Gran Turismo 6 Review
Racen met een diesel.
Een echte racepiloot slijt heel wat wagens. Ik herinner me nog de kleine Renault Clio waar ik m'n eerste overwinning mee in de wacht sleep tijdens de Sunday Cup, de eerste keer dat ik met mijn bulderende Ford Mustang Boss 302 de eindstreep over vlieg, en het machtige gevoel van mijn Ferrari FXX op topsnelheid. Een echte racepiloot kent elk hoekje van het circuit. Ik weet nog hoe ik op de Nürburgring heelhuids de verraderlijkste bochten overleef en wanneer ik in Francorchamps net op m'n remmen moet gaan staan. Een echte racepiloot kijkt niet naar de concurrentie, want anders is Gran Turismo 6 niks voor hem.
Gran Turismo is een reeks die stil is blijven staan. Polyphony beweert wel dat dit zesde deel van de serie een sprong voorwaarts is, maar de game loopt enkele jaartjes achter op racegames van andere studio's. Dat merk je in details zoals de controls: gas geven met kruisje en remmen met vierkantje doen veel racegames al sinds de komst van de PlayStation 3 niet meer. Niet dat de spelbesturing een probleem vormt, maar het is wel één van de kleine dingen die wijzen op hoeveel de makers aan de gloriedagen van de reeks vasthouden.
Polyphony luisterde wel naar de commentaren op Gran Turismo 5. Heikele punten zoals de omslachtige menustructuur en soms minderwaardige automodellen zijn aangepakt. Eens in-game merk je wel dat elke verbetering een 'maar' met zich meebrengt. Menu's zijn inderdaad een stuk overzichtelijker en makkelijker te navigeren, maar het altijd al minst overzichtelijke cardealershipmenu kent geen ingrijpende veranderingen. Wagens zijn nog steeds per land en per merk ingedeeld en er is geen zoekfunctie die je per specificatiekenmerk laat zoeken. Meer dan eens kom je bedrogen uit omdat je hierdoor de bolides niet tegen elkaar af kan wegen.
Waar in het vorige deel sommige voertuigen ondermaats oogden, is in Gran Turismo 6 elke wagen even goed uitgewerkt. Ook hier hangt echter een grote 'maar' aan vast. Elke wagen heeft een cockpit view, die in sommige wagens niet uitgewerkt is, waardoor je enkel een zwarte kader om je heen lijkt te hebben. Wagens die wel een uitgewerkt interieur hebben, zien er verbazingwekkend goed uit. Je voelt bijna echt het stuur in je handen wanneer je met je Mustang Boss cockpit view selecteert. Zo voelt het racen een pak realistischer.
Geestelijk vader Kazunori Yamauchi maakt er geen geheim van dat de PlayStation 3 een moeilijk platform is om de game op te ontwikkelen. Hij is dan ook trots dat Gran Turismo 6 één van de weinige spellen op het platform is dat aan 60 frames per seconde draait op 1080p. Je haalt dus alles uit je console. Die prestatie heeft ook een keerzijde: landschappen en publiek zien er vaak onafgewerkt uit. Bomen naast de weg zijn soms niet meer dan een collectie vage pixels en de huizen naast enkele parcoursen hebben meer overeenkomsten met kartonnen dozen dan met bakstenen woningen.
Desondanks blijft Gran Turismo 6 wel een racing simulator in hart en nieren. Polyphony doet er wederom alles aan om de rijervaring zo realistisch mogelijk te maken. In die opzet slaagt de studio met glans. Je kan niet zomaar door bochten driften met eender welke wagen. Je houdt telkens weer de beperkingen van je wagen in het achterhoofd en op die manier klim je geleidelijk aan op naar de eerste plaats. De game is op z'n best wanneer je hulpmiddelen zoals de driving line en automatische balans uitschakelt. De moeilijkheidsgraad klimt gestaag wanneer je dat doet, maar de voldoening bij het winnen van een wedstrijd is des te groter.
En overwinnen kan telkens in een doordacht decor. Alle 71 racebanen in het spel vormen een uitdaging om onder de knie te krijgen. Duplicaten van bestaande parcoursen wisselen tijdig met banen die Polyphony zelf verzon. De grootste uitdagingen vind je overigens op de echt bestaande parcoursen. Zo heb je de Nürburgring, een lang parcours met een hele reeks aan gevaarlijk scherpe bochten en subtiele wegverhogingen die meer dan eens de uitkomst van de race kunnen bepalen.
Op die goed uitgewerkte tracks ontbreekt echter uitdagende concurrentie. Computergestuurde tegenstanders volgen duidelijk een voorgeprogrammeerde route. AI bestuurders halen elkaar amper in. Meer dan eens kan je van andere bestuurders een vangrail maken in scherpe bochten, ze volgens breinloos hun weg. Zo steek je de tegenstander makkelijk voorbij en je houdt er amper of geen schade aan over.
Veel schade loop je dan ook nooit op. Er is wel een schademodel, maar wanneer je tegen 150 km/u tegen een vangrail vliegt, is een streep in de lak wel een verdacht grote meevaller. Waar je realistische blutsen en afgeleefde wagens wil zien na een crash, kom je bedrogen uit met wat krassen en een teleurstellende derde plaats. Bij een racingsimulator gaat het hem om het realisme, wat zonder goed uitgewerkt schademodel toch ver te zoeken is.
In Gran Turismo 6 verfijnt Polyphony veel zaken waar het in het vijfde deel nog wel eens aan ontbrak. Toch zijn er nog teveel euvels over het hoofd gezien: rijden voelt realistisch aan en wagens zien er waarheidsgetrouw uit, maar het ontbreken van een echt schademodel en een zwakke AI doorbreken vaak dat gevoel van realisme. Dit zesde deel is de game die Gran Turismo 5 al had moeten zijn, maar loopt tegelijkertijd op veel vlakken ook achter op de tijd. Gran Turismo 6 is dan ook een prima racingsim, maar in het vervolg moet er toch echt met de tijd meegegaan worden.
Gran Turismo 6 is nu verkrijgbaar voor PlayStation 3.