Front Mission Evolved

Op vlak van gameplay doet de game gelukkig wel wat dingen goed. Je bent dus voor het merendeel van de game de bestuurder van een Wanzer, een wandelende, tot de tanden gewapende gevechtsrobot. Je begint met een gewoon prototype, maar wanneer je geld verdient door vijanden uit te schakelen, kun je nieuwe wapens en onderdelen voor je mech kopen. Je kunt in beide armen een wapen vasthouden en dan nog één op elke schouder. Maximaal vuurwerk gegarandeerd dus. Maar dit alles heeft wel een prijskaartje. Je moet er namelijk voor zorgen dat het energieverbruik van je wapens in balans is met de energietoevoer van je robot. Hierin zien we nog duidelijk de RPG-roots van de serie.

Wel moeten we zeggen dat de aanpassingsopties iets minder zijn dan in die andere mechgame, Armored Core. In Front Mission Evolved kun je enkel de romp, benen en linker-en rechterarm van je Wanzer aanpassen, waar je in die andere reeks dan weer met elk onderdeel apart kunt gaan knutselen. Zo moet je in het spel van Square Enix je romp uitwisselen om een grotere energietoevoer te creëren voor je wapenarsenaal, waar je in Armored Core gewoon je romp behield en een andere motor in je mech monteerde. Het is geen dealbreaker, maar iets meer diepgang was zeker wel welkom geweest.

Je hebt op gebied van gameplay twee grote onderdelen. Allereerst zijn er de delen in de game waar je achter het stuur van je Wanzer kruipt. Vervolgens is het rechttoe rechtaan alles wat in je weg komt te staan aan flarden schieten. Als unieke superkracht heb je E.D.G.E., die op zich een soort overdrive mode is waarmee je twee keer zoveel schade aanricht dan normaal. Verder is er niet echt sprake van veel afwisseling, maar omdat de robots echt wel het gevoel hebben van lompe vechtmachines te zijn, blijft het wel relatief interessant. Maar voor sommige delen in de game verlaat je de comfortabele zetel van je mech om te voet, mano-a-mano, het tegen vijandige soldaten op te nemen. Dit zijn ietwat minder leuke stukken, die nog eens een vrij vervelend iets met zich meedragen. Het is namelijk zo dat, wanneer je dan tegenover een mech komt te staan, deze niet langer aanvoelt als een massieve vechtmachine, maar meer als een oude broodtrommel. Gelukkig komen deze gedeeltes niet zo frequent voor.

En dan nog één iets, voor we de multiplayer onder handen nemen. Doorheen de hele game schiet je dus met een uitgebreid arsenaal aan modern oorlogstuig vijandige robots kapot, die met hetzelfde materiaal gewapend lijken. Niettegenstaande dat de vijandige A.I. maar op een laag pitje staat, gebeurt dit alles nog vrij vlot, totdat je bij de hoofdbaas van een bepaald level komt. Velen van hen maken zichtbaar ook gebruik van een gewone Wanzer, zoals de jouwe of één van de vele die nu al onderweg zijn naar de schroothoop om gerecycleerd te worden. Maar deze bazen weerstaan absurde hoeveelheden schade, waardoor het gewoon niet langer leuk is. En van veel tactiek valt niet te spreken. Het merendeel wisten we te verslaan door er gewoon rondjes rond te lopen, af en toe een dodge move te gebruiken en verder gewoon de ene raket na de andere af te vuren.

Waar we in de singleplayer de opmerking maakten dat je het tegen domme A.I. moet opnemen, neem je het in de multiplayer op tegen echte mensen die sneller een tactisch doordachte keuze zullen maken (of dat zou toch de bedoeling moeten zijn). Je begint met een standaard Wanzer die uitgerust is met een arsenaal aan basiswapens. Om nieuwe wapens en onderdelen te krijgen, moet je in rank stijgen. Nu horen we jullie kritische geesten al denken: "maar als je laag begint, tegen mensen die al hoger in rank zijn (met betere wapens dus), hoe kun je je dan aan eerlijke tegenstand verwachten?" Zo'n deductie hadden we natuurlijk verwacht van jullie.

Deze schijnbaar simpele, vrij gestandaardiseerde manier van levelen in een multiplayer resulteert natuurlijk in een zeer ongebalanceerd schietfestijn. Je zou kunnen argumenteren dat je in Call of Duty een soortgelijk ranksysteem hebt, maar geloof ons vrij als we zeggen dat de beginwapens voor iedere klasse in CoD veruit de beste wapens zijn. In Front Mission is dit niet het geval. Als je het aandurft om online te gaan, verwacht je dan maar aan heel veel doodgaan door het toedoen van mensen die misschien op vlak van vaardigheid niet beter zijn dan jou, maar gewoon beter materiaal hebben. Koppel dit aan een handvol maps en weinig speelmodes, en we komen tot de vaststelling dat multiplayer maar een nagedachte geweest is bij deze game. Jammer maar helaas.