Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover
Wij nemen de vlucht.
Een nieuwe game in de Sturmovik reeks? Leuk, die had ik niet verwacht. Een kleine Steam install later en ik stond op de landingsbaan van een onbekende Engelse legerbasis met een krakende radiostem die door mijn boxen schalde 'Incompetence! I'm taking over'. Misschien had de brave oudgediende gelijk en was ik niet voorbestemd om gevechtspiloot te worden, maar in die tijd werd er niet meteen veel aan coaching gedaan. Zoek het zelf maar uit lijkt het motto van deze game.
Weet je, in den ouden tijd toen games nog in grote doosjes zaten kwamen ze meestal vergezeld van een dikke vette handleiding en heel soms een mooie gekleurde map van het gebied. De handleiding was vaak thematisch gebracht en startte met je welkom te heten tot de vliegacademie om je daarna in 120 pagina's de basis van het vliegeniersvak uit te leggen.
Dit zou bijzonder handig zijn geweest om ook in deze titel te hebben. De tutorial legt je namelijk niets uit, je wordt verondersteld om reeds een piloot te zijn, alle functies van de control pad en de display reeds te kennen en uiteraard om in het kluwen van bevelen de juiste uit te voeren. Ja, een handleiding of een degelijke tutorial had eigenlijk wel een minimum geweest om van deze game te kunnen genieten.
"Er is heel wat mis, zeker als je naar de lijst met technische problemen kijkt op het forum van de ontwikkelaar. ..."
Nu, genieten is een term die je me niet meer zal zien gebruiken in deze review. De eerste opdoffer kwam er eigenlijk al toen ik in mijn vliegtuig stapte en de framerate sneller dan de aandelenkoers tijdens de bankencrisis de diepte indook. Ik trok zoals het hoorde naar de grafische settings en schroefde de details terug naar medium, een povere setting voor een killer gamesysteem. Opgepast een heel deel van de begroeiing was plots verdwenen, jammer...ook heel wat gebouwen op mijn legerbasis moesten het ontgelden, ze waren te zwaar voor de engine. Nu geen nood, de framerate ging de lucht in...mijn vliegtuig nog niet (tutorial, echt). Even verder trok mijn toestel de bossen in waar het wonder bij wonder...gewoon door heen reed. Hetzelfde trouwens voor hekken en al dat moois, enkel water leek mijn toestel neer te zuigen zoals een op hol geslagen dame van ple...Anyway de collision detection werkt niet helemaal, volgens de makers zou het te zwaar zijn geweest voor je systeem. Maar het zal waarschijnlijk terug worden toegevoegd eenmaal de performantie van de game beter is en alle andere foutjes opgelost zijn.
Foutjes? Goh, ja. De game durft wel eens te crashen. De collision detection zit inderdaad ook niet echt goed, net als de beweeglijkheid van de vliegers, of de graphics...en de geluiden. Eigenlijk is er heel wat mis, zeker als je naar de lijst met technische problemen kijkt op het forum van de ontwikkelaar. Een te vroege lancering of een gebrek aan geld voor tests lijken ons de oorzaak, de game is op dit moment dus allesbehalve een aanrader.
Nu goed, wat biedt de titel dan wel aan. Een campagne die je van rookie wingman tot Ace combat leader leidt en alle leuke gevechten toont boven het Engelse kanaal. Je zal dogfights moeten uitvoeren, verkenningsmissies, boten en bommenwerpers moeten onderscheppen, statische doelwitten bestoken en geallieerde vliegtuigen beschermen. Voor elk wat wils, de campagne bevat enkele leuke momenten net als de custom games en de multiplayer, zolang niets crasht.
De AI van je medestanders en tegenstrevers is zwak tot bedenkelijk. De kogels vliegen je niet meteen om de oren en ik heb weinig zenuwslopende of beklijvende dogfights meegemaakt, in de meeste gevallen loste ik meer schoten dan het hele vijandige team samen...of dat iets zegt over mijn aiming skills laat ik aan jullie over. De schademodellen zitten wat mij betreft wel goed, je merkt goed wanneer bepaalde delen in brand vliegen. Vreemd detail is wel dat het bijzonder moeilijk is om een vliegtuig neer te knallen, maar kinderspel om één van de piloten te doden. Het zal toch wel aan mijn sluipschutterskills liggen in dat geval.
De interface en visualisatie van de actie is echter terug van pover niveau. Ik verwacht van een game een duidelijke manier om de meest normale acties te kunnen uitvoeren, maar dit wordt niet echt makkelijk gemaakt. De interface en cockpit view zijn een ware verschrikking, de actie afleiden van al je instrumenten is ook niet overweldigend makkelijk en bovenal geven de verschillende camerastandpunten je niet het overzicht dat je nodig hebt.
Veel goeds valt er over Il-2 Sturmovik: Cliffs of Dover niet te zeggen. De game slaagt erin om vooral niet te willen spelen. De vele bugs, crashes en de slechte afwerking vragen om patching die nog makkelijk maanden kan duren. De povere engine en het feit dat de makers realisme moeten inleveren in ruil voor performantie is een teken aan de wand. Het gebrek aan de nodige tutorials, begeleiding of aan een aangename auditieve of visuele ervaring sluiten wat ons betreft de deal: vliegt de vuilbak in.