Guitar Hero Live review

Guitar Hero Live gooit je direct in het diepe. Na een korte uitleg backstage over de nieuwe gitaar sta je meteen tegenover honderden uitzinnige concertbezoekers. Échte mensen. Vol verwachting staren ze je aan. Daar sta je dan, met je klamme handjes. Gestokte adem in je keel. De drummer tikt af. De frontman zet in. Het publiek explodeert zodra je het eerste akkoord aanslaat. Drie nummers volgen elkaar in rap tempo op. My Songs Know What You Did In The Dark. Lived a Lie. The Kill. Je weet nog niet goed wat je doet, maar pure adrenaline sleept je er toch doorheen. En daarna wil je alleen maar meer.

DJ Hero-ontwikkelaar FreeStyle Games staat aan het roer van de eerste nieuwe Guitar Hero-game in vijf jaar tijd en de studio wil je als een echte rockster laten voelen. Dat is erg gelukt. Gitaristen verdwenen in de laatste delen telkens meer naar de achtergrond toen Activision besloot Rock Band achterna te gaan. Maar door andere instrumenten nu achterwege te laten, staat gitaarspel weer in het middelpunt van de aandacht. Via die hernieuwde focus doet Guitar Hero zijn naam weer eer aan.

Bekijk op YouTube

Dat je dit keer met een echte band miniconcerten speelt, is een meesterzet. De illusie dat je op het podium staat is veel groter dan voorheen en de knipogen en brede grijnzen die je bandmaatjes je toeschieten als het lekker gaat, geven telkens weer een kick. Het acteerwerk is niet altijd even overtuigend maar het is duidelijk met een vette knipoog opgenomen. De lol spat van het scherm en daardoor word je des te meer opgezweept om je best te doen. Want laat je te veel steken vallen en keert het publiek zich tegen je, dan wil je het liefst met de staart tussen de benen afdruipen. Sorry, sorry, sorry!

Daarbij moet de nieuwe knoppenindeling van de gitaar-controller ervoor zorgen dat beginnende gitaarhelden gemakkelijker de overstap naar hogere moeilijkheidsgraden maken. Dit keer zijn er twee rijen met elk drie knoppen, zwart aan de bovenkant en wit aan de onderkant. Ook wanneer je de vorige Guitar Hero-games al op Expert speelde, duurt het een tijdje voor je weer op je oude niveau bent. Je begint weer onderaan de ladder en moet leren verticaal te denken. Je pink doet bijvoorbeeld niet meer mee - veel mensen gebruikten die toch al niet. Dat scheelt al een hoop en maakt het wat aantrekkelijker om een niveau hoger te gaan.

Dit instrument opnieuw meester worden, geeft veel voldoening. Daarbij valt ook de stevige bouwkwaliteit van de gitaar ook op. Die ziet er met zijn glanzende zwart-gouden behuizing gelikt uit, de knoppen op de hals geven voldoende feedback en de 'strum bar' klikt goed weg. Het gebrek aan een oefenmodus blijkt echter een groot gemis. In de game is er nergens plaats om op je gemak de nummers te doorlopen, om zo de lastigere knoppencombinaties te leren. De barrière tussen de moeilijkheidsgraden blijft daardoor fors.

Je doorzettingsvermogen wordt op de proef gesteld wanneer je weer eens onder luid boe-geroep afgaat, zonder dat je jezelf degelijk hebt kunnen voorbereiden. De Live-modus heeft tevens een hoog top 40-gehalte, waarbij lang niet alle nummers even interessant zijn voor gitaristen. Rihanna, Katy Perry, Eminem en Skrillex schreeuwen nu eenmaal niet rock and roll, terwijl tracks als 'R U Mine?' van Arctic Monkeys en 'Mind Your Manners' van Pearl Jam de saaiere werken van die artiesten zijn. In een tracklist die al de helft korter is dan andere Guitar Hero-games, zijn dat gemiste kansen.

Uiteindelijk is die modus slechts een deel van de hele game, want de meeste tijd spendeer je in het innovatieve GHTV. In dit online deel worden op twee verschillende, online televisiekanalen 24/7 muziekvideo's afgespeeld. Om het half uur wisselen de genres, wat precies lang genoeg is. Je kunt op elk moment inspringen en meespelen, waarbij het aanbod aan artiesten en nummers nu al heel riant is. In de toekomst komen er nog meer bij.

Je speelt deze willekeurige nummers tegen andere mensen die op dat moment ook spelen en hoe hoger je aan het einde van een liedje op de ranglijst eindigt, hoe meer ervaringspunten en munten je binnenhaalt. Daarvan koop je opsmuk zoals nieuwe gamercards of een ander uiterlijk voor je gitaar-interface.

De combinatie van stijgen in level met verrast worden door de volgende track werkt erg verslavend. Net wanneer je het wel even gezien hebt voor die dag, begint I Want It All van Queen. Vet, nog eentje dan. Maar dan volgt In Too Deep van Sum 41. Nostalgisch! Die pik je nog even mee. Wacht, Chop Suey van System of a Down? Hell yeah! Begin je eenmaal GHTV te spelen, dan is het erg moeilijk om te stoppen. Guitar Hero profileert zich hier tevens weer als een uitstekende manier om nieuwe bands te ontdekken.

Deze streamingdienst heeft nog het meeste weg van Spotify. Naast de pakweg 40 nummers die op de disk staan, kun je namelijk geen extra nieuwe muziek kopen. Wat je wel kunt doen, is de nummers van GHTV zelf uitkiezen om te spelen. Je bent dan niet van willekeur afhankelijk. Per speelbeurt kost je dat een 'Play', die je in-game kunt verdienen of met echt geld kunt betalen. Dat free-to-play-model is een gewaagde beslissing van Activision, maar sluit goed aan bij de manier waarop veel mensen tegenwoordig ook muziek luisteren. Daarbij is de uitgever fair genoeg met het uitdelen van Plays, waardoor je niet snel de behoefte hebt om extra uit te geven.

Activision en FreeStyle Games konden het op safe spelen met Guitar Hero Live, maar hebben dat niet gedaan. Het resultaat is een ambitieuze comeback die wel wat steken laat vallen, maar vooral op de juiste plaatsen vernieuwend is. Doordat je met een echte band speelt en door de ogen van een gitarist kijkt, ondervind je meer dan ooit hoe het is om een rockster te zijn. Je komt voor de kick van het liveoptreden en blijft daarna voor het ruime aanbod van het verslavende GHTV.