan. Met de rechterstick bepaal je vervolgens of je je zwaard langs links, rechts of boven vasthoudt. Met de rechterschouderknoppen voer je dan een lichte of een zware aanval uit in de richting waarin je je zwaard vasthoudt. Je hebt pas een voltreffer als je de tegenstander in een richting slaat die hij niet aan het verdedigen is. Je moet dus voortdurend in de gaten houden welke houding hij aanneemt.
Daarnaast kun je mits een goede timing uit de weg springen of je tegenstander een zetje geven, waardoor hij even verlamd is. Al die acties gebruiken een bepaalde hoeveelheid stamina, dus je moet voortdurend afwegen of het de moeite waard is om aan te vallen, of je beter even verdedigt tot je opnieuw meer stamina hebt. Op papier klinkt dat heel complex, en ook in de game duurt het even totdat je het systeem volledig onder de knie hebt. Je wordt met zoveel zaken tegelijkertijd geconfronteerd dat een korte tutorial niet genoeg is om ze allemaal in de vingers te krijgen.
Na de tutorial volgt een multiplayermatch in de Dominion-modus. Beide teams moeten met de hulp van computergestuurd voetvolk drie controlepunten innemen. Het team dat als eerste die punten inneemt, een bepaalde score haalt en daarna alle tegenstanders uitschakelt, is de winnaar. Het wordt meteen duidelijk dat ik niet de enige ben die het gevechtssysteem nog niet in de vingers heeft. Mijn tegenstanders en ik slaan en verdedigen veelal in dezelfde richting, met alle klungelige gevolgen van dien.
Na een paar duels gooi ik het over een andere boeg. In plaats van als een blinde op mijn tegenstanders in te hakken, probeer ik zoveel mogelijk te verdedigen en zoek ik ondertussen een opening. En dan valt het kwartje: For Honor draait niet om brute kracht, maar om geduld. Ik sla alle zware aanvallen van mijn tegenstander af en merk dat hij voortdurend langs boven en rechts aanvalt. Ik waag me aan een paar aanvallen in zijn onbeschermde linkerflank, en merk na een paar voltreffers dat hij begint te panikeren. In een laatste wanhoopspoging slaat hij er vanuit alle richtingen op los, maar ik kan de meeste van zijn slagen afweren. Doordat hij zo wild tekeer is gegaan, is zijn stamina op. Een vogel voor de kat dus. Met een paar rake klappen dwing ik hem op zijn knieën en executeer ik hem met een sierlijke onthoofding. 1 - 0 voor Bert. Doordat ik mijn tegenstander met een Execution heb afgemaakt, moet hij langer wachten om te respawnen en krijg ik wat health bij.
Na dat gevecht raap ik al mijn zelfvertrouwen bijeen en begin ik iets agressiever te spelen, onder meer omdat een lid van het ontwikkelteam Ubisoft Montréal me op de zogenaamde Feats heeft gewezen. Dat zijn actieve en passieve bonussen die je per Hero kunt upgraden. Zo heeft de Warden een Feat waarmee hij zichzelf kan genezen, dus je kunt net iets meer risico's nemen in duels. Ik combineer die Feat naast aanvallen en verdedigen met wat duw- en trekwerk, waardoor mijn tegenstander niet meer weet waar hij het heeft. Zeker als mijn teamgenoten en ik een tegenstander afzonderen om hem dan genadeloos af te maken, kun je de wanhoop bijna smaken. Uiteindelijk slagen we erin alle controlepunten in te nemen, en met een houw van mijn zwaard schakel ik de laatst overlevende tegenstander uit.
Plots ben ik geen stoere Knight op een slagveld meer, maar een journalist in een kamertje op Gamescom. Het halfuur dat ik met For Honor heb doorgebracht, heeft alvast iets duidelijk gemaakt: het is geen simpele hack-and-slash-game, maar een doordachte actiegame waarbij geduld, teamwork en een opmerkzaam oog centraal staan. Tijdens mijn speelsessie schoten zelfs de woorden 'Dark' en 'Souls' voortdurend door mijn hoofd. Dat kan alvast geen slecht teken zijn.
For Honor komt op 14 februari 2017 uit op pc, PlayStation 4 en Xbox One.
Meer over For Honor weten? Lees dan ons uitgebreid overzicht van alle For Honor informatie die tot nu toe bekend is.