Greedfall review - Een ruwe diamant
Spiders' magnum opus.
Voor de Greedfall review gaat Maarten op zoek naar de Nieuwe Wereld. Een paradijs op aarde, of een miserabel oord?
Ontwikkelaar Spiders Studios' vorige games, waaronder The Technomancer en Bound by Flame, gaven altijd al blijk van passie en visie, maar bezweken steeds weer onder hun eigen ambitie. Greedfall is Spiders' ultieme poging om zichzelf op de RPG-kaart te zetten. Onder het toeziend oog van uitgever Focus Interactive, bekend van onder meer Vampyr en Call of Cthulhu, ontpopt de historische fantasygame zich tot een veelzijdige debutant die zich zonder blozen naast de toppers in het genre mag scharen.
In Greedfall speel je als De Sardet, legaat en diplomaat van de Handelaarsgilde die zijn thuisland Selene door de Malichor-ziekte geteisterd ziet. Op de hoek van elke straat vind je doden en gebeuren lijkverbrandingen, terwijl hoestende inwoners zich angstig tot goedkope kwakzalverij en bijgeloof richten. Als diplomaat zet je koers overzees naar het mysterieuze eiland Teer Fradee. Daar hoor je over mythische wezens, rijke nederzettingen en een dode vulkaan die dreigend boven het gebied uittorent. Temidden van concurrerende naties, religieuze fanatici en demonische cultes raak je in allerlei diplomatieke spelletjes verwikkeld. Greedfall schrikt er niet voor terug je met een overvloed aan verhaallijnen te overstelpen, zonder ooit in een to-dolijst met talloze fetch quests te vervallen. Quests hebben narratief gewicht en zijn steevast in de overkoepelende lore ingebed, waardoor geen enkele opdracht als een verplicht nummertje aanvoelt. Sterker nog, zijmissies leveren je extra info op, die op hun beurt bij een hoofdmissie de doorslag kunnen geven.
Als RPG zijnde, heeft GreedFall ook een uit de kluiten gewassen skill tree. Die is hier onderverdeeld in Skill Points, Attributes en Talents die De Sardets persoonlijkheid bepalen. Heb je een zilveren tong die zich probleemloos uit een hachelijke stand-off praat, of weet je dankzij je technisch vernuft wel raad met gesloten deuren en opblaasbare muren? Zowel Attributes als Talents vertalen zich meermaals in zogenaamde skill checks en openen in elke quest diverse paden en opties voor je. Zo kies je zelf of je een hardnekkige handelaar omkoopt, intimideert, dan wel tot een gezamenlijke overeenkomst komt. Dankzij uitgebreide dialogue wheels en steeds ontwikkelende missies krijg je vat op de wereld rondom je, die zich in de vorm van barokke paleizen en zonovergoten landschappen voor je ontplooit. Als een oranjekleurige fantasy-Rembrandt vormt Greedfall een succesvolle mix tussen zeventiende-eeuws kolonialisme en premiejagen à la The Witcher.
In combat verwijder je stapsgewijs een tegenstanders armor door het gebruik van impact-wapens en bommen, pas daarna kun je zware schade aanrichten. Real-time zwaardgevechten met ontwijkmanoeuvres en parry's kunnen met één knop worden stilgezet, waardoor Tactical Pause aan fans van een methodischere aanpak genre Dragon Age tegemoetkomt. Zo lees je info van vijanden af en heb je toegang tot alle spreuken, valstrikken en brouwsels in je inventory. Met uitzondering van enkele dubieuze hitboxes voor grotere monsters is combat - mede door de royale customization - erg vermakelijk. De uitgebreide skill tree biedt voldoende flexibiliteit voor hybride speelstijlen, terwijl toegewijde spelers met een duidelijke build voor ogen al snel de vruchten hiervan plukken.
Greedfall is een erg karaktergedreven avontuur. Companions kun je bij elk kampvuur of slaapplaats bijeenroepen, waarop je telkens het ideale trio samenstelt. Waar Kurt aanvankelijk een standaardsoldaattype lijkt, maar zich na zijn persoonlijke quest tot een leider met mededogen ontpopt, komt de slinkse missionaris Petrus als een liefdadige ziel over - zolang er geen sprake van heidense rituelen is. De ol menaiwe prinses Siora toont zich dan weer onmisbaar wanneer je als renaigse - voor de game werd een taal uit Bretoens, Gaelic en zelfs Vlaams gecreëerd - contact met een achterdochtig stamhoofd zoekt. Niet alleen levert elke metgezel unieke dialogen en informatie op, bovendien kunnen ze onderling interessante woordenwisselingen hebben, wat een nieuw licht op ethische kwesties en dilemma's werpt. Wie je aan je zijde hebt, bepaalt dan ook grotendeels welke beslissing je uiteindelijk maakt. In Greedfall is de 'juiste' keuze vaak slechts een kwestie van perspectief, hetgeen jouw metgezellen met erg verschillende achtergronden perfect belichamen.
Het gaat er dan ook vaak meer om welk standpunt je inneemt, hoe je een bepaald doel bereikt en hoe verschillende facties daarop reageren, eerder dan een compleet andere uitkomst te hebben. Een zwaarbeladen thema als kolonialisme vormt op die manier een keuzevrije speeltuin en moreel genuanceerd gebied, terwijl dit in de realiteit weliswaar explicieter wordt veroordeeld. Je woorden en daden hebben ingrijpende gevolgen voor de rest van het verhaal, maar Greedfall weigert omwille van RPG-redenen een duidelijk standpunt in te nemen. Uiteindelijk komt het jouw keuzevrijheid als speler enkel maar ten goede.
Ten slotte hangt het grootste minpunt meteen samen met Greedfalls beperkt budget en de AA-natuur van de game: exploratie wordt vrijwel nooit beloond. Een wereldkaart vol vraagtekens verkennen betekent niet meer dan kampvuren opzetten en tegen steeds dezelfde vijanden vechten. Andere ruwe kantjes zoals de erbarmelijke lip-syncing, repetitief stemmenwerk en weggesneden cutscenes - waarin een personage iets drinkt of aandoet bijvoorbeeld - moet je erbij nemen, maar die doen uiteindelijk geen afbreuk aan de voorts magnifieke prestatie die Spiders hier neerzet.
Spiders' Greedfall is een meeslepende ervaring en zonder meer het beste werk van de studio. Greedfalls mooiste verdienste is dat het niet alleen aan bepaalde toppers binnen het RPG-genre doet denken, maar bovendien perfect op zichzelf staat. De game houdt je meteen aan je scherm gekluisterd en onderscheidt zich door zijn rijke verhaalvertelling en intrigerende personages. Ruwe kantjes en minder ontwikkelde aspecten zijn er wel degelijk, maar doen vooral dromen over de grootte en mogelijkheden van een eventuele sequel met een groter budget en ontwikkelingsteam. Een sleeper hit in wording.