Ghost Trick: Phantom Detective
Beginnen met een 'Game Over'.
Zoals een goede 'visuele novelle' beaamd, moet het er natuurlijk aantrekkelijk uitzien. De grafische stijl maakt gebruikt van strakke cel shading en lange, veelal slanke figuren. Voor de old school generatie: denk aan de stijl uit de cult-klassieker 'Another World', met een meer gepolijste uitwerking. Het felle kleurgebruik past ook perfect bij het avontuur dat - ondanks alle morbide activiteiten - een enorme feel-good sfeer uitstraalt.
De karakters zelf zijn al even kleurrijk in geest als het kleurenpallet waarmee ze op het scherm gerenderd worden. Jijzelf bent (was?) een fijn gebouwde kerel in een felrood maatpak, blitse zonnebril en genoeg gel in het haar om de toren van Pisa recht te zetten. Andere opmerkelijke typetjes variëren van intrigerend tot bizar, maar altijd even komisch. Denk aan de dynamische topdetective die de Michael Jackson van de '80s tot een stijve hark reduceert. Of de roodharige vrouw met pit die om de haverklap het loodje legt, waarna jij weer de klok van vadertje tijd moet molesteren.
Ook de animaties die deze volledige cast rijk is, verdient waardevolle vermelding. Vloeiend, strak en voorzien van perfecte timing. Op die manier worden de bizarre dialogen aangelengd met een flinke dosis lichaamshumor. Het enige wat me spijt is dat er niet meer zaken zijn die bewegen en wriemelen.
Het minst indrukwekkende aan dit alles is eigenlijk de gameplay. De stijl, de sfeer, het verhaal - zelfs het gameplayconcept is uniek en positief verrassend. Het is echter zo dat de uitwerking ervan (het zijn van een spookdetective) continu draait rond hetzelfde principe en soms iets te veel steunt op 'trial & error'. Betekent dit dat de gameplay slecht is? Nee, zeker niet. Toch, in contrast met hoe goed de rest uitgewerkt is, vraag je jezelf soms af of er niet wat meer in kon gezeten hebben. Hoe het ook zij, de spanning van het verhaal en de absurde humor laat je gewoon niet meer los eenmaal je begint.
Natuurlijk verdient ook de audio zijn streepje lof. De muziek bestaat voornamelijk uit deuntjes met een relatief hoge chill-factor die een zeker gangster-gevoel neerpoten. Denk aan lounge-nummers met hier en daar een snelle elektronische beat afhankelijk van de context - een ietwat 'faux-dive' sfeertje. De audio vloeit lekker samen met de rest van de game en maakt de reeds amusante atmosfeer gewoon af. Geluidseffecten worden van visueel aangesterkt (of is het nu omgekeerd?) terwijl stemmenwerk volledig afwezig blijkt te zijn. Gezien er meer dialoog in zit dan alle Quentin Tarantino films samen, misschien niet zo verwonderlijk.
Je kan er niet omheen: Ghost Trick is een enorm vermakelijk avontuur die het reeds goedgevulde repertoire van de DS waardig aanvult. Van de gladde visuele stijl tot de jazzy audio, aan de atmosfeer zal het niet liggen. Het uitgangspunt is origineel en het verhaal zuigt je gewoon keihard naar binnen. Alles hangt natuurlijk af van persoonlijke smaak, wat de soms overdadige tekst en lichte trial & error als eventuele minpunten naar voor schuift. Dat gezegd zijnde, blijft dit een enorm solide titel die ik aan alle liefhebbers van het genre zou aanraden. Al is het om een game te spelen waarin je kunt doodgaan zonder een 'Game Over' op je scherm te zien flikkeren.