Green Lantern: Rise of the Manhunters
We ergeren ons groen en geel.
door Stieven Schaerlaeken
Filmgames, je houdt ervan of je haat ze ronduit. Weinig mensen zullen in de eerste categorie vallen omdat, laten we eerlijk zijn, er simpelweg maar een handvol games überhaupt de moeite zijn om te vermelden. Eerder deze maand liet de filmgame van Transformers nog een bittere nasmaak achter en alweer krijgen we een gelijkaardige titel in de brievenbus gestopt. Deze keer die van Green Lantern, een game rond een held uit het universum van DC Comics die ondertussen ook in de bioscoopzalen te zien is. De film op zich laat me steenkoud en ook het personage is me nagenoeg onbekend, en ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben. Toch hebben we altijd een open geest als het op games aankomt, en wie weet kan deze ons verrassen. Met een brok enthousiasme doken we de wondere wereld van Green Lantern in. Zien we groen van jaloezie, of is het eerder van ergernis?
Rise Of The Manhunters is de eerste game waarin onze held in het strakke groene pakje mag aantreden. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de release nagenoeg samenvalt met die van de film. Toch pakken ze het in deze game ietsjes anders aan dan in de meeste filmgames. In plaats van de gebeurtenissen van de film te herkauwen tot een flauw geheel, mogen we eigenlijk een soort van prequel doorwaden. Om het plaatje helemaal compleet te maken hebben ze aan hoofdrolspeler Ryan Reynolds gevraagd of ze zijn tronie en stem mochten verwerken in de game. De goede man is daar ook meteen mee akkoord gegaan, en zo krijgen we alsnog een authentieke spelervaring. Dat wil nog niet meteen zeggen dat het ook een goede game is, maar het is alvast een kleine stap in de goede richting.
Nu, een beetje achtergrond is ondertussen wel op zijn plaats. Laten we dus beginnen bij het begin. De Manhunters zijn in essentie een ras van androïde wezens die gecreëerd werden door de zogenaamde Guardians of the Universe. Hun functie was louter om te dienen als een soort van politiekracht, en dat doorheen het hele universum. Gaandeweg is de focus van ordehandhaving verschoven naar het uitdelen van disciplinaire straffen, en dus besloten de Guardians om ze teniet te doen. Toch zijn er enkelen kunnen ontsnappen, en in ballingschap hebben ze het moment om terug op te duieken zitten afwachten.
Ondertussen hebben de Guardians ook niet stilgezeten en hebben ze een geheel nieuw politiekorps in het leven gebracht, namelijk het Green Lantern Corps. Elke Green Lantern heeft een unieke power ring om zijn vinger, met al even unieke krachten. Het korps zal echter duchtig op de proef gesteld worden want de Manhunters zien hun kans om terug de teugels in handen te nemen. De nieuwste aanwinst van de Green Lanters, een getalenteerde maar eigenwijze Hal Jorden, die door de meeste simpelweg Earthling of Poozer word genoemd. Het is nog maar de vraag of Hal genoeg innerlijke kracht beschikt om de Manhunters de kop in te drukken.
Het klinkt als een imposant verhaal, maar eigenlijk is het niet meer dan een zijden gewaad rond een misvormd lichaam. Want we moeten eerlijk zijn, en meteen met de deur in huis vallen. Deze game heeft een aantal elementen die tot de verbeelding spreken, met name een vrij unieke invalshoek qua helden en vooral de power rings. Toch faalt de game flagrant om kwaliteit op ons bord te brengen omdat het zo'n lineair bolwerk is van lopen, springen en wat combo's uit je mouw toveren. Laten we een kat een kat noemen, hebben we dat al geen duizend keer gezien? Laat ik wat voorbeelden opnoemen. Darksiders, Transformers: War for Cybertron, God of War, Bayonetta, Prototype, inFamous, en ga zo maar verder. Het enige verschil met die games is dat de meeste boven het gemiddelde tot ronduit schitterend scoorden. Green Lantern zal dit lijstje niet mogen toetreden.
Zoals we reeds aanhaalden is het een lineair bolwerk. Er is nagenoeg geen vrijheid, en al helemaal geen mogelijkheid tot verkenning. Hier en daar kun je eens een rots opblazen, en daarin vind je dan iets leuks. De kindertjes zijn tevreden en we kunnen meteen verder aan de slag. Er is één pad om te volgen, en verder niets. We zijn voorstander van games toegankelijk te maken voor iedereen, maar we zouden het appreciëren als we toch een beetje zelfstandig mogen denken.
Toch is het misschien eens tijd om een wat positievere noot aan te halen, en dat is toch wel echt die befaamde power ring. Het principe van de ring is simpel: de drager moet iets bedenken, en de ring zorgt ervoor. Zit je in de kille kosmos rond te vliegen onderweg naar een of andere planeet? Wel, dan heb je uiteraard zuurstof en warmte nodig. De ring zorgt daarvoor. Wil je iemand een extra pak slaag geven door bijvoorbeeld een gigantische hamer tevoorschijn te toveren? Geen enkel probleem, de ring doet het werk. Natuurlijk zitten er limieten op zulke verbeelding, want niet alles wat de film heeft, kunnen ze in het spel stoppen. De ring bevat in dit geval zogenaamde Constructs; bepaalde krachten die je kan aankopen door XP-punten te verzamelen. Deze punten komen uiteraard van je verpulverde tegenstanders, en uit zogenaamde XP-bundeltjes die je her en der in de game weet te vinden.
De aankoop van Constructs is bij momenten vrij prijzig, dus begin niet als een gek al je punten te spenderen. Wat heb je zoal tot je beschikking? In het begin is dat niet veel, met als voorbeeld een simpel laserwapen waarmee je van op afstand in ware Star Wars-stijl lasers op de vijand kunt loslaten. Klinkt simpel, maar het doet zijn werk naar behoren. Wil je het echter wat brutaler aanpakken, dan kan de pret niet op. Wat verder krijgen we de al eerder aangehaalde hamer tot onzer beschikking. Nog niet genoeg? Wel, wat dacht je van een heus machinegeweer? Je kunt acht verschillende Constructs tegelijk tot je beschikking hebben, en daarna zal je ze moeten inruilen om nieuwe voorwerpen te ontvangen.
De Constructs zelf verbruiken groene energie telkens je ze activeert. Sommige van deze powers gebruiken echter zoveel energie dat je ze maar een paar keer kunt inzetten, en dan is het gedaan met de pret. Gelukkig heeft de ring zelf ook een paar upgrades en kun je het verbruik van deze krachten reduceren. Voor wie echt helemaal destructief uit de hoek wil komen is er nog altijd de Ring Surge. Naarmate je vijanden doodt zal er een meter vollopen, en eens deze helemaal vol is kun je de Ring Surge activeren. Dit geeft je tijdelijk ongelimiteerde energie, best handig als je volledig omringt bent. Klinkt allemaal best goed, ware het niet dat al die krachten en de bijhorende besturing eerder verwarrend werken dan handig.
De gameplay zelf is zo rechttoe rechtaan als je maar kunt voorstellen. Er wordt, zoals in alle strips, een duidelijke lijn getrokken tussen de helden en de slechteriken. Maar op geen enkel moment voel je iets voor deze helden in hun groen pakje, noch om de beweegredenen van de Manhunters. Het is allemaal zo koud, zo leeg en zo absurd. Karakterontwikkeling is dan ook nihil te noemen. Misschien dat een doorwinterde DC Comics fan het wel kan smaken, wij vonden het echter een portie gebakken lucht. Om dan nog maar van de Quick Time Events te zwijgen, want ook anno 2011 moeten we daar blijkbaar nog mee leven. Voor wie echt iets nieuws zoekt, kunnen we enkel maar de 3D-technologie aanhalen. Nagenoeg elke film, gepast of ongepast, heeft op dit moment wel één of andere vorm van 3D aan boord, en deze games heeft dat ook. Persoonlijk zien we het nut er niet van, maar de visuals zijn bij momenten wel vrij knap te noemen. Misschien geeft het wel een meerwaarde aan wie echt snakt naar de laatste nieuwtjes.
Heb je de review van Green Lantern: Rise of the Manhunters doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan, want de game is vanaf nu beschikbaar voor de PlayStation 3, Xbox 360 en Wii. Verder is er ook een versie te vinden voor de Nintendo DS.