GameBS: The Child of Eden

Elke twee weken publiceren we een blog waarin Erik Coenen zijn ongezouten mening geeft over de gamesindustrie. Erik heeft jarenlang gewerkt voor het tijdschrift Xi en de website Xi-online.nl. Hierna ging hij bij het productiebedrijf Blammo TV aan de slag als hoofdredacteur van de toenmalige Gamekings site. Na de periode bij Blammo was hij een aantal jaren werkzaam bij het bedrijf Playlogic als product manager. Ook ging hij als production manager bij Xform aan de slag, waar hij meewerkte aan het productieproces van browsergames.

Deze keer bekijkt Erik het spel Child of Eden van Ubisoft, de spirituele opvolger voor Rez.

Het is een kleine vijf jaar geleden sinds ik het genoegen heb gehad om Tetsuya Mizuguchi te mogen ontmoeten. Indertijd was hij in Nederland voor de PSP-game Every Extend Extra. De stille Japanner leeft vandaag in het park duidelijk nog steeds in een staat van 'synesthesie'. Op een van de eerste zonnige dagen van het jaar staart de producer van Q entertainment urenlang naar de lucht alsof er zich overal live vuurwerkshows afspelen. Bij het verschijnsel synesthesie lopen de ervaringen van verschillende zintuigen door elkaar heen, kleuren kunnen zo bijvoorbeeld geassocieerd worden met klanken en geluiden met smaken. Mizuguchi werkt dus eigenlijk heel impressionistisch, net zoals Vincent van Gogh, maar dan wel echt in stereo.

De visualisatie van complexe datastromen en de onzichtbare, virtuele wereld die schuilgaat achter de talloze digitale gadgets en het dataverkeer in ons leven spelen een belangrijke rol in de games van de kunstzinnige gamemaker. Zijn visie op het overkoepelende begrip 'cyberspace' en de combinatie van beelden met muziek is altijd ongeëvenaard en meeslepend. De nieuwe Kinect compatibele shooter Child of Eden is een veel organischere game geworden dan Rez, het meesterwerk dat hij maakte toen hij nog voor SEGA werkte. Dit ondanks het feit dat de games veel overeenkomsten vertonen. Waar Rez duidelijk een zeer technische versie van cyberspace en computermainframes visualiseert is Child of Eden een meer natuurlijke game geworden vol abstracte bloemen en dieren. De game komt volgende maand uit en belooft gamers in contact te brengen met een fantastische, abstracte wereld en een meer natuurlijke interface door middel van de Kinect besturing.

Er zijn in mijn optiek geen games die beter samengaan met geestverruimende middelen dan die van Mizuguchi. Ik vroeg hem jaren geleden al hoeveel drugs hij gebruikte bij het maken van zijn titels, hij beantwoorde deze vraag echter geheel onthoudend. Zelf kom ik er gelijk voor uit dat ik zijn games het liefst knetterstoned speel. Ik ben er uiteindelijk nooit achter gekomen hoe hij op zijn visueel overdonderende beelden en het wonderlijke samenspel met de muziek is gekomen. Met de nieuwe game Child of Eden laat Mizuguchi zien dat hij nog steeds aan het trippen is, maar waarop zullen we misschien nooit weten.

Mizuguchi is met zijn eigen studio Q Entertainment inmiddels flink aan de weg aan het timmeren. Maar dat er ook echt een nieuwe titel verschijnt met Mizuguchi's eigen kwaliteitsstempel is waarschijnlijk te danken aan het opkomen van allerhande bewegingstechnologieën voor de huidige generatie consoles. Ontwikkelaars en uitgevers zijn dan ineens geneigd om te experimenteren. Wie weet kunnen zij zelfs geld verdienen met iets nieuws omdat er simpelweg geen concurrentie is. Ubisoft is een uitgever die heel goed weet hoe je een markt kunt verzadigen om vervolgens snel te verhuizen naar het volgende hippe platform. Dit terwijl de winkeliers tegen die tijd verzuipen aan een stortvloed van imitaties op deze formule.

Child of Eden belooft echter wel iets speciaals te worden. Mizuguchi's eerdere games werden vooral door de pers met gejuich ontvangen, het grote publiek lijkt er nooit echt massaal voor warm te lopen. Dit is enigszins vergelijkbaar met veel abstracte kunst die we in de musea vinden. Het is dus nog maar de vraag of ook de casual gamer behoefte heeft aan een kunstzinnige interpretatie van cyberspace en of het zwaaien met de handen in de stijl van Minority Report in een abstracte wereld niet teveel vraagt van de beperkte interesse van de doorsnee gamer. Dat Ubisoft deze titel heeft willen uitgeven belooft veel voor de toekomst van de psychedelische shooters van Mizuguchi. Wellicht kan de Kinect de kloof tussen de verschillende zintuigen veel beter overbruggen dan de standaard interface tussen speler en scherm en komt het gevoel van synesthesie nu voor iedereen binnen handbereik. De drugs voor de complete ervaring zullen helaas wel apart verkocht blijven worden.

Mizuguchi is in Nederland voor de promotie van Child of Eden, maar deze keer ontspannen we naderhand op een meer persoonlijk niveau, samen met de PR-mensen van Ubisoft. De interviews zijn allemaal voorbij en we laten het werk en de game voor wat het is. Op een vergelijkbare dag in het park en volledig één met de natuur moet het geesteskind van Child of Eden ooit zijn geboren, nu nadert snel het moment dat zijn kind zal moeten worden losgelaten in de wereld. Het is tijd voor de eerste barbecue van het jaar en we praten nog even na. Persoonlijk kan ik niet wachten op de Kinect ervaring van de meester der game-synesthesie, eindelijk heb ik nu mijn handen vrij voor drugs tijdens het spelen!

Erik Coenen is een onafhankelijke medewerker van Eurogamer Benelux, en maakt geen deel uit van onze vaste redactie. Zijn mening is dan ook volledig de zijne.