Grim Fandango Remastered review
Uit de dood herrezen cultklassieker.
De cultklassieker Grim Fandango is een vergeten artefact. Het ligt ergens in een vergeelde verhuisdoos op zolder stof te vangen of circuleert als malafide torrent op het internet. Om niet volledig in de vergetelheid te raken, blaast geestelijk vader Tim Schafer daarom nieuw leven in de adventuregame. Een intrige over leven, dood, loyaliteit en mysterie spreekt immers elke generatie aan. Uit respect voor het origineel wordt dan ook niet aan het verhaal getornd, maar kun je in Grim Fandango Remastered wel een audiovisuele opknapbeurt verwachten.
Dat in amper twee decennia op cosmetisch vlak veel is veranderd, komt in de eerste minuten in het Land der Doden al naar voren. Zo zijn voor deze versie de textures van de karaktermodellen en de lichteffecten aangepakt. Manuel 'Manny' Calavera is duidelijk naar de plastisch chirurg geweest en ontdoen van zijn kartelige uiterlijk. Daarnaast vallen de schaduwstrepen van de jaloezieën op realistische wijze over een naar buiten starende Manny, die vervolgens bij een wandeling door zijn eigen schaduw wordt achtervolgd.
In de rest van zijn kantoor lijkt echter de tijd te hebben stilgestaan. Het bureau, de archiefkast, en de muren zijn flets. En ze worden door de 4:3 beeldverhouding aan de zijkanten ook nog door twee balken ingesloten. Het aanpassen naar breedbeeld resulteert enkel in het uitrekken van het beeld, dus je moet het toch met de eerste optie doen. Dit is dan ook het grote verschil tussen een remake en een remaster. Grim Fandango Remastered is visueel niet steen voor steen opnieuw opgebouwd, maar op een aantal punten gepolijst.
Als gevolg hiervan steken de afgewerkte personages af tegen de antieke omgeving, maar dit is nergens storend. Het doet namelijk niks af aan het verhaal waarin je wordt opgezogen. Wat echter wel hinderlijk is, zijn de tussenfilmpjes. Die zien er gedateerd uit, lopen houterig en eindigen behoorlijk abrupt. Wanneer je binnen een fractie van een seconde erna weer met Mandy aan de slag moet, heb je daardoor soms het gevoel een deel van het verhaal gemist te hebben. Double Fine heeft zich er hier wat gemakkelijk vanaf gemaakt.
Maar Grim Fandango Remastered is niet een game die je voor zijn 'looks' aanschaft. Je stapt in een teletijdmachine en gaat terug naar de tijd waarin point-and-click adventures als Monkey Island, Sam and Max en Full Throttle nog schitterden. Het is dan ook weer nostalgisch puzzelen waarin je soms radeloos op zoek bent naar iets, maar je eigenlijk niet goed weet wat dat precies is. In dit soort gevallen had een grafische verbetering van de omgeving dan ook geen overbodige luxe geweest.
De puzzels in Grim Fandango Remastered zijn dan ook best pittig. De meeste gaan verder dan het gebruikelijke 'combineer-dit-voorwerp-met-dat-object.' En in tegenstelling tot de meeste van zijn genregenoten lichten in deze game belangrijke voorwerpen niet op, waardoor de hints niet voor het oprapen liggen.
Zo moet je op een gegeven moment een bericht onderscheppen, maar hoe? Wanhopig verken je elke hoekje in de omgeving en start je de zoveelste conversatie met de bijdehante secretaresse Eva. De verleiding van een walkthrough is inmiddels niet meer te weerstaan. Maar dan zie je ineens een door mij structureel genegeerde perforator op het bureau staan, die cruciaal blijkt voor de volgende stap. Een zucht van opluchting volgt, want dan kun je eindelijk verder.
De unieke setting heeft de tand des tijds nog het beste overleefd. Antiheld Manny werkt als uitgerangeerde reisagent voor het Department of Death, dat in het Azteekse vagevuur overleden zielen naar het hiernamaals begeleidt. Je komt er al snel achter dat je voor een louche bedrijf werkt dat zijn cliënten structureel oplicht. Je belandt in een neoklassieke film noir, inclusief ingrediënten als morele corruptie, sarcastische oneliners, stemmingmakende jazzmuziek en een femme fatale.
De sfeer druipt er dan ook voortdurend vanaf. De 'Dia de los Muertos' (Dag van de Doden) en daarbij Mexicaanse folklore lopen als een rode draad door het verhaal. De skeletten en demonen hebben menselijke trekjes, en dankzij de goed ingesproken stemmen ook veel diepgang. Ondanks de macabere sfeer is er ook plaats voor de nodige droge humor. Het is dan ook verre van een dode boel in het Land der Doden.
Double Fine Productions steekt de kleurrijke personages van Grim Fandango Remastered in een HD-jasje, maar op visueel vlak wordt niet het onderste uit de kan gehaald. Een gemiste kans, want dat had deze klassieker zeker verdiend. Toch blijft de game een tijdloze queeste die je met zijn breinkrakers zo nu en dan de nodige kopzorgen bezorgt, maar door de unieke sfeer, humor en verhaal toch geen seconde verveelt.
Grim Fandango Remastered is nu verkrijgbaar voor de pc, Mac, PlayStation 4 en PlayStation Vita.