Grid review - De terugkeer van de kampioen?
Een wilde rit.
De Grid review van Carl kijkt of deze reboot van Codemasters' befaamde racer een goede terugkeer naar het verleden vormt, of misplaatste nostalgie biedt. Het antwoord? Een beetje van beide.
2007 en 2008 waren gouden jaren voor de Britse ontwikkelaar Codemasters. Na jarenlang dé racespecialist bij uitstek te zijn met hun bikkelharde Colin McRae Rally-reeks en de verslavende TOCA Race Driver-games (bij ons beter bekend als DTM Race Driver), wist de studio met Dirt en Grid zijn expertise vol overtuiging naar een groot publiek te brengen, zonder daarbij aan diepgang in te boeten. De sequels wisten echter nooit dezelfde hoogtes te bereiken, en na een periode van diepe crisis focust Codemasters zich ondertussen exclusief op de simulaties van Dirt Rally en de F1-reeks. Tot nu, want Grid vormt een reboot van het geliefde origineel en diens arcadegerichte visie op circuitracen. Is dit een welkome terugkeer naar de gloriedagen van Codies, of een vreemde eend in de bijt tussen diens recente simulatieportfolio?
Wat betreft Grids rijgedrag is het antwoord in elk geval complex. Aan de ene kant kiest Codemasters duidelijk voor een terugkeer naar de meer arcadegerichte en toegankelijke focus van weleer, met auto's die zelfs zonder assists zeer vergevingsgezind sturen. Hoewel toegankelijkheid voor een breed publiek steeds lovenswaardig en een van Grids uitdrukkelijke 'mission statements' is, betekent het ook dat Codemasters zijn belofte jegens simulatiefans niet vervult. Zo goed als alle nuance gaat namelijk verloren bij dit rijgedrag, met als grootste zondebok rijden in de regen dat nauwelijks verschil uitmaakt. Doorgewinterde racefans blijven hier dus zwaar op hun honger zitten, terwijl nieuwkomers hun vaardigheden amper kunnen doen groeien door assists uit te schakelen.
Ook het nieuwe Nemesis-systeem bereikt een gemengd eindresultaat. Tijdens races kan een andere coureur namelijk vijandig tegenover je komen te staan wanneer je te hard in aanvaring met elkaar komt. De zoveelste poging van Codemasters om extra drama in de motorsport te injecteren brengt uiteindelijk allesbehalve een aardverschuiving teweeg: behalve het feit dat de AI inderdaad ietsje agressiever te werk gaat, heeft het geen grote impact op de gameplay. Wel meer dan welkom is dat je tegenstrevers - net als in Grid Autosport - elkaar geregeld proberen af te troeven, met spectaculaire crashes tot gevolg. Bovendien is de mooiste toevoeging het gebruik van Skills, waarbij je Project Gotham Racing-gewijs met extra punten wordt beloond wanneer je de racelijn precies volgt of gewaagde inhaalmanoeuvres uitvoert. Meer dan het Nemesis-systeem zorgen de Skills er dus voor dat je tijdens evenementen extra aandacht aan je rijstijl besteedt.
Over evenementen gesproken: de Career-modus van Grid heeft een zeer interessante opzet. Vanaf het prille begin heb je de keuze uit een uitgebreid menu aan disciplines. Zo kun je meteen aan de slag met touring cars om je herinneringen aan TOCA boven te halen, de muscle cars die in Grid 2 centraal stonden, of de open wheel-wagens van Autosport. Elk evenement is kort en staat op zichzelf, waardoor je tussen disciplines naar hartelust kunt shoppen en de grijze vakjes op je eigen tempo inkleurt. Het geheel doet wat aan Project Cars denken, maar is nog flexibeler omdat je niet per se alle evenementen moet uitspelen om het einde van een reeks te bereiken. De structuur van Grids Career-modus is kortom een schot in de roos.
Met uitzondering van die flexibele Career worstelt Grid echter met het aanbieden van voldoende content. Een echte terugkeer naar Grid uit 2008 veronderstelt immers de aanwezigheid van diens memorabele en geslaagde Drift en Touge-evenementen, maar daar is hier geen sprake van. De recyclage van vele tracks uit de vorige Grid-games valt bovendien op: San Francisco kon ik vanaf de allereerste keer al uit het hoofd rijden. Dat geldt ook voor het mooie Okutama en (in mindere mate) Barcelona. De multiplayer lijdt eveneens onder een gebrek aan content, met amper opties voorhanden om je eigen games op te zetten. Zowel in de Career als in de Multiplayer lijkt Grid dus geen lang leven beschoren: eenmaal je alle content hebt gezien, blijft het daar ook bij.
Er is nochtans extra content - in de vorm van drie Seasons voor de Ultimate Edition - onderweg voor de game. Deze voegen elk nog eens dertig evenementen en vier wagens toe. Net zoals bij Dirt Rally 2.0 met zijn extra circuits strooit dit soort betalende content zout op de wonde vanwege het magere pakket bij de gewone editie. Hoewel Codemasters ook gratis post-launch content zoals nieuwe circuits belooft, is het bij gebrek aan een road map moeilijk om daar enige nuttige voorspelling over te doen.
De Grid-reboot roept dus gemengde gevoelens op. Hoewel het in Career een plezier is om tussen disciplines te springen, is er een gebrek aan singleplayer- en multiplayercontent. Het Nemesis-systeem is bovendien verwaarloosbaar; de echte meerwaarde op het circuit zijn de Skill points die je kunt verdienen. De grootste zonde is echter het rijgedrag dat nieuwkomers in de armen sluit maar diepgang mist om op lange termijn te blijven boeien. Toch vult Grid een een opvallende leemte in het racelandschap op: die van toegankelijke en entertainende circuitracers. Waar het genre een decennium geleden bruiste met Need For Speed: Shift, Project Gotham Racing en Grid zelf, is de tweedeling tussen arcaderacers en simulaties veel scherper geworden. Bovendien is deze laatste categorie veruit de meest dominante geworden. Deze nieuwe Grid doet alsof die evolutie nooit heeft plaatsgevonden, wat zorgt voor warme nostalgie, maar eveneens onbegrip over de euvels van de game opwekt. Met zoveel jaren ervaring op de teller, zou Codemasters moeten weten hoe het deze problemen beter aanpakt.
Carl reviewde Grid op de Xbox One X. De game is beschikbaar vanaf 11 oktober op PlayStation 4, Xbox One en pc.