Hard Reset
Een lap onversneden knalplezier.
Hard Reset betekende voor z'n ontwikkelaars letterlijk een druk op de resetknop aangezien het de eerste game is die deze groep ex-medewerkers van CD Projekt Red en People Can Fly samen ontwikkelde onder de vlag van hun nieuwe studio, Flying Wild Hog. Net als Painkiller, het debuut van People Can Fly uit 2004, is Hard Reset een FPS geworden waarin puur en onversneden knalplezier primeert op een ingewikkeld verhaal of morele lessen. Of toch niet. Als er één ding is dat Hard Reset me geleerd heeft, is het wel dat robots nooit meer hersencapaciteit mogen krijgen dan de gemiddelde broodrooster of de mensheid zal na verloop van tijd overspoeld worden door deze moordzuchtige ijzervreters. Robots die, aangestuurd door een megalomane artificiële intelligentie een stad aanvallen, waar hoorden we dat nog?
Originaliteit mag Hard Reset dan wel vreemd zijn, de game pretendeert gelukkig ook niet het wiel heruitgevonden te hebben. Integendeel, de ontwikkelaars weten duidelijk hoe een goeie shooter in elkaar hoort te zitten. Verwacht dus alvast geen quick-time events, regenererende levenspunten of covermechanics voor halfzachte eitjes. Twee wapens, een karrenvracht aan vijanden en een aantrekkelijke omgeving volstaan om een handvol uren te vullen met breinloos videogamegeweld.
Om even verder te gaan op de setting, die is aantrekkelijk in de zin dat ze visueel prachtig vormgegeven is, maar dan niet als in 'groene Alpenweide'-aantrekkelijk. Hard Reset speelt zich namelijk af in Bezoar, een futuristische metropool met een cyberpunk uitzicht. Terwijl jij je als agent Fletcher een weg baant doorheen duistere achterbuurtjes vol neonlampen en afvalcontainers, scheuren boven je hoofd de wagens van de toekomst voorbij, vang je soms een glimp op van de indrukwekkende skyline, weerklinken politiesirenes en wordt de omgeving af en toe verduisterd wanneer een ontzagwekkend ruimteschip komt overgevlogen.
Ondanks het feit dat je doorheen de game geen ene levende ziel tegen het lijf loopt en de straten eerder onrealistisch tot de nok toe gevuld blijken met explosieve vaten en elektrische apparaten, komt de stad toch geloofwaardig over. Niet in het minst door het spel tussen licht en donker van de neon, de natte, glimmende straatstenen, de talrijke ontploffingen en de ondergaande zon. De grafische engine zelf mag dan niet meteen grensverleggend zijn, de manier waarop de ontwikkelaars met licht en kleur spelen staat in schril contrast tot de overwegend bruine shooters die ons sinds enkele jaren overspoelen.
Sfeer te over, maar kan Dark Reset ons hartje ook op vlak van gameplay sneller doen slaan? Zeer zeker. Levels vol onzichtbare lijnen die, éénmaal overschreden, de muziek doen aanzwellen en keer op keer een heuse tsunami aan robots je richting uitsturen. Liefhebbers van de betere rechttoe rechtaan shooter zullen hun geluk niet opkunnen.
Wat volgt is een hectisch spektakel waarin je chargerende kolossen uit de weg gaat, zwermen kleine robotjes die amper tot je knieën rijken tracht af te houden, manisch een destructieve kettingreactie in gang probeert te zetten door de eerdergenoemde explosieve decorstukken onder vuur te nemen om uiteindelijk, zodra de storm is gaan liggen, met een voldaan gevoel al strompelend tussen het achtergebleven schroot even op adem te komen.
Wie - aangeboren of om andere redenen - minder hersenactiviteit aan de dag legt dan z'n mechanische tegenstanders, zal het 'game over'-scherm net iets meer dan hem lief is moeten aanschouwen. Hard Reset is namelijk geen makkelijke game. De snelheid waarmee de vijanden op je af komen gestormd is nietsontziend. Slim gebruik maken van je arsenaal is echter de correcte remedie voor dit probleem. Het ene moment betekent slim er op los schieten als een dolleman, het andere enkele welgemikte schoten afvuren op een explosief vat en nog een andere keer is vooral de wapenkeuze van vitaal belang