Inazuma Eleven 2: Firestorm/Blizzard Review
Voetbal is serious business.
Ik ga eerlijk zijn. Voetbal heeft me nooit kunnen bekoren. Buiten tijdens die zomer van 1998 dan toen verschillende zeldzame elementen op elkaar inwerkten. Ik was net oud genoeg was om voor het eerst een wereldbeker bewust mee te maken en beïnvloedbaar genoeg om meegesleurd te worden in de hype, het Belgisch elftal was niet om je over te schamen en dat dit alles relatief dicht bij huis gebeurde was de kers op de taart. Ik had een poster van Ronaldo op mijn kamer met daaronder een kalender met alle matches van de Wereldbeker waarop je alle scores kon bijhouden en de stapel Panini-stickers voor in het officiële World Cup '98 stickerboek werden elke dag meegenomen naar de speelplaats om te wisselen. Een paar weken lang stond mijn leven in het teken van voetbal.
Het is alsof de personages in de Inazuma Eleven-reeks van RPG-powerhouse Level 5 voor eeuwig vastzitten in die state of mind. De reeks volgt het verhaal van Mark Evans die in de eerste Inazuma Eleven-game samen met nieuwkomer Axel Blaze de zwakke, ongemotiveerde voetbalploeg van Raimon Junior High School omvormt tot een topteam dat uiteindelijk de Football Frontier-competitie wint. Mark Evans is de kleinzoon van een Japanse voetballegende en belichaamt als het ware de liefde voor de sport. Het is zijn onophoudelijk enthousiasme dat de groep bij elkaar houdt en alle ogen in dezelfde richting brengt: de voetbaltop.
Inazuma Eleven 2 vangt aan kort na het einde van de vorige game. Het elftal van Raimon Junior High maakt zich klaar voor het nieuwe voetbalseizoen maar de rust wordt al snel verstoord wanneer de school verwoest wordt door voetballende aliens. Ja, je leest het goed. De intergalactische voetbalploeg van het prachtig genaamde Alius Academy reist naar Japan om onze planeet te verwoesten door middel van voetbal. De Inazuma Eleven kunnen natuurlijk niet toelaten dat de sport op die manier misbruikt wordt en reizen Japan rond om een voetbalploeg samen te stellen die de aliens het hoofd kan bieden in een voetbalmatch.
De game heeft de sfeer van een Pokémon-game, met random encounters in de vorm van mensen die je uitdagen tot een kort potje voetbal en een gotta catch'em all-mentaliteit om het perfecte elftal samen te stellen, maar de setting van het echte Japan (in plaats van een gefictionaliseerde vorm van Japan om de vergelijking met Pokémon verder te zetten) heeft zijn voor- en nadelen.
Onmiskenbaar voordeel is dat het allemaal heerlijk herkenbaar is en de game een zekere charme geeft. Het is het Japan uit een zaterdagochtend tekenfilm, gestript van al zijn slechte kanten en helemaal in het teken van voetbal. Aan de andere kant is de lokalisatie op sommige momenten gewoon bizar. Alle personages hebben Engelse namen en praten Engels met een (afschuwelijk) oerbrits accent terwijl de game onmiskenbaar in Japan plaatsvindt en op sommige momenten hier heel specifiek naar verwijzen.
Daarnaast neemt de game, ondanks de kinderlijke vrolijkheid, zichzelf te serieus. Aliens die de Aarde uitdagen voor een potje voetbal voordat ze de planeet vernietigen biedt genoeg mogelijkheden voor knipogen naar de speler maar werkelijk alle personages in deze game, tot de eerste minister van Japan toe, nemen voetbal doodserieus en staan nooit stil bij de komische premisse. Inazuma Eleven 2 houdt duidelijk van voetbal en als je een beetje van de game wil genieten sta je maar best open voor de sport want anders ga je je snel ergeren aan het verhaal.
Battlen in Inazuma Eleven 2 doe je in de vorm van voetbalmatches. De standaard random encounters zijn korte matches waarin je vaak een simpel objectief moet vervullen zoals als eerste een goal scoren. Deze speel je vier tegen vier en kunnen na wat oefening al na een minuutje voorbij zijn. Daarnaast heb je ook nog grote matches die je met een vol elftal speelt. Spelers kun je levelen zodat ze meer kans maken om een tackle te doorstaan en betere special moves kunnen uitvoeren op het speelveld. De battles bestuur je met een combinatie van het touchscreen en de knoppen. Met de knoppen beweeg je de camera over het speelveld terwijl je met de stylus een pad over het voetbaldveld tekent dat de spelers volgen en bevelen kunt geven zoals passen, tackelen en op de goal schieten.
De combinatie van knoppen en touchscreen is even wennen, zeker bij het besturen van elf man. Je ziet maar een klein deel van het veld en het overzicht ben je dus snel kwijt. Daarbovenop helpt het niet dat het verhaal vaak boven gameplay primeert en je regelmatig (en ergerlijk vaak in het begin van de game) een match onvermijdelijk verliest om het verhaal vooruit te drijven. Of een match enkel kunt winnen als je een specifieke sequentie van special moves uitvoert. Zeker terwijl je de game nog leert kennen kunnen het frustrerende ervaringen zijn.
Het is daarom dat Inazuma Eleven 2 moeilijk aan te raden is aan zomaar elke speler. Onder het ontzettend leuke grafische jasje zit een keiharde Japanse RPG die helemaal in het teken staat van voetbal. Het is niet zomaar voor iedereen weggelegd en gamers die niet meteen verliefd worden op de game zullen toch een paar uur moeten doorbijten terwijl ze overspoelt worden met ellenlange conversaties in overdreven Britse accenten, moeilijke controls en matches die niet te winnen zijn voordat ze er iets voor terug krijgen. Ligt het onderwerp en de aparte sfeer van de game je wel, dan is Inazuma Eleven 2 pure magie en is het goed mogelijk dat je weken zult besteden aan het samenstellen en levelen van het perfecte team.
De review van Inazuma Eleven 2 doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu verkrijgbaar op de Nintendo DS! De game bestaat in twee versies: Firestorm en Blizzard. Vergelijkbaar met Pokémon zijn beide versies gelijkaardig maar verschillen ze op gebied van love interest en recruitbare spelers.