Games of Thrones - Episode 6: The Ice Dragon review
Anticlimax.
Let op! Deze review bevat spoilers uit de vorige aflevering. Het wordt je dan ook afgeraden om verder te lezen als je die aflevering nog niet hebt gespeeld.
Hoewel er in Nest of Vipers weer een beetje schot in de zaak kwam, is de rek er in Game of Thrones al een tijdje uit. "Met nog maar één aflevering te gaan, geeft Game of Thrones weinig hoop op een positieve afloop. De spaarzame hoogtepunten in het verhaal worden uiteindelijk compleet overschaduwd door problemen die met elke aflevering evidenter worden," zo schreef ik in mijn vorige review. The Ice Dragon blijkt die vermoedens te bevestigen en vormt uiteindelijk ook een tegenvallende afsluiter van een game die in 2014 nog veelbelovend leek.
Wie hoopt op een mooie samenloop van de verschillende verhaallijnen komt eveneens bedrogen uit. De studio heeft maar weinig moeite gedaan om het geheel op een aangrijpende wijze bij elkaar te brengen. De verstandhoudingen zijn hier en daar wat verschoven, maar in het grote plaatje is er geen steek veranderd. Asher is met zijn huurleger losgeslagen gladiatoren in Ironrath geland, Gared Tuttle is nog steeds naar de betekenis van de North Grove op zoek en Mira Forrester dwaalt nog altijd als een figurant in haar eigen verhaal rond. En de trotse Rodrik Forrester? Die heeft naargelang je keuze wel of niet het onderspit moeten delven.
De terreurdreiging van House Whitehill was een interessante aanzet om vanuit het perspectief van vier familieleden van House Forrester naar een gezamenlijk doel te werken. Het idee dat via verschillende personages invloed op de toekomst van House Forrester kunt uitoefenen, vormde een intrigerend concept. Het idee is echter blijkbaar nooit voorbij de tekentafel gekomen. Welke beslissingen je ook hebt gemaakt, ze hebben geen enkele invloed op het eindresultaat.
Het blijkt bovendien niet de juiste beslissing om het al flinterdunne verhaal over vier perspectieven uit te smeren. Het past bij de toon van de HBO-serie, maar het levert de game verder geen voordelen op. Veelvuldig tussen de diverse personages springen, zorgt misschien wel voor een stevige vaart in het verhaal, maar ze krijgen bijgevolg geen ruimte om de oppervlakkigheid te ontstijgen. Hun reis heeft dan ook geen duidelijke eindbestemming. Ieder personage zit in het overkoepelende plot gevangen en werkt zich slaafs van punt A naar punt B; compleet verwijderd van een emotionele connectie.
Iedereen is zo losjes en onpersoonlijk met elkaar verbonden dat het moeilijk is om nog door het zoveelste sterfgeval geraakt te worden. Na zes deprimerende afleveringen lang een familie in kwelling te zien, maakt het allemaal geen indruk meer. Het genadeloos afslachten van personages om toch enigszins op het gevoel te spelen, heeft zo niet de gewenste uitwerking. Het is noch schokkend, noch interessant. Je blijft met bloed op de muur achter, maar geen traan die je er om laat.
De zure kers op de taart zijn de technische mankementen waar Telltale ondertussen bekend om begint te worden. Wat een waardige finale moest zijn, voelt nu eerder gehaast uit de deur gewerkt. Die mist dialoog, zit boordevol typfouten en de game loopt meer dan eens vast. De schokkerige en houterige animaties van de personages maken daarbij van een intense strijd onbedoeld een hilarisch poppenkasttafereel.
The Ice Dragon is geen waardige afsluiter van Telltale Games' Game of Thrones-serie. Niet alleen verzandt het verhaal in een deprimerende status quo, ook de game zelf heeft vrijwel geen vooruitgang geboekt. De personages zijn nog even oppervlakkig als voorheen en compleet inwisselbare gevolgen van keuzes maken het geheel tevens tot een onpersoonlijke ervaring. Er zijn nog ontelbaar veel vragen, maar na zo'n teleurstellend einde blijven die misschien maar beter onbeantwoord.
The Ice Dragon is nu verkrijgbaar voor de pc, Mac, PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360, Xbox One, Android en iOS.