Hand of Fate review
Kers op de kaart.
"Hoezo je begrijpt het niet!? Snap je dan niet dat ik de King of Plague bijna had verslagen? Dat het de meest epische comeback ooit was geweest? Ik start dramatisch wanneer ik tijdens het plunderen van een koninklijke schat twee derde van mijn levenspunten verlies. Dankzij ijzersterke concentratie vecht ik me een weg door skeletten, bandieten en zelfs vuurgolems. En net wanneer mijn einde nabij lijkt, ontmoet ik elfen die mijn verwondingen helen.
Ik help vervolgens een marktkramer in nood, die me met proviand bedankt. Ik red een deerne van een groep piraten en ontdek hun schat. Met mijn herwonnen geluk koop ik een krachtige hamer. En nog is die rattenkop me te slim af. Snap je nu mijn wanhoop? Snap je nu waarom ik met mijn hoofd op tafel lig?" "Nee," antwoordt mijn vriendin, "ik begrijp het nog steeds niet. Maar ik heb je al een tijdje niet meer zo enthousiast over een game gezien."
Ze heeft gelijk, Hand of Fate brengt me inderdaad meermaals naar de hoogste euforie en de diepste wanhoop. Nochtans lijkt de game aan de oppervlakte een zoveelste roguelike. Je bevindt je in een kamer aan het einde van de wereld, waar je een kaartspel tegen een mysterieuze tegenstander speelt. Je hebt één kans om je door een willekeurig avontuur een weg te banen en de eindbaas te verslaan.
Een element waarmee deze game zich van andere roguelikes onderscheidt, zijn de verzamelbare kaarten. Bijna elk scenario dat je tijdens je avontuur tegenkomt, is een kaart die je zelf in je beperkte deck stopt. De tegenstander schudt je kaarten en legt ze in willekeurige volgorde ondersteboven op tafel. Je hebt invloed op de inhoud van je avontuur, maar niet op de manier waarop die zich ontspint. Hiermee slaagt Defiant Development in zijn opzet om de willekeurige spanning van een roguelike met eigen spelerskeuze te combineren.
De scenario's zijn in twee groepen onderverdeeld: kans- en gevechtskaarten. Een kanskaart is bijvoorbeeld de keuze om in ruil voor een unieke bonus aan een altaar te bidden. Vervolgens trek je een kaart die de uitkomst bepaalt. Drie van de vier keren aanhoren de goden je wens, maar die ene fatale keer vervloeken ze je. Bij een andere gelegenheid kun je een ravijn afdalen om een wapen te bemachtigen, maar loop je kans op een permanente verwonding.
De kaarten maken deel uit van hun eigen verhaallijn. Telkens je een kaart overwint, speel je een nieuw hoofdstuk vrij. Gastschrijvers zoals Fighting Fantasy legende Ian Livingston zorgen voor een hoge narratieve kwaliteit. Je wilt blijven spelen om te ontdekken hoe alles zich verder ontplooit en welke kostbare uitrusting aan het einde wacht.
De uitrusting die je oppikt, gebruik je tijdens de gevechten. Deze confrontaties heb je zelf in de hand. Je betreedt een arena waar je een robbertje vecht door combo's aan elkaar te rijgen en te counteren. Denk Batman, maar dan in een fantasy setting. Het speelt net een tikkeltje stroever dan in de games waaruit dit gevechtssysteem is geleend en een controller is een must. De vastgepinde camera zorgt ervoor dat je soms het overzicht verliest. Deze minpunten worden echter door de diversiteit in wapens en vijanden meer dan goedgemaakt.
Elk wapen heeft zijn unieke kracht. Je hebt een zwaard dat levenskrachten steelt als je een combo in stand houdt. Een grote hamer is wat trager, maar laadt je met vuurkracht op. Het slagersmes geeft dubbele aanvalskracht tegen ratten en verblindt het slagveld. Ga zo maar door. Tel hierbij nog talloze helmen, handschoenen, schilden, ringen en magische juwelen met unieke eigenschappen en elk gevecht krijgt zijn eigen subtiele toets.
Je kiest niet zelf welke vijanden je trotseert. Dit wordt door je tegenstander's monster deck bepaald. Deze mysterieuze magiër is dankzij uitstekende voice acting meer dan slechts een veredelde kaartdeler. Hij is een geloofwaardige tegenstander die je acties becommentarieert, je uitdaagt en openlijk op je teloorgang hoopt. Net zoals een echte tegenspeler zou doen. Maar ook hij is aan willekeur gebonden; een moeilijke gevechtskaart wordt dankzij een gunstige deelbeurt plots een stuk makkelijker of een confrontatie die je al tientallen keren overwon, betekent door ongeluk je ondergang.
Er zijn dus geen zekerheden. De volgende kaart kan zowel een grote overwinning als je teloorgang betekenen. Het is erg spannend balanceren tussen risico's en zekerheden, tussen toegeven aan je nieuwsgierigheid of vrede vinden bij je onwetendheid. "Wat schuilt er achter die kaart in de hoek van het speelveld?" is een vraag die je meermaals je kop kost. Tenzij je natuurlijk dankzij je gevechtskunsten tegen overweldigende kansen standhoudt.
Deze delicate samenvloeiing van willekeur en eigen lotsbepaling maakt van Hand of Fate een waardevolle stap vooruit voor het hele roguelike genre. Koppel hieraan kwaliteitsvolle productie en de typische verzamelwoede van een kaartspel en je hebt een game die je luidop doet juichen en jammeren, en die je vooral wilt blijven spelen. Buitenstaanders begrijpen het misschien niet, maar zijn na één spelbeurt verkocht. Mijn vriendin slaakt ondertussen ook al na elke overwinning een euforische kreet.
Hand of Fate is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One en behoort tot Eurogamer Benelux' lijst van beste PS4 games.