Skip to main content

Heavy Rain (hands-on)

De eerste uren uit het spel.

En zo springt de game verder en weet het steeds leuke en aangrijpende momenten neer te zetten. Heavy Rain is uiteraard meer dan een boek, het is een interactief verhaal en je zal dus scène per scène zaken anders kunnen aanpakken. In het begin is dit niet steeds duidelijk, het is moeilijk de do-good mentaliteit achter je te laten die je in alle andere games hebt opgebouwd. Moet ik die dame van plezier echt helpen met haar problemen, vertel ik de psychiater dat ik meer problemen heb zodat er nog sessies volgen en bovenal, dient de politie te weten dat ik een blackout had of hou ik het bij een simpele wandeling?

Het zijn dit soort dilemma’s die de toon weten te zetten.in Heavy Rain. Niet zozeer de keuze tussen goed en kwaad, maar tussen praktiserend, pragmatisch, pertinent of puberaal…De keuze tussen begrippen, de keuze tussen zien hoe het verder loopt of jezelf mengen, de mogelijkheid om de dingen anders te doen dan normaal. Toch speelt het begin vrij lineair, de eerste scènes worden voornamelijk gehanteerd om het verhaal aan te brengen. Uit deze demo kunnen we enkel maar hopen dat de gevolgen van je acties verreikend zijn.

'Druip eens af' riep ik nog toen hij de kamer van de dame van goede zeden binnen stormde.

We kwamen ook reeds oog in oog te staan met de vier personages. Ethan Mars, de architect en ongelukkige vader die niets minder wil dan voor zijn kids zorgen. Norman Jayden, de FBI-profiler die met behulp van speurwerk probeert sporen op te pikken van de Origami Killer…en daarbij kampt met een stevig drugsprobleem. Scott Shelby, de ruige astmaleidende detective die gaat waar de arm der wet niet reikt en Madison Paige, een journaliste die leidt aan een stevige insomnia en kampt met angstpsychoses. Een uiteenlopende bende dus die ook heel wat kleine kantjes hebben. In tegenstelling tot de typische RPG’s ben je niet de perfecte voorbeeldfiguur, de game wordt er menselijker door.

Net zoals in Fahrenheit duikt het gedachtensysteem opnieuw de kop op. Tijdens conversaties dien je enkele flarden te selecteren en dat bepaalt de richting van je vragen en antwoorden. Is je personage nerveus of onder stress dan springen de gedachten veel sneller over je scherm, een mechanisme waardoor je soms wel eens voor de verkeerde aanpak kiest als je niet oplet. In principe kan je niets verkeerd doen hoor, de game gaat verder of je er nu bij betrokken bent of niet. Ook als je sterft schakel je over naar andere personages, maar op deze manier zal je uiteraard bepaalde delen van het spel missen…en andere net wel mee maken.