Gears of War 4 singleplayer review
Update: ook multiplayer besproken.
Deze Gears of War 4 review is in twee delen verdeeld: op deze eerste pagina wordt de singleplayer besproken, op de volgende pagina lees je alles over de multiplayer.
Gears of War 4 singleplayer review
Gespierde mannen die het tegen ondergrondse monsters opnemen en daarbij rennen alsof ze naar het toilet moeten. Dat is waar veel gamers aan denken bij het horen van de naam Gears of War. De games zitten vol met clichés en stereotypes. De reeks komt er aan de ene kant zo goed mee weg, omdat het zichzelf niet serieus probeert te nemen. Aan de andere kant is er de cover-based shooter gameplay die staat als een huis. Ontwikkelaar The Coalition begint met Gears of War 4 aan een compleet nieuwe saga en doorbreekt het gevestigde beeld over de serie.
Vijfentwintig jaar na de oorlog met de Locust houdt minister-president Jinn van de Coalition of Ordered Governments (COG) een speech om de helden van vervlogen tijden te eren. Een van die helden is Victor Hoffman. In een rolstoel denkt hij terug aan zijn dagen als Gear, waarna de woorden Aspho Fields hem naar het verleden terugbrengen. Ontwikkelaar The Coaliton introduceert in Hoffmans hersenschimmen de basisprincipes van de gameplay en de belangrijkste gebeurtenissen uit voorgaande titels. Dat alles in de bravoure zoals je die uit de voorgaande games kent.
Vanaf het eerste hoofdstuk is het meteen duidelijk dat er van die bravoure niet veel meer over is. Gears of War 4 vertelt een persoonlijker verhaal en kenmerkt zich door een intieme sfeer. Het verhaal volgt James Dominic 'JD' Fenix, Kait Diaz en Delmont 'Del' Walker in hun reis door het woeste landschap van de planeet Sera. Daarbij nemen ze het op tegen de hervormde COG en een nieuw gevaar dat de wereld vanuit de schaduw bedreigt. The Coalition weet een atmosfeer te creëren waarbij je het gevoel krijgt dat je letterlijk en figuurlijk tegen de hele planeet vecht.
Sera komt met Unreal Engine 4 nog meer tot leven dan voorheen. De grijze en grauwe kleuren uit de voorgaande games maken plaats voor een helder en kleurrijk palet. Dat komt voor het eerst goed naar voren als de hoofdpersonages Settlement 5 binnenstappen. Een blik omhoog toont een woest berglandschap met verschillende tinten blauw en groen. De hoogste top slaat wit uit van de sneeuw en steekt sterk af tegen de wolkenloze lucht. De stad in aanbouw is zo strak gedesignd dat alle kleine accenten je bereiken. Gears of War zag er nog nooit zo gedetailleerd en strak uit.
De bescherming van de stad ligt in handen van het DeeBee robotleger van de COG. In het begin is het geweldig om de DeeBees naar de schroothoop te sturen, maar tegen het begin van het tweede hoofdstuk vervallen de gevechten in een sleur. De herhalende tactieken in combinatie met de identiteitsloze smoel van de robots maken ze na een tijdje niets meer dan statisch kanonnenvoer. De Horde-achtige segmenten versterken dat gevoel. In sommige situaties is het de bedoeling dat je een positie tegen meerdere golven van vijanden verdedigt. Dergelijke momenten zijn schaars en de DeeBees ruimen al snel plaats voor het gevaar in de shaduw: de Swarm.
Als nieuwe monsterfactie neemt de Swarm het stokje van de Locust over. In tegenstelling tot laatstgenoemde gaat de Swarm gepaard met meer mysterie en intrige. Doorheen de game kom je steeds dichter bij hun oorsprong, maar daar raken is zo makkelijk nog niet. Op de Hardcore-moeilijkheidsgraad is de intelligentie van die vijand van een uitstekend niveau. Elke subgroep in de factie heeft een overkoepelende tactiek, maar hun agressieve karakter maakt ze onvoorspelbaar en uitdagend om tegen te vechten.
De ontwikkelaar geeft je nieuwe manieren om dat te doen. Het karakter van de Swarm stelt je in staat om zelf ook agressiever te vechten. Als je het tegen twee Torque Bow dragende vijanden opneemt, loont het om naar hun cover te rennen, ze eroverheen te trekken en ze vervolgens met een mes te executeren. Het onvoorspelbare weer van Sera voegt ook een nieuwe lading tactiek toe. De harde wind geeft je de mogelijkheid om grote voorwerpen over het veld te laten vliegen. Zo laat je een collectie buizen over het veld rollen, waarna ze in typische Gears of War-stijl exploderen. Tussen al dat geweld door is er ook nog ruimte voor interactie tussen de personages.
Na de introductie van de Swarm is er ruimte om JD, Del en Kait verder uit te diepen. The Coalition vindt het echter moeilijk om het verleden los te laten. In veel gevallen krijgt de groep ondersteuning van een vierde personage. Zo voegt onder andere Marcus Fenix zich bij het gezelschap. De introductie van Marcus vult je met nostalgie als hij zijn ruwe en geïrriteerde stem laat horen. Zijn aanwezigheid eist echter alle aandacht op, waardoor de nieuwe personages op de achtergrond terechtkomen. Dat is een gemiste kans, want JD en de anderen kunnen het verhaal makkelijk zelf dragen. Dat is met name te danken aan de prestaties van de stemacteurs, die perfect op elkaar lijken ingespeeld.
Dat merk je vooral in de humoristische delen. De toon van Gears of War 4 mag dan wel wat serieuzer zijn, de grappen zijn dat totaal niet. Het is het beste te vergelijken met ouderwetse tekenfilmgrappen, waar een gebeurtenis wordt vervolgd met een gevatte opmerking. Ook de interactie tussen de personages over het doorzagen van Swarm-snot tovert een grote glimlach op je gezicht. In combinatie met gevatte opmerkingen en Uncharted-achtige gameplaysegmenten geeft de humor het duistere omhulsel een mooie binnenkant.
De singleplayer campaign van Gears of War 4 is een waardig vervolg in de Gears of War-serie. De serieuzere toon en de intieme sfeer komen goed tot hun recht en voelen nergens geforceerd of misplaatst. De gameplay staat wederom als een huis en de game ziet er beter uit dan ooit tevoren. De DeeBees zijn een ietwat saaie tegenstander, maar de Swarm is een waar schot in de roos. The Coalition begint op een sterke manier aan de nieuwe saga en heeft genoeg in handen om hem beter te maken dan de vorige.