Gears of War 2

De eerste Gears of War is voor mij persoonlijk nog steeds één van de meest overschatte spellen van deze generatie. Het spel was enorm leuk, zat vol met brute actie en had een gameplay die meer dan overtuigend was. Er ontbrak echter iets. De game leek een op zichzelf staand eiland zonder enige achtergrond en een levende wereld. Het was actie, actie en nog eens actie. Persoonlijk dacht ik dan ook dat Gears of War 2 meer van hetzelfde zou zijn, een soort Gears of War 1.5. Gelukkig is dat niet zo, want Epic overtreft het eerste deel in alle opzichten.

Ten eerste zit er dit keer zowaar een verhaal in het spel. Alhoewel we niet te veel zullen uitweiden omdat de speler het natuurlijk zelf moet ontdekken, kunnen we er wel een paar dingen over kwijt. De Locust en mensen vechten nog steeds om de macht over de planeet Sera. De mensen zitten er echter bijna doorheen en zijn genoodzaakt om een laatste wanhopige aanval in te zetten. Marcus Fenix en zijn Delta-team moeten, samen met groot aantal andere Gears, de grond in om de Locusts op hun eigen terrein te verslaan. Ondertussen is Dom, de beste vriend van Marcus, op zoek naar zijn vrouw die zich ook ergens ondergronds zou moeten bevinden.

Op zich is dit verhaal al een stuk leuker dan het minieme stukje info dat je kreeg over de gebeurtenissen in het eerste deel. De manier waarop het geheel verteld wordt is een stuk beter en vooral duidelijker. Ook hoef je deze keer hetgeen er vooraf gebeurde niet te halen uit de handleiding, waar dat vorige keer wel moest. Ook de secundaire plotlijn rond Dom en zijn vrouw zorgt voor een leuke afwisseling in het met lijken bezaaide spel. We hadden het nooit durven dromen, maar er komt zelf een beetje emotie aan bod.

Het basisprincipe van het spel is echter onveranderd gebleven: Jij bent Marcus Fenix en je moet met behulp van een vrachtwagenlading testosteron, kogels en scheldwoorden een heel leger aan ondergrondse slechteriken verslaan. Dominic Santiago is je beste vriend en zal je gedurende het hele spel bijstaan.

Net zoals in het eerste deel is Gears of War 2 eigenlijk ontworpen om met twee personen te spelen. Vooral de hoogste moeilijksheidsgraad is met behulp van de computer niet of nauwelijks tot een goed einde te brengen en het is dan ook aan te raden om een vriend of vriendin te zoeken waarmee je het hele spel kunt doorlopen. Precies zoals we dat al eerder zagen moet je je opsplitsen om zo verschillende routes te bewandelen. Gaat Marcus bijvoorbeeld onderlangs, dan zal Dom bovenlangs moeten om dekking te geven aan zijn kameraad. Het verschil met het eerste deel zit hem echter in de integratie van dit element. Waar dit onderdeel in het origineel nogal triviaal en bijna overbodig aanvoelde, is samenspel in Gears of War 2 naadloos geïntegreerd. De plaatsen waarop de keuzes gemaakt moeten worden voelen veel natuurlijker aan en lijken echt op hun plaats.

Wat geldt voor de verschillende routes die de speler kan nemen, geldt ook voor de momenten waarop er voertuigen in het spel voorkomen. Waar het eerste deel maar één stuk had waarin je achter het stuur van een grote wagen mocht plaatsnemen, is dat aantal dit keer flink aangedikt. Ook qua wapens is Gears of War 2 een ware revolutie ten opzichte van deeltje één.

Mortiergranaten, varianten daarvan en vlammenwerpers behoren allemaal tot het nieuwe arsenaal van Marcus en zijn maatjes. Elk wapen heeft zijn eigen krachten en heeft een bepaalde tegenstander waartegen hij het best gebruikt kan worden. Elke soort vijand, die qua diversiteit overigens ook enorm in aantal zijn toegenomen, heeft zijn eigen zwakheden. De leukste is overigens de Locust met vlammenwerper aangezien een welgemikt schot op zijn gastank ervoor zorgt dat hij in een schitterende bloedregen uiteen spat.