Heavy Rain
De regerende kampioen.
In één van de eerste scènes onderzoekt de FBI-agent het huis van een mogelijke dader samen met zijn collega. De dader heeft duidelijk issues, getuige de duizenden kruisen die tegen de muur hangen, de bijbel en ander tuig waarmee je wel eens een kruistocht kan beginnen en de vele kaarsen die de kamer in een dim licht hullen waardoor je constant een mooi schaduwspel ziet wanneer je beweegt. De hele scène heeft iets magisch, iets mysterieus en je voelt je niet op je gemak in de kleine kamertjes van het huis...en dan komt de bewoner thuis. De scène ontaardt op een grillige manier wanneer je partner onder schot wordt gehouden. Zelf gaan er verscheidene mogelijkheden door je hoofd, wil ik mijn partner verliezen, wat als de religieuze gek informatie heeft die ik nodig heb, kan ik hem eruit praten...zo ja, hoe ga ik te werk...de echte climax is zo mogelijk nog intenser, maar dat mag je zelf ontdekken.
De intensiteit van het spel komt voornamelijk voort uit de Quick Time Events. Elke scène waarin je acties moet volbrengen schakelt over op een fantastisch schouwspel van camerawerk en momenten waarin je vingervlug de situatie moet inschatten en beheersen. Meestal is dit vrij rechtlijnig zoals een gevecht waarin je slagen ontwijkt van je tegenstander en zelf je omgeving gebruikt om je tegenstander uit evenwicht te brengen, maar uiteraard is het spel niet gedaan als je één event mist. De actie verschuift gewoon en gaat verder. Als je faalt om een lamp te ontwijken en je belandt op de grond, kan je plots wel de scherven van diezelfde lamp gebruiken om je naam te kerven in het been van de tegenstander.
Er zijn ook scènes waarin je zelf je actie kan bepalen, steeds een keuze uit enkele mogelijkheden. Het zet aan tot nadenken, het leidt tot variatie, het is een succes. De rest van de scènes zijn voornamelijk opgebouwd uit open gebieden waarin je contextgevoelige acties kan ondernemen. Je klopt op de deur om te horen of de bewoner thuis is of je opteert om op een slinkse wijze de achterdeur te gebruiken en probeert uit het zicht te blijven van de eigenaar. In het huis bestudeer en gebruik je dan allerlei voorwerpen om meer info te verkrijgen over de eigenaar. Meestal is het vrij duidelijk wat je zoekt, maar kleine hints hebben soms even grote gevolgen.
De besturing blijft wennen en is niet helemaal optimaal, je durft wel eens voorbij de objecten te lopen die je wil hanteren, maar gelukkig stelt dat probleem zich amper in situaties waar je onder tijdsdruk staat. Je gebruikt de R2 knop om vooruit te bewegen en de rechter analogstick om acties uit te voeren met je handen. Met de linker analogstick beweeg je je hoofd, maar deze heb je gelukkig niet al te vaak nodig. Je handenwerk komt trouwens bijzonder goed overeen met je verwachtingen, een factor die de game een enorme boost geeft.
Qua camerawerk heeft Quantic Dream rijkelijk leentjebuur gespeeld bij succesvolle filmproducties. De camera zoomt geregeld in of maakt gebruik van een zicht over je schouder om de actie intenser te maken en de spanning op te drijven. Je zicht wordt wat beperkt, maar de ervaring is beter. In heel wat actiescènes gaat de camera net heen en weer zwaaien of richt ze zich moeiteloos op elementen uit je omgeving die je kan hanteren. Het geheel is filmisch met als grote verschil dat jij er middenin zit...heerlijk.
Ook grafisch valt deze titel niet te versmaden. De ontwikkelaars hebben de juiste prioriteiten gesteld door zich te richten op gezichtsuitdrukkingen omdat deze de absolute focus zijn van de game. De objecten zelf zijn van hoog detail, maar het is je omgang, je gevoel, je emotie en uiteraard je bedoeling die de scène zelf kleur geeft. Niettemin zet Cage hiermee een mijlpaal neer die als referentie kan dienen voor de toekomst.
Heavy Rain is een vreemde titel. Je gaat ervan houden want uiteindelijk speel je het verhaal dat jij wil volgen, een krachttoer zonder gelijke. De ervaring die je beleeft is filmisch en rijkelijk gevuld met boeiende personages en een intrigerend, haast episch, verhaal. Het speurwerk, de vele mogelijkheden en keuzes die je maakt en de donkere atmosfeer maken dit een onvergetelijke belevenis. Bovendien is dit één van de weinige games waarin ik scènes opnieuw heb gespeeld omdat ik niet volledig tevreden was met de emoties die ik zelf voelde. En daarna terug wel! Heavy Rain is een fantastische rit, een tocht doorheen de psyche van de mens met genoeg momenten waarin jij de actie lijkt te bepalen. Enkel raad ik aan de game best op de hoogste moeilijkheidsgraad te spelen voor een gebalanceerde en verbeterde uitdaging.