Skip to main content

H.A.W.X. 2

Kinderdromen werkelijkheid.

Als je aan de jongens en meisjes uit het laatste jaar van de kleuterklas gaat vragen wat ze later willen worden, krijg je heel verrassende en diverse antwoorden. Rijk, arts, brandweerman, een samurai die kelen oversnijdt en piloot zijn dan de meest gehoorde reacties. Later worden deze dromen ingeruild voor meer realistische toekomstperspectieven die beter kaderen in de dagelijkse huis-, tuin- en keukenrealiteit. En zo worden kleuters die eerst dromen van een loopbaan als piloot plots boekhouder. Om zo'n droom toch te realiseren kan je in ware Schalkse Ruiters-stijl een vliegtuig binnendringen op de Zaventemse tarmac, maar een onschuldiger alternatief is het spelen van videogames.

Tom Clancy's H.A.W.X. 2 is zo'n surrogaat dat dromen kan laten uitkomen, of toch bijna alleszins. Deze vliegtuigsimulator laat gamers in de cockpit stappen van 's werelds meest bekende jachtvliegtuigen en binnen een paar minuten wordt de virtuele wereld onveilig gemaakt met MIG's, F14's en ander leuk vliegend speelgoed. De grootste verdienste van Ubisoft's vliegsimulator is dat het een uiterst gebalanceerd evenwicht vindt tussen intense arcade-achtige vliegtuiggevechten en de moeilijkheid van een realistische vliegtuigsimulator. De eerste minuten is het een beetje zoeken naar de juiste knoppen en meters, maar het volstaat om enkele missies te spelen om de grondbeginselen van deze titel onder de knie te krijgen. Dit betekent niet dat H.A.W.X. 2 een gemakkelijk spel is, want de laatste missies kunnen behoorlijk pittig zijn.

Als je de review tot hier hebt gelezen, zal je ongetwijfeld twee vragen stellen: "Waarom schrijft die idioot H.A.W.X met hoofdletters en punten ertussen?" en "Wat betekent dat nu in godsnaam?". De plaatselijke marketingafdeling van Ubisoft was op zoek naar een blitse naam voor een vliegtuigsimulator en dat werd dus deze naam. H.A.W.X is een afkorting die staat voor High Altitude Warfare Experimental Squadron en deze game zag vorig jaar het levenslicht. Het verhaal van deel twee volgt de exploten van een Amerikaanse, Britse en Russische jachtpiloot die een nucleaire bedreiging moeten bezweren. Dit clichématige plot laat te wensen over, maar de opbouw van de verhaallijn is naar goede, oude Ubisoft-traditie piekfijn in orde.

Met vliegtuigjes in een virtuele wereld vliegen is leuk, maar als de missies pover zijn uitgewerkt, maakt dit spelplezier snel plaats voor verveling. Hier heeft het spel nauwelijks last van, want het minste wat je van H.A.W.X 2 kan zeggen, is dat het een ontzettend veelzijdige game is. De intense dog fights (de gevechten in de lucht) zijn natuurlijk het talrijkst aanwezig, maar daarnaast zijn er een heleboel alternatieve opdrachten zoals nachtelijke stealthmissies en het uitvoeren van precisiebombardementen. Bovendien zijn er een heleboel missies die zich nauwelijks honderden of zelfs tientallen meters boven de grond afspelen waar de enorme leegheid van de lucht wordt verwisseld met virtuele hindernissenparcours. Dit element van de game wordt extra de hoogte ingestuwd door het gebruik van onbemande vliegtuigjes. Met behulp van deze vehikels moet je andere vliegtuigen bespioneren, beman je een boordkannon of volg je doelwitten op de grond. Hoewel dit voor afwisseling zorgt, zijn deze missies ontegensprekelijk het dieptepunt (haha) van deze game.

De missies in kwestie zijn namelijk de absolute tegenpool van fun en vervelen al vrij snel. Dit komt omdat de missies met de onbemande vliegtuigjes saai en weinig geïnspireerd zijn. Als een missie hoofdzakelijk bestaat uit het markeren van punten weet je dat de absolute bodem is bereikt. Gelukkig zijn de traditionele vliegmissies leuk, maar verdienden sommige aspecten toch meer aandacht op de ontwerptafel. Bij sommige opdrachten dien je op te stijgen en te landen en dit aspect is in H.A.W.X 2 niet zo goed afgewerkt, aangezien deze manoeuvres frustrerend kunnen zijn in hun moeilijkheid. Een ander punt van kritiek is de soms arbitraire AI van je kompanen en vijanden. Je medepiloten hebben bij momenten last van vertigo, want ze slagen er dan in om alles te raken behalve de vijandelijke vliegtuigen die voor hun neus vliegen. Bij intense gevechten kunnen deze sujetten meermaals een beroep doen op je (hopelijk grote portie) geduld.

De singleplayer bestaat uit een dikke twintig missies en zal zo'n 10 à 15 uur beslaan om alles te voltooien. De levensduur van H.A.W.X 2 kan echter verveelvoudigd worden als je de multiplayer mode mee telt. De story mode kan in co-op worden nagespeeld en tot vier spelers kunnen tegelijkertijd vijandelijk gespuis richting vliegtuigkerkhof schieten en bombarderen. Dit heeft het grote voordeel dat je niet te kampen hebt met de gebrekkige AI, tenzij één van je medespelers Jacky Lafon heet. Als je minder vredelievende bedoelingen hebt met je spelletjeskameraden, kan je hun lot bezegelen in dog fights. Tot acht spelers kunnen deelnemen in deze competitieve gevechten om elkaar te transformeren tot vliegtuischroot. Hoewel de spelmodi in de multiplayer mode niet erg innoverend zijn, zullen de meeste spelers hun meeste uren ongetwijfeld in deze mode slijten.

Tot slot verdienen de graphics ook een vermelding. Ubisoft heeft gebruik gemaakt van de GeoEye satelliet om beelden te maken van het luchtruim om die in de virtuele wereld van H.A.W.X na te bootsen. Dit resulteert niet alleen in mooie graphics, maar tevens in een omgeving die erg overtuigend aanvoelt. Het klassieke "bij laag vliegen, zie je blokkerige graphics" syndroom blijft helaas wel aanwezig.

7 / 10

Lees ook dit