Immortals of Aveum review - Eerlijk enthousiasme maakt veel goed
Dat geeft vonken.
De Immortals of Aveum review kijkt of de magische first-person shooter de verwachtingen waarmaakt.
De lancering van een nieuwe IP is altijd een spannend moment. Enerzijds voor de ontwikkelaars en uitgevers, die het risico nemen om een onbeproefd product op de markt te zetten. Anderzijds ook voor spelers, die hun tanden in een volledig nieuw universum kunnen zetten. Immortals of Aveum is de debuuttitel van ontwikkelaar Ascendant Studios, wiens medewerkers vroeger aan legendarische titels als BioShock, Call of Duty, Halo en Borderlands meewerkten. Die mythische hoogtes bereikt Immortals of Aveum nog niet, maar voorts is dit wel een debuuttitel bomvol potentieel.
Immortals of Aveum springt meteen in het oog met een uit de kluiten gewassen highfantasysetting. Je stapt in de schoenen van de jonge onverlaat Jak, die ontdekt dat hij verborgen magie bezit. Hij wordt meteen gerekruteerd door het leger van Lucium, één van de vijf koninkrijken in Aveum die proberen om magie te beheersen in een eindeloze oorlog genaamd de Everwar. Elk koninkrijk heeft zijn unieke cultuur en staatsstructuur, en de game slaagt erin om je heel snel in de belangrijkste weetjes mee te slepen. Zoals het moderne games betaamt is er een uitgebreide codex met weetjes, maar deze blijft gelukkig heerlijk to-the-point. Daardoor ging ik steeds met plezier eens lezen wat een bepaalde term nu precies betekende.
Op macroniveau zit het verhaal snor, maar Immortals of Aveum schittert vooral op microniveau. De dialogen zijn degelijk geschreven, maar vooral erg goed vertolkt. Hoofdpersonage Jak heeft dan wel de bekende ‘snarky’ dialoogstijl van bijvoorbeeld de Marvel-films, maar hij wordt nooit onuitstaanbaar. Ook zijn chemie met mentor Kirkan is dankzij een schitterende vertolking van Gina Torres gewoonweg tastbaar. Er zit een soort eerlijk enthousiasme in het schrijfwerk dat de passie van de ontwikkelaar toont.
Knallen vormt de hoofdmoot van de gameplay in Immortals of Aveum. Je maakt echter geen gebruik van vuurwapens, maar wel van spreuken die uit je zogenaamde Sigil komen. Blauwe spreuken zijn accuraat; rode spreuken zijn bedoeld voor dichtbij; en groene spreuken zijn dynamisch. Uiteindelijk stemmen de spreuken vooral overeen met de archetypes pistool - shotgun - machinegeweer. Je krijgt duidelijke feedback wanneer je vijanden raakt en elk gevecht is een kleurrijk spektakel. Door de game heen word je uiteindelijk overstelpt met extra tactische opties, die je ook echt nodig hebt wanneer er na enkele uren in elk gevecht dozijnen vijanden opduiken. Zo heb je een magisch schild, een dodge-beweging, de zweepachtige Lash om vijanden naar je toe te trekken, en meer. De pittige moeilijkheidsgraad daagt je uit om het onderste uit de kan te halen en dat is dankzij de vele opties een plezier.
Toch vind je ook de grootste issues met Immortals of Aveum in die combat. Eerst en vooral zijn er enkele kleine irritaties die de combat minder vloeiend maken dan zou moeten. Aan het einde van je dodge-beweging stopt Jak heel kort met bewegen, waardoor je minder vloeiend over het slagveld zigzagt dan je zou willen. Je volautomatische groene spreuk heeft ook de neiging om af en toe op onverklaarbare wijze te blokkeren, waardoor je een salvo niet volledig afgevuurd krijgt. En één van de grootste irritaties is dat je enkel lineair tussen je drie kleuren magie kunt wisselen: het is altijd de volgorde blauw, rood, groen. Dat zorgt voor houterige momenten waarbij je knullig moet staan switchen. Ook worstelen sommige hoofdstukken met monotonie. Vooral de eerste paar hoofdstukken zijn verstikkend lineair en traag, waarbij ik haast kon voorspellen wat de volgende confrontatie zou zijn. De game wordt gaandeweg echter pakken beter wanneer het de teugels lost en je eindelijk wat meer open levels met veel geheimen voorschotelt. De combat is dus genietbaar, maar zeker niet perfect.
Ook grafisch roept Immortals of Aveum gemengde gevoelens op. Hoewel de felle kleuren van de spreuken een visueel spektakel vormen, zorgt dat ook voor chaos die gevechten soms moeilijk leesbaar maakt. Er zijn prachtige, epische locaties zoals je thuisstad Seren, waar duizenden houten hutjes op een gigantische brug zijn gebouwd - maar veel assets zoals vazen, dozen en de texturen van muren worden constant hergebruikt. En de framerate durft op PlayStation 5 meer dan eens te haperen.
Tot slot verdient de roleplayingkant van Immortals of Aveum een vermelding. Tijdens je avontuur verdien je verschillende currencies om aankopen te doen; Gear met statistieken die je sterker maken; en XP die je toegang geeft tot een uit de kluiten gewassen skill tree. Al die elementen zijn effectief waardevol gezien de uitdagende combat. Toch weet de loot in het bijzonder weinig enthousiasme los te kweken, met een collectie saaie statistieken die meestal neerkomen op een hoger percentage van een bepaald element. Het is dit RPG-element waar Immortals of Aveum het meeste voelt alsof het een checklist van ‘Dit hoort in een moderne videogame’ afgaat.
Immortals of Aveum is dus zeker niet perfect. De roleplayingsystemen zijn zo-zo, terwijl zowel de graphics als combat evenveel sterktes als zwaktes hebben. Tegelijk is dit een game barstensvol potentieel. Er loopt een eerlijk enthousiasme door de hele game dat tot uiting komt in de dialogen, het uitgesponnen universum, de combat en het leveldesign. Immortals of Aveum is duidelijk een debuuttitel, het werk van een studio die zijn stem nog moet vinden - maar het potentieel voor grootse dingen is onmiskenbaar.
De Immortals of Aveum review vond plaats op de PlayStation 5.