Hitman 2 review - Pakt de (wurg)draad weer op
Opnieuw een hit, man.
In de Hitman 2 review maakt Yvo wederom als Agent 47 een meedogenloze wereldreis waarbij hij de ene na de andere naam van zijn obscure lijstje afstreept.
In Hitman uit 2016 draaide ontwikkelaar IO Interactive op genadeloze maar overtuigende wijze de lineariteit van Absolution de nek om. In de reboot draaide het namelijk weer als vanouds om improvisatie, maar dan in sandboxlevels die qua dynamiek en grootte alle oude levels deden verbleken. Aangevuld door regelmatige aanvoer van post-release content legde je met plezier keer op keer dezelfde doelwitten om. Hitman 2 doet wezenlijk niet veel anders. Maar met zo'n sterke basis waarbij de puntjes op de i gezet worden, is dat helemaal niet erg.
De vrijheid in Hitman 2 komt al bij het begin van elke missie sterk naar voren. Er zijn namelijk talloze nieuwe manieren om met de louche figuren op je lijstje af te rekenen. Dat doe je dit keer verkleed als bijvoorbeeld sjamaan, mascotte, tatoeëerder of ongediertebestrijder. Als Agent 47 creëer je net zo gemakkelijk 'ongelukjes' zoals ontploffende zuurstoftanks, concurrerende huurmoordenaars of op hol geslagen killer androids. Maar de oude vertrouwde wurgdraad of het goed geplaatste gaatje in iemands achterhoofd behoren ook nog steeds tot het repertoire. Het ambacht van huurmoordenaar is in Hitman 2 net weer iets veelzijdiger dan voorheen.
Net als zijn voorganger bevat deze game weer een aantal imposante levels. Vooral het sfeervolle Miami is een masterclass in leveldesign. Honderden NPC's slenteren op overtuigende wijze op het terrein van een racecircuit rond. Rondom dit gebied zijn er weer de nodige rustige plekken die enkel voor VIP's en medewerkers toegankelijk zijn. Alle gebieden tezamen vormen op zeer overtuigende wijze een coherent geheel. Van de drukbevolkte straten in Mumbai tot de rustige buitenwijken van een Amerikaans stadje: elk level is een dodelijke speeltuin met oneindig veel mogelijkheden om je doelwitten om te leggen. De campaign van Hitman 2 heeft maar zes levels, maar de kwaliteit overtreft verreweg de kwantiteit.
Hoewel IO Interactive de draad van het vorige deel onverstoord oppakt, rekent de studio wel met het grootste kritiekpunt af. Alle levels zijn namelijk direct speelbaar. Ga je elk level masteren? Of rush je zo snel mogelijk door de campaign? Doordat Hitman 2 niet in episodes met verschillende releasedatums opgedeeld is, ligt die keuze volledig bij jou. De vrijheid die je dit keer dus wel hebt, past beter in de geest van de game.
Op het gebied van gameplay en interface heeft de Deense ontwikkelaar de boel verder gestroomlijnd. Daarbij moet wel meteen opgemerkt worden dat de geregeld klungelige AI - van oudsher de achilleshiel van de serie - nog steeds irritatiepunten zijn. Er zijn echter ook positieve zaken te noemen. Dit keer kun je als een ware kameleon nog beter in de menigte opgaan of jezelf in de bosjes verstoppen. De minimap onthult dankzij nieuwe kleuren en icoontjes net wat meer. En wanneer je daad in een andere ruimte tot argwaan leidt, wordt dat tijdelijk in een extra scherm linksboven in beeld geprojecteerd. Het zijn weliswaar geen drastische wijzigingen, maar wel zo prettig wanneer het te heet onder je voeten wordt.
De in Hitman geïntroduceerde Challenges zijn weer in overvloed aanwezig. In elk level worden je zintuigen voortdurend geprikkeld waardoor je elke playthrough weer inspiratie voor de volgende opdoet. Een camera uitschakelen, lichaam verstoppen of onschuldige omstander omleggen: dankzij het vernieuwde progressiesysteem word je explicieter voor je daden beloond dan wel afgestraft. Met steeds meer nieuwe startlocaties, wapens en andere handige gadgets klaar je de klus telkens een stuk efficiënter dan de keer daarvoor. Het heeft een verslavende werking die de herspeelbaarheid van Hitman 2 ten goede komt.
Hitman 2 krijgt daarnaast post-launch content in de vorm van Contracts, Escalations en Elusive Targets. De vorige game toonde al aan dat die voor een langere houdbaarheidsdatum zorgen. Toch heeft IO Interactive als zoethoudertje nu al voor extra content gezorgd. Sniper Assassin speel je alleen of in co-op waarbij je turend door het vizier van je sniper rifle een chique bruiloft komt verstoren. In Ghost Mode dien je sneller dan (de 'ghost' van) je tegenstander vijf doelwitten om te leggen. De tijdsdruk die daarbij komt kijken, staat echter in schril contrast met hoe gedeisd je Hitman het liefste wilt spelen. Beide modi zijn vermakelijk, maar ontstijgen het niveau van tussendoortje niet.
In tegenstelling tot de reboot in 2016 ondergaat Agent 47 in Hitman 2 geen drastische veranderingen. Het is evident dat ontwikkelaar IO Interactive de winnende formule van 'vrijheid, creativiteit en en herspeelbaarheid' geleidelijk perfectioneert. Hitman 2 draait als vanouds om verkennen, plannen, toeslaan en wegwezen. Dat gaat vaak goed, maar soms ook totaal niet. Het is allemaal onderdeel van het proces waarin je van klungelig groentje tot klinische vakman uitgroeit. En dat is precies wat deze game moorddadig leuk houdt.
Voor deze Hitman 2 review speelde Yvo op een PlayStation 4.