Get Even review - Oneven geheel
Oneven geheel.
Huurling Cole Black is in de war. Nadat het op het nippertje mislukt om het leven van een ontvoerde vrouw te redden, verliest hij de grip op de realiteit. Terwijl hij gedwongen wordt een VR-headset te dragen die hem zijn herinneringen opnieuw laat beleven, hangt hem één vraag constant boven het hoofd: 'Wat is echt?' Daarop vind je antwoord in Get Even van The Farm 51, de Poolse studio die eerder voor Painkiller: Hell & Damnation verantwoordelijk was. Get Even blijkt een game met zoveel verschillende gezichten dat zelfs de eigen makers moeite hebben om het te classificeren.
In de eerste plaats is het een first-person stealthgame met shooter- en horrorelementen en een belangrijke focus op een verhaal waarbij je acties op het verdere verloop invloed hebben. Maar het is ook een detectivegame waarbij je de camera in je smartphone gebruikt om aanwijzingen te vinden of om puzzels in de omgeving op te lossen. En dan is er nog de Corner Gun, een wapen waarmee je om hoekjes kunt schieten. De ontwikkelaars verweven al die ingrediënten tot een game die zich niet zomaar in een hokje laat stoppen en daardoor juist een heel eigen gezicht heeft.
De Corner Gun is de grootste verdienste van The Farm 51. Het wapen vraagt een nieuwe benadering en gooit daarmee je vertrouwde speelstijl overhoop, net zoals de Gravity Gun dat in Half-Life 2 deed. Een vergelijking met de third-person shooter Wanted (2009) is dan ook op zijn plaats. In die filmgame had je curve shots ter beschikking, kogels die met een grote boog alsnog in het voorhoofd van de vijanden eindigden. Het experimenteren daarmee tilde de verder vrij simpele shooter-gameplay naar een hoger niveau. Hetzelfde geldt voor Get Even.
Een goede voorbereiding is het halve werk, want de Corner Gun heeft ook een scherm waarop een kaart wordt getoond. Daarop zie je precies hoe bewakers patrouilleren, inclusief hun kijkrichting à la de vroegere Metal Gear Solid-games. Je ziet ook waar je extra cover tevoorschijn kunt digitaliseren, wat door je in-game virtual reality-bril mogelijk wordt gemaakt. De game zelf ondersteunt overigens geen VR-headsets. Nadat je een plan van aanpak hebt geschetst, leg je vervolgens de ene na de andere tegenstander strategisch om. Zo geeft het veel voldoening om onopgemerkt door kamers vol bewakers te sluipen.
Je kunt er ook voor kiezen om helemaal niemand te doden, hoewel niet gecommuniceerd wordt wat daar de voordelen van zijn en je dus al gauw geneigd bent om toch de trekker over te halen. De morele dilemma's die de game je probeert voor te schotelen, blijven door het ontbreken van duidelijke consequenties grotendeels uit. Ook de ondermaatse AI van vijanden gooit roet in het eten. Dikwijls blijven ze achter objecten in de omgeving steken of lopen ze domweg tegen muren aan. Die knulligheid zorgt er samen met de voordelen van de Corner Gun voor dat de moeilijkheidsgraad wel erg in je eigen voordeel ligt.
Bij vlagen voelt Get Even daardoor aan als een game van een generatie geleden, wat niet verwonderlijk is aangezien er al sinds 2013 aan gewerkt wordt. Kwalijker is dat je daardoor voor de meeste situaties de Corner Gun helemaal niet tevoorschijn hoeft te halen. Het is vaak veel efficiënter om de domme vijanden van achteren te benaderen en stilletjes te wurgen. Mettertijd vergeet je dat je het wapen überhaupt in je arsenaal hebt. Vergeleken met recente blockbusters als Dishonored en Metal Gear Solid 5 zijn de stealth-secties van Get Even een stuk simpeler. Toch heeft dat anno 2017 ook wel iets verfrissends, juist omdat je niet bedolven wordt onder eindeloze mogelijkheden.
Op grafisch gebied kan de game wel degelijk meespelen met de grote jongens. The Farm 51 heeft zijn geavanceerde laserscanning-technologie ingezet om het interieur van gebouwen uit de echte wereld tot in de kleinste details in kaart te brengen. Van de resultaten zijn vervolgens bijzonder realistische textures gemaakt.
Individuele houtnerven zijn op dichtgespijkerde ramen te tellen, afgebladderd behang en uitgesmeerde graffiti decoreren de muren. Meermaals stop je even met spelen, puur om je te vergapen aan alles wat er van dichtbij te zien is. Doordat je herinneringen herbeleeft, is er ook ruimte voor variatie in de omgevingen. Het ene moment schuifel je door een verlaten gesticht waar de lampen spookachtig knipperen, het andere sta je ineens middenin een hightech kantoor of een overwoekerd kerkhof.
Dat uit zich alleen niet altijd in even afwisselende gameplay. Naarmate de game vordert, raakt de balans tussen de verschillende onderdelen meermaals uit evenwicht. Je raakt verzeild in ellenlange wandelsessies langs lineaire paden, waarbij je vooral notities aan het lezen bent om zo alle puzzelstukjes van het verhaal te verzamelen. Dat is door de vele twists best onderhoudend, maar het duurt vaak te lang voor je weer lekker mag sneaken.
'Schiet nou maar op', mompel je tegen de game wanneer je de zoveelste tekst voor je kiezen krijgt of opnieuw moet toekijken hoe een herinnering voor je neus wordt afgespeeld. Met name het middelste deel van Get Even heeft daar last van. Aan het einde herpakt de game zich met een betere mix van verhaal en gameplay, waarmee naar een indrukwekkende finale wordt toegewerkt.
Net zoals zijn hoofdpersonage is Get Even dus soms het pad even bijster. In de soep van genres laat The Farm 51 de lekkerste ingrediënten het minst sterk naar voren komen. Maar ook al komen alle onderdelen gedurende je trip down memory lane niet altijd even perfect samen, het emotionele slotakkoord maakt het uiteindelijk toch de moeite waard om de hele rit uit te zitten.