Homefront

Het is moeilijk om voor te stellen hoe het zou zijn wanneer bijvoorbeeld Duitsland – ze hebben nu eenmaal een geschiedenis – Nederland binnen zou vallen. Maar wij heben in ieder geval een idee hoe het zou zijn; aangezien het niet de allereerste keer zou zijn dat ons land binnengevallen wordt. Hou anders moet dit zijn voor Amerikanen. Sinds de Britten verjaagd werden hebben ze geen enkele invasie te verwerken gehad. Ja, ooit waren er die vervelende Japanners die Hawaï bombardeerden, maar dat was geen volledige invasie.

In de game Homefront ondervinden de Yankees aan den lijve hoe het is om te maken te krijgen met een gevecht in eigen land, vandaar de naam van het spel ook. Het zijn de Noord-Koreanen, in de game meer dan eens dogeaters genoemd, die het de Verenigde Staten zo moeilijk maken.

Natuurlijk speelt deze game zich af in de toekomst, want de staat waarin het huidige Noord-Koreaanse zich bevindt is het niet geschikt om – zoals in de game dus gebeurt – eerst Zuid-Korea in te nemen om vervolgens ook nog eens Japan te annexeren.

Maar in Homefront gebeurt het dus, en dat gaat de Amerikanen niet in de koude kleren zitten. Het leger wordt middels een paar goedgeplaatste EMP's snel uitgeschakeld en binnen de kortste keren is de complete westkust in handen van Koreaanse leger.

Amerikanen zijn een pattriotistisch volk en ze besluiten terug te vechten. Net zoals het verzet zo'n 70 jaar geleden het de Duitsers moeilijk maakte, pakken de Amerikanen de wapens op en trekken ze ten strijde. Wanneer je een land hebt met zulke wapenwetten heb je namelijk geen leger nodig.

En daar is hoofdpersoon Jacobs, een piloot die door heel wat risico te nemen bijna sterft, maar gered wordt door het eerder genoemde verzet. Natuurlijk besluit hij zich aan te sluiten bij deze groep, die het steeds moeilijker krijgt om het hoofd boven water te houden.

Het feit dat je dus op eigen terrein vecht en niet in een ver land op een plaats die er niet toe doet zou vooral in Amerika heel wat mensen tegen het zere been kunnen stoten, maarde ontwikkelaar gaat deze richting op omdat het een verhaal wil vertellen dat nog niet eerder verteld is, één waarbij je meeleeft met de personages die erin voorkomen.

Mooie PR-praatjes natuurlijk, maar wat merk je hiervan in de game zelf? In de demo die ons getoond werd, werd dit vooral gedaan door een band te creëren met de personages die constant om je heen rennen. In eerste instantie, op het moment dat je net gered bent, zul je namelijk een korte tijd doorbrengen in het safehouse, de veilige haven vanwaar het verzet haar plannen beraamt. Hier krijg je een blik in hoe het dagelijkse leven van een Amerikaan er uitziet nadat het land door Noord-Korea is binnengevallen.

Echter, het kan zomaar gebeuren dat én of meerdere van deze personages het loodje leggen tijdens de game. Het mooie – als dat het juiste woord is tenminste – is dat het spel op een behoorlijk realistische en dus brute wijze laat zien wat er met ze gebeurt. Eén van personen die wij net hadden leren kennen werd al zeer snel geraakt door een inkomende fosforgranaat. Voor de personen die niet precies weten wat die stof doet; het is te vergelijken met napalm. Levend verbranden is geen pretje, iets dat hij middels een verschrikkelijke schreeuw liet horen.

Het ergste aan dit feit was misschien nog wel dat de fosforgranaat afgevuurd was door een andere verzetsstrijder. Het probleem is namelijk dat we hier te maken hebben met mensen die nooit militaire training hebben gehad en dus in veel gevallen fouten kunnen maken. Hierdoor kom je vaker dan misschien gewenst voor onaangename verrassingen te staan omdat er weer iets misgaat.

Tijdens het spel zul je van Colorado richting de westkust – San Francisco om precies te zijn – trekken om het land te bevrijden van het Koreaanse juk. Aangezien zich het een jaar of vijftien in de toekomst afspeelt zal er heel wat futuristisch wapentuig in verwerkt zijn. Wat we tot nu toe te zien kregen beperkte zich wel tot vernieuwde versies van hedendaagse wapens, maar het belooft een festijn te worden wat betreft de actie die je te zien krijgt. Het moet allemaal een beetje filmisch aanvoelen, en dat idee krijg je ook wanneer je de game in actie ziet. Natuurlijk horen daar veel scripted events bij, maar vooralsnog zagen deze er zeker niet storend uit.

Homefront kan wel eens een uitstekende game gaan worden. Het concept dat wordt gebruikt is interessant genoeg om een spel rond te maken en de beelden die we tot nu toe gezien hebben maken ons ook enthousiast wat betreft de gameplay. Amerikaanse plaatsen – zo is het veroveren van een typische mall één van de missies – maken de game ook meteen herkenbaar.

Helaas weten we nu nog helemaal niets over de multiplayer, behalve dan dat het erin zal zitten. De developer wilde he-le-maal niets kwijt over de online functies die de game zal krijgen. Toch zal waarschijnlijk een heel groot gedeelte van het succes van Homefront af gaan hangen van deze opties. We zouden binnen niet al te lange tijd iets te horen krijgen hierover. Zodra dat zover is, dan laten we dat natuurlijk weten. Tot die tijd moeten we het hiermee doen.