Hunted: The Demon's Forge

Hunted: The Demon's Forge vertelt het verhaal van E'lara en Caddoc, twee huurlingen die missies aanvaarden voor geld. Wanneer een dorp overspoelt wordt door de Wargar, een Ork-achtig ras wezens, nemen deze de hele bevolking gevangen als slaven. E'lara en Caddoc worden door de burgemeester ingehuurd om op zoek te gaan naar zijn dochter, die één van de gevangen genomen gijzelaars is. Wat volgt is een serie van gebeurtenissen waardoor E'lara en Caddoc een grootschalig invasiemysterie ontrafelen. Blijven de huurlingen gemotiveerd door monetaire redenen, of verschuift hun motivatie naar iets nobelere sferen?

Wat op zich best een goede verhaallijn is, wordt jammer genoeg grotendeels onderuit gehaald door twee stereotype, oninteressante personages. E'lara is een Elf die, zoals alle Elven in alle fantasieverhalen, gespecialiseerd is in het vechten met pijl en boog. Verder vervult zij ook de rol van bad ass action girl, en bestaat haar dialoog uit redenen waarom ze dingen wil opblazen en one liners die de notie van enige seksuele frustratie verhullen. Ook haar kledingstijl is een klare indicatie van deze frustratie.

Oké, we weten allemaal dat de vrouwelijke fysiek in games grotendeels dienst doet om gamers te “verleiden”, maar de outfit die onze boogschietende Elf draagt zou zelfs menig SM-fanaat doen blozen. Hier wordt tijdens de game ook over gegrapt tussen de twee personages, wat ons doet concluderen dat de game zeer zelfbewust is van de clichés die erin aan bod komen. Verder wordt haar personage niet verdiept, met uitzondering van de kortstondige dialoog tijdens een tussenfilmpjes waarin ze iets verteld over haar kindertijd. Later in de game wordt hier niet meer op teruggekomen, dus valt deze poging tot diepgang ietwat plat op de buik.

Caddoc, de menselijke krijger, is de tweede helft van het duo. Hij heeft niet echt een vast karakter en vervult een beetje de rol die het verhaal van hem op bepaalde momenten vereist. Het ene moment staat hij te lollen over hoe leuk het wel is om huurling te zijn, terwijl hij op andere momenten dienst doet als de nuchtere tegenpool tegenover E'lara's gekheid. En door deze twee platte personages komt geen ene dialoog als geloofwaardig over. Maar misschien was dit de bedoeling? Een van clichés overspoelde game maken en dan kijken welke recensenten de inside joks snappen?

Aangezien er twee personages zijn, leent de game zich uitstekend voor coöperatieve gameplay. En toegegeven, alles wordt leuker wanneer een andere speler in de huid kruipt van het andere personage. Maar voor mensen die de game alleen willen spelen moeten we toch waarschuwen voor de povere artificiële intelligentie van de compagnon. Zo moesten we vaststellen dat, terwijl we golf na golf sprookjesbosbozerikken aan het fijnmalen waren, het andere personage verzonken in gedachten naar een muur stond te kijken ergens in het begin van het level. En dit was geen eenmalig voorval. Deze aan de wensen overlatende AI kun je ook terugvinden bij de vijandige troepen, die bijvoorbeeld dekking zullen zoeken aan de verkeerde kant van een muur of zichzelf vastlopen in de geometrie van de map.

Qua gameplay kun je de game grotendeels classificeren onder hack'n slash (voor de mensen die hun games volgens genre in de kast opbergen). Waar E'lara's sterkte vooral in haar boogschotkunsten ligt, is Caddoc handiger met zwaard en schild. Toch kent deze directe gevechtsstijl weinig diepgang. Zwaardgevechten worden herleid tot het herhaaldelijk op de snelle aanvalsknop rammen, afgewisseld door een zware, trage aanval om je dan achter je schild te verstoppen totdat de vijand klaar is met zijn aanval. Spelen als E'lara, wiens gevechtsstijl voornamelijk berust op pijl en boog, is dan net iets leuker. Maar wanneer je dit doet, verandert de game van gameplaystijl.

Hack'n slash wordt ingeruild voor een minimale third person shooter mechaniek. Eentje die doet denken aan de intense, actievolle, op dekking beruste Gears of War, maar dan met pijl en boog. Niettegenstaande je verschillende soorten bogen hebt, die afhankelijk van de snelheid waarmee E'lara ze kan bedienen min of meer schade doen, voelen de twee gevechtsgedeelten van de gameplay toch aan als onafgewerkt. De mensen bij inXile Entertainment hebben, door hun aandacht teveel te verdelen over twee genres, er voor gezorgd dat beide gameplaystijlen onafgewerkt aanvoelen. Hadden ze hun pijlen op één van de twee gericht en deze uitgewerkt, had de game net dat ietsje meer authenticiteit gehad.

Verder hebben beide vechtjassen nog een reeks magische aanvallen ter beschikking om het geheel mooi rond te maken. Wel stellen we vast dat je deze al snel tot hun maximum kunt upgraden, waardoor de uitdaging van de rest van de game toch wel zwaar teruggeschroefd wordt.

Een tweede groot element op gameplayvlak is het dungeoncrawl element waarin de game zichzelf probeert te profileren. In ieder level zijn verschillende zijwegen te vinden die leiden tot nieuwe wapens, kristallen om je magie te versterken of geld. Deze worden beschermd door een telkens een raadsel dat uitmondt op een zoektocht naar de juiste benodigdheden om de weg naar de rijkdommen te openen. Wel moet je goed opletten dat je deze zijwegen niet overslaat.

Het is zo dat de game gebruik maakt van een soort overgangsysteem tussen verschillende stukken in het level. Visueel voorgesteld als zware deuren die de personages optillen om een doorgang te creëren. Maar eenmaal door de deur gewandeld, kunnen E'lara en Caddoc niet meer terugkeren. Waarschijnlijk zit dit in de game om onnodige backtracking te vermijden, maar tegelijk wel vervelend als je tijdens je zoektocht naar aardse schatten onwetend door één van deze deuren wandelt.

De omgevingen uit de game doen ietwat denken aan settings uit de Lord of the Rings film, met ondergrondse bouwwerken, brandende steden en dichtbeboste oerwouden. Dit alles komt tot leven met de Unreal 3 enige. We moeten wel opmerken dat niet alles er even afgewerkt uitziet. In vergelijking met andere games die de Unreal 3 engine benutten, zoals Mass Effect 2 of BioShock, schiet Hunted: The Demon's Forge qua details tekort. Bepaalde delen in de game zijn zo donker, iets waar de game een “handige” oplossing voor aanbiedt. Zo kun je Caddoc een toorts laten vasthouden als wapen of één van E'lara's pijlen doen banden in een eerder tegengekomen kampvuur. Maar waag je je in de donkere gebieden, zul je sowieso vijanden tegenkomen. Val je aan, dan zal het vuur na enkele aanvallen uitgaan, waarop we helemaal in het donker, zonder enige vorm van oriëntatie, een uitgang moesten zoeken.

Als je dit allemaal niet zo erg vindt, kun je met het geld die je verdient tijdens de Adventure mode ook zelf aan de slag om je eigen levels te maken. Dit alles gebeurt via een vrij toegankelijke tool, waarmee je zelf je de omgeving kunt maken en bezaaien met vijanden.