Guitar Hero: Van Halen

Van Halen...Ik fronste mijn wenkbrauwen bij het horen van de nieuwste Guitar Hero uitbreiding. Uiteraard had iedereen wel eens van hun grootste pophit ‘Jump’ gehoord, maar verder dan dat? Een snelle wiki later wist ik dat Van Halen een ware rockband was, eentje die vroeger blijkbaar veel succes oogste, waardig dus om in de annalen van de Guitar Hero reeks opgenomen te worden.

Toch knaagde de twijfel, was het wel een goed idee om een quasi onbekende band, bij de gamepopulatie anno 2010, te belonen met een volledig uitbreidingspakket. Het antwoord liet helaas niet lang op zich wachten, Guitar Hero: van Halen is op zijn hoogst een tijdvuller. Zo’n titel die je uit bezigheidstherapie vastpakt, maar waar je eigenlijk weinig plezier aan beleeft; dit geldt trouwens ook voor mijn ex...en die ben ik ook beu.

Het probleem is niet zozeer Van Halen zelf. De band heeft vrij goede muziek, met enkele verrassende uitschieters zelfs, maar het leeft amper in de harten van de gamers en would-be rocksterren. Wanneer je een volledig pakket uitbrengt over één enkele band, moet je zeker zijn van je stuk. The Beatles: Rock Band is een schot in de roos, Guitar Hero: Metallica ook en wie weet is er in de toekomst nog een plaats weggelegd voor Muse, maar Van Halen is toch een buitenbeentje...face it, hun muziek sluit veel minder aan bij het publiek dat zulke games speelt.

Activision had dit kunnen counteren door van Gitar Hero: Van Halen een spectaculaire ode te maken aan de band die het rocklandschap anno 1980 beheerste. Ze hadden features kunnen toevoegen, video’s, extra bandleden, nieuwe covers, een uitgebreide setlist...lichtjes vergelijkbaar met wat Harmonix deed met The Beatles. Helaas krijgen ook de fans weinig waar voor hun geld.

Het grootste probleem zit hem eigenlijk in de setlist. Om de game toch in de smaak te laten vallen bij iedereen, voegen we gewoon enkele bekende namen toe zoals Blink182, the Offspring, Tenacious D, Billy Idol en Queen moet men gedacht hebben bij Neversoft. Zo werkt het niet! Het pakket dat je nu aangeboden krijgt, bestaat slechts voor 60% uit Van Halen nummers. De rest zijn acts van artiesten die ook ooit eens ergens hebben opgetreden, een zwak argument om andere bands erbij te betrekken. Je gaat me toch niet zeggen dat Pretty Fly for a White Guy past bij het repertoire en de stijl van Eddy van Halen?

Vis noch vlees dus, maar het goede nieuws is gelukkig wel dat de vijfentwintig Van Halen tracks wel erg goed weerklinken. Het geluid is van sublieme kwaliteit, af en toe wordt er lustig meegezongen, maar elk goed nummer gaat samen met twee of meer mindere.

Als je zou willen kan je de game in bandmode spelen, in dat geval kan je twee gitaren, een drumstel en de traagste of minst assertieve persoon voor de micro gebruiken. De vraag is echter waarom je dit hoegenaamd wil doen? Rock Band 2 en Guitar Hero 5 bieden elk veel betere songs aan, creëren een aangenamere sfeer en zijn leuker in groep. Hetzelfde geldt ook voor de songs van andere spelers die je kan downloaden en de speciale outfits en gitaren die je kan aanschaffen. Het is allemaal heel leuk, maar waarom had dit geen pure hommage kunnen zijn aan een band die rock en/of roll beïnvloedde?

Zowel Guitar Hero als Rock Band hebben reeds meermaals prachtige pakketjes downloadable content gemaakt, met grote sterren en beklijvende nummers die je simpelweg wil spelen. Van Halen had ook deze richting moeten uitgaan. De band mag dan wel heel veel songs hebben, maar zonder de juiste steun en verpakking komen ze niet tot hun recht. Dit is denkelijk ook de reden waarom Neversoft de game nu aanbied in compilaties. Jammer, maar voor een zacht prijsje en enkele baanbrekende nummers had dit veel succesvoller kunnen worden dan het nu is.