Hextech Mayhem: A League of Legends Story review - Ritmisch bombardement
Uitdagend tussendoortje.
In de Hextech Mayhem review combineert Sander zijn ervaring met platformers en ritmegames tot een explosief goedje.
Het League of Legends-universum is zich aan het uitbreiden nu er meerdere games en zelfs een Netflix-show over de avonturen in Runeterra zijn gemaakt. Riot Games geeft ook andere ontwikkelaars de kans om een hoofdstuk in hun legende te schrijven, waaronder Bit.Trip-ontwikkelaar Choice Provisions. Het resultaat? Hextech Mayhem, een interessante hybride met veel explosies, maar uiteindelijk weinig impact.
Hextech Mayhem is een platformer met 'rhythm game'-elementen. Je hebt drie acties: springen, landen en een bom gooien. Door die acties op het juiste moment uit te voeren, navigeer je foutloos door het level terwijl je tandwieltjes verzamelt. Maar om de perfecte score te halen moet je freestylen, oftewel acties uitvoeren zonder dat er een prompt op het scherm is. Alleen zo haal je alle tandwieltjes en veroorzaken je bommen de meeste vernieling. Dat maakt Hextech Mayhem enorm uitdagend, want je moet je aandacht continu verdelen tussen de prompts op het scherm, de levellay-out voor verborgen routes en de constante chaos van explosies. Hextech Mayhem is uitdagend, maar heeft een heerlijke arcadefeel.
Ondanks de uitdagende levellay-out is de game erg vergevingsgezind. Wanneer Ziggs bijvoorbeeld tegen een obstakel aanrent, word je tijdelijk uit de actie gehaald en spring je weer terug als je een prompt succesvol raakt. Verder heb je geen levens of een gelimiteerd aantal kansen. Wil je een level voor de volle honderd procent voltooien, dan biedt het pauzemenu een vlugge restart. Bovendien zijn de levels nooit te lang. Dat alles zorgt ervoor dat Hextech Mayhem altijd een hoog tempo behoudt terwijl je de moeilijkste segmenten tot in de puntjes kunt oefenen.
De muziek is echter minder imposant en heeft slechts een bijrol. Zo lijken de arrangementen sterk op elkaar doordat nagenoeg elke track dezelfde instrumenten gebruikt, exact hetzelfde tempo aanhoudt en geen variatie in genre of sfeer biedt. Hoewel er niets mis is met de individuele tracks, zijn ze bij elkaar niet meer dan een functioneel, homogeen geheel. Voor een ritmegame is de soundtrack uiteindelijk vergeetbaar.
Alles in Hextech Mayhem moet worden ontgrendeld. Levels gaan pas open wanneer je een voldoende aantal tandwielen hebt. De drie baasgevechten kun je pas proberen wanneer je genoeg cyaankleurige tandwielen hebt verzameld, die nodig zijn voor het bouwen van grote 'Whammer Jammer'-robotbommen. Tot slot kun je skins voor Ziggs kopen met - jawel - witte tandwielen. Na de 39 levels komt het geheel echter tot een onceremonieel eind en zijn er geen aanvullende modi of redenen om door te spelen. Hextech Mayhem houdt je aandacht zolang het nodig is, maar daarna is het ook echt meteen voorbij.
Hextech Mayhem is zeker geen nat rotje, maar slaat nu niet bepaald in als een bom. De gameplay is snel en uitdagend en dankzij de relatief korte levels en de vlugge 'restart' is het nooit een straf om levels voor een betere score te herspelen. De muziek is er echter alleen om het ritme aan te houden; het gebrek aan variatie in instrumenten en tempo zorgt er namelijk voor dat er geen echte uitschieters zijn. Ook weet de game je aandacht niet vast te houden nadat de levels voltooid zijn. Hextech Mayhem is uiteindelijk een vermakelijk tussendoortje dat lekker wegspeelt, maar niet veel meer dan dat te bieden heeft.
Voor de Hextech Mayhem review speelde Sander op de pc. Hextech Mayhem: A League of Legends Story is nu beschikbaar op pc en Nintendo Switch.