Helldivers review
Aan oorlog komt geen einde.
Helldivers is een game waarin je democratie via de loop van je geweer verspreidt. Het draagt zijn politieke humor vol trots. Ontwikkelaar Arrowhead heeft daarvoor goed naar Paul Verhoevens Starship Troopers gekeken en dikt de agressieve buitenlandse politiek van die film nog verder aan. Het is een game die zichzelf totaal niet serieus neemt en dat is meteen een ijzersterk punt. Het feit dat deze elementen vervolgens in een top-down- & co-op-shooter-jasje met een sterke multiplayer worden gegoten, is de spreekwoordelijke kers op de taart.
Het verhaal in Helldivers dient puur ter opzet. Net zoals in Starship Troopers is de mensheid verenigd en staan we voortaan bekend als Super Earth. Onze expansiedrift brengt ons tot in de uithoeken van het heelal. Alles wat anders is dan onze manier van leven is een bedreiging die moet uitgeroeid worden. Ook al wil de propaganda in de game je anders doen geloven, de mensheid is hier de aggressor. De satire druipt ervanaf. Er wordt echter te weinig met dit goede uitgangspunt gedaan. Meer originaliteit is bijvoorbeeld ver te zoeken. Je krijgt te maken met stereotiepe rassen zoals Bugs en Cyborgs. Juist door goed gebruikte humor is dit een universum dat om een betere en diepere uitwerking dan deze clichés smeekt
Eenmaal op je sterrenschip zijn er nog minpunten te vinden. Van hieruit kun je missies selecteren die je alleen of in multiplayer speelt. De opties die je voorgeschoteld krijgt, zijn echter beperkt. De map voegt weinig toe omdat missies binnen een paar klikken gestart zijn. Er is een uitgebreide encyclopedie gevuld met trivia, die bij vlagen geniale satire aanbiedt. Je kijkt er echter nooit in omdat de game je hier niet toe motiveert. Naast die problemen worstelt de presentatie met een bizar dialoogsysteem. Het komt ontzettend stuntelig over dat, van alle dialogen tussen de missies door, alleen de eerste zin is ingesproken, terwijl de rest tekst is.
Op vlak van gameplay klikt de game echter wel volledig. Zo zijn Stratagems zware wapens die je tijdens je missie kunt inzetten, zoals een turret of mech. Stratagems tactisch inzetten kan het verschil maken tussen winnen en verliezen. Daardoor word je gemotiveerd om er zo veel mogelijk vrij te spelen. Dat doe je door planeten te veroveren en missies te voltooien. Levels worden willekeurig gegenereerd maar bevatten heel wat gevarieerde non-lineaire doelen. Het kan om iets simpels gaan, zoals het activeren van een SAM-site. Maar ook wat moeilijkere zaken, zoals het schoonvegen van een mijnenveld terwijl je onder vuur ligt. Willekeurig gegenereerde levels staan hier dus niet gelijk aan monotonie.
Iedereen die Helldivers speelt, draagt gezamenlijk aan de oorlogsinspanning bij. Het maakt daarbij niet uit of je alleen of met anderen speelt. De oorlog gaat voor iedereen net zolang door totdat een partij gewonnen heeft. Ongeacht of de mensheid gewonnen of verloren heeft, begint het geheel daarna opnieuw. In je eentje voel je je er echter niet bij betrokken omdat je niet het idee krijgt er werkelijk aan bij te dragen. Het ontbreken van een lineaire campagne zorgt dat je geen einddoel hebt. De beknopte uitwerking van het verhaal en de beperkte thuisbasis dragen daartoe bij.
Drijfkracht krijg je pas wanneer je samen gaat spelen. Dat komt best tot uiting in het spannende einde van elke missie. Je moet namelijk een beacon activeren waarna het 90 seconden duurt voordat een schip je oppikt. De vijand komt massaal op je af en je moet als team standhouden. Met constante druk, de opzwepende muziek die adrenaline door je lijf pompt en de wetenschap dat teamwerk essentieel is, is Helldivers op z'n best.
De moeilijkheidsgraad kan vrij pittig zijn en door de grote hoeveelheid vijanden gaat het er hectisch aan toe. De aanwezigheid van friendly fire zorgt echter voor humor. Je kunt bijvoorbeeld in het heetst van de strijd, al dan niet met opzet, je eigen team overhoop schieten of een Stratagem op een nietsvermoedende strijdmakker laten vallen. Gewoon voor de lol en extra chaos.
Het gezamenlijk oorlogvoeren maakt duidelijk dat de basisfilosofie van de game samenwerking is (sporadische sabotage even buiten beschouwing gelaten). Daarom ligt de nadruk van Helldivers op de co-op-ervaring. Het is dan ook hier dat de game volledig tot zijn recht komt, maar het valt wel sterk aan te raden om strijdmakkers te ronselen. Anders moet je het redden met onbekenden die je online tegenkomt, en dat pakt niet steeds goed uit. Want zonder elkaar red je het niet. Als een 'team' dat weigert in te zien, doet het afbreuk aan de hele ervaring.
Helldivers heeft duidelijke minpunten. De game in je eentje spelen is een saaie aangelegenheid. De hilariteit en hectiek van de multiplayer ontbreken hier volledig. Het is ook een gemiste kans dat er niet meer met het verhaal en de heerlijke satirische opzet is gedaan. Toch doen deze slechte kanten geen afbreuk aan het geheel. Zodra je met de juiste mensen aan de slag gaat, biedt Helldivers een geweldige co-op-ervaring waarin zowel goed samenwerken als elkaar saboteren een waar plezier is. De pittige maar eerlijke gameplay doet daarbij je hart ook sneller slaan. Willekeurige levels met gevarieerde opdrachten houden het geheel ten slotte over vele uren fris. Van ongelukjes tot opzet en van goed samenwerken tot elkaar saboteren, Helldivers brengt je nader tot elkaar om het heelal democratie op te dringen. En dat doet het met verve.
Helldivers is naast de PlayStation 3, PlayStation 4 en PlayStation Vita nu ook verkrijgbaar op de pc.