Hitman 3 review - Het laatste (m)oordeel
Update: Seven Deadly Sins - Act 1: Greed review
Welkom, Agent 47! Op deze pagina vind je ons overzicht van alle Hitman 3 content reviews. De oorspronkelijke Hitman 3 review vertelt je al dat dit slotstuk van de trilogie een zeer degelijke voortzetting van de formule is. Ontwikkelaar IO Interactive heeft echter ook na launch nieuwe content toegevoegd. Je vindt daarom ook de Hitman 3 - Seven Deadly Sins DLC review op deze pagina. We updaten deze pagina naarmate er meer content online komt.
Op deze pagina:
Hitman 3 review
Laat ik maar met de deur in huis vallen: Hitman 3 wijkt amper af van zijn twee voorgangers. Dit is het slotstuk uit de World of Assassination-trilogie, die een erg geslaagde reboot van de langlopende Hitman-reeks realiseerde. Daarom speelt deze derde game dan ook identiek als de twee voorgaande: met dezelfde engine, mechanics en AI, maar wel een reeks nieuwe locaties en een slot voor het verhaal van de trilogie. En dat is gezien het hoge niveau van de vorige twee delen helemaal prima.
Een Hitman-game wordt gemaakt of gekraakt door zijn levels. Dit keer beland je als Agent 47 onder meer in een chique wolkenkrabber in Dubai en een industriële technobunker à la Berghain aan de rand van Berlijn. Het ijzersterke fundament is in de eerste game al gelegd en daar wordt moeiteloos op voortgebouwd. Elk level is nog steeds een grote sandbox met tientallen ruimtes en honderden NPC's, om nog maar te zwijgen over de talloze manieren om gedupeerden uit te schakelen. Hoewel het opnieuw om slechts zes levels gaat, zit er voldoende variatie in de locaties die daarenboven excelleren in sfeer.
Waar in de vorige twee delen Parijs en Miami tot de uitblinkers behoren, steelt in Hitman 3 het unieke Dartmoor de show. In een Cluedoachtige setting beland je namelijk in een zeer vermakelijke whodunit. Tijdens de eerste playthrough had ik al snel een slachtoffer in de smiezen. Een wurg- en verkleedpartij later kon ik vervolgens als ingehuurde privédetective ongestoord door het landhuis lopen. Ik had mijn doelwit met gemak al binnen vijf minuten van kant kunnen maken, maar beleefde simpelweg te veel plezier aan mijn nieuwsgierige neus in de illustere familiezaken te steken en de boel te manipuleren. Als een kat met een ten dode opgeschreven vogel spelen - dat is Hitman op zijn best.
Op het vlak van gameplay hanteert ontwikkelaar IO Interactive dezelfde formule. Het draait nog steeds om verkennen, verkleden en vermoorden. Naast je wurgdraad en gedempte pistool behoort nu ook een camera tot je vaste gear. Daarmee scan je bijvoorbeeld in de bovenstaande situatie in kamers naar hints. De camera is echter niet in elk level bruikbaar en daardoor meer een gimmick dan een sterke toevoeging. Dat doet echter niets af van de oneindig veel manieren om doelwitten te mollen. Uiteindelijk ontwikkel je jezelf van een klungelige beunhaas tot een klinische moordenaar. Hoewel Hitman 3 op het vlak van gameplay niet innoveert, staat het binnen de stealthniche nog steeds fier overeind.
De Deense ontwikkelaar probeert hier en daar een kleine twist toe te voegen. Dat pakt in Dartmoor bijvoorbeeld goed uit, met de eerder besproken whodunit-structuur. Ook de vrijheid in Berlijn, waar je uit tien rondlopende ICA-agenten vijf naar keuze moet omleggen, is een welkome subtiliteit. Daarentegen beland je in China na het afronden van de missie in een chaotische, jamesbondachtige ontsnappingssituatie die geforceerd aanvoelt. Ook de laatste missie in Roemenië valt zonder al te veel te verklappen uit de toon van de trilogie. IO Interactive probeert in dit slotstuk de lijntjes naar meer spektakel uit te leggen, maar slaagt daar niet altijd in.
Net als de vorige twee delen is Hitman 3 een game die zwaar op herspeelbaarheid leunt. Om je op weg te helpen nemen de Story Missions je bij de hand in situaties waarbij je 'ongelukjes' zoals op hol geslagen machines en kapotte parachutes manipuleert. Dan zijn er nog de Challenges voor spelers die graag lijstjes afvinken, terwijl Escalations met hun geleidelijk opschalen van de moeilijkheidsgraad net een andere dynamiek geven. Tel daar nog eens de post-launchcontent bij op en je bent weer tientallen uren zoet.
Een interessante bijkomstigheid is dat je de levels en progressie van de vorige delen kunt overzetten (lees wel goed de voorwaarden) of bij latere aanschaf alsnog kunt integreren. Hitman 3 is op die manier een hub waarmee je toegang hebt tot alle content van de World of Assassination-trilogie. Dat maakt het niet alleen interessant voor nieuwelingen, maar ook voor bekende spelers om nog wat oude missies op te pakken en challenges af te vinken. Een mooie manier om drie games in één verzamelbox te integreren.
Toch maskeert dit totaalpakket het gebrek aan extra content in Hitman 3. Zo heeft de ontwikkelaar Sniper Assassin en Ghost Mode de nek omgedraaid, maar geen alternatieve gamemodus in de plaats geboden. Je gaat je niet snel vervelen in de reguliere content van de game, maar het slotstuk van een zeer succesvolle trilogie mag best wat grootser uitpakken.
Al met al is Hitman 3 meer van dezelfde ijzersterke formule. Je krijgt wederom zes sfeervolle levels waar je als de ijskoude 47 op kolderieke manieren doelwitten uitschakelt. Vernieuwend is het allesbehalve, maar de nieuwe levels benadrukken hoe sterk de gameplay van deze trilogie is. Vooral Dartmoor en Berlijn zijn geweldige levels die fier naast Parijs, Miami en Sapienza mogen staan. Hitman 3 is dus absoluut niet vernieuwend, maar stelt niet teleur. Een waardige afsluiter voor een briljante trilogie.
Hitman 3 - Seven Deadly Sins review
Herspeelbaarheid is nog steeds een van de stokpaardjes van de huidige Hitman-trilogie. Om je onuitputtelijke honger naar nekken omdraaien enigszins te stillen, voegt ontwikkelaar IO Interactive daarom regelmatig nieuwe content toe. In plaats van een maandelijkse roadmap kent Hitman 3 nu een Season of Sin waarin telkens een van de zeven hoofdzonden centraal staat. Naast de welbekende gratis aanvoer van nieuwe missies is er ook tegen betaling de Seven Deadly Sins content pack verkrijgbaar dat met Act 1: Greed aftrapt.
The Greed Enumeration speelt zich in de wolkenkrabber van Dubai af. Daar moet je net als het gros van de Escalation-missies in een drietal fases enkele slachtoffers omleggen, waarbij de moeilijkheidsgraad telkens opgevoerd wordt. Met vervaagde kleuren en demonische stemmen in je hoofd hangt er een hallucinante vibe die het overkoepelende thema hoofdzonden absoluut eer aandoet. Er schuilt echter onvermijdelijk enige ironie in de keuze voor 'hebzucht' als thema. Het gaat uiteindelijk om een Escalation-missie met een kleine twist, maar dit keer wel achter een betaalmuur. Het is nog veel te vroeg om de Seven Deadly Sins als IO Interactive's eigen zonde te beschouwen, maar de volgende delen moeten wel iets meer vlees in de kuip hebben om het prijskaartje te rechtvaardigen.
Na het zevende en laatste deel van de DLC wordt deze review geüpdatet en volgt een definitief oordeel.