Invizimals
Gotta see them all!
Het was een late avond in Tokyo, Akiro nam net de trein terug van Shinjuku naar zijn woonplaats na een lekker avondje stappen. Hij voelde zich euforisch, de wereld lag aan zijn voeten en hij had net een job gevonden bij Novarama als gamedeveloper. Goed, misschien had hij te diep in het sakeglas gekeken, maar dit moest hij toch gaan vieren. De trein was verlaten op dit ongoddelijke uur, ideaal dus om zijn PSP boven te halen en zich te wagen aan een portie Tekken 6. Tien minuten later keek hij euforisch om zich heen toen bleek dat hij een nieuw speedrecord gevestigd had…de roze olifant knikte goedlachs mee met hem, hij was de enige die kon appreciëren wat hij had verwezenlijkt. En zo werd er weer een geniaal gameconcept geboren.
Een nieuwe term werd onlangs populair gemaakt: augmented reality. Hiermee duidt men op een genre dat door gebruik van de reële omgeving een nieuwe (spel)ervaring ontwikkelt. De mogelijkheden zijn legio en Sony verkent dit alles uitgebreid. Onlangs bracht een team creatieve ontwikkelaars nog Eyepet uit, een game waarbij je woonkamer plots een kleine gremlin op bezoek kreeg die reageerde op al je handelingen. Eyepet is een geslaagd concept, zeker als je kids over de vloer krijgt, maar de echte klasse ligt uiteraard in de technologie en de nieuwe gameplay die onderzocht werd. Een nieuwe titel die eveneens de lat probeert te verleggen is Invizimals voor de PSP.
Waar Eyepet niet zozeer als een game aanvoelde, weet Invizimals meteen de toon te zetten. Je connecteert de camera die in de Invizimals doos zit aan je PSP, start de game op en krijgt meteen een leuke mix tussen ingame actie en jouw realiteit te verwerken. Blijkbaar heeft een vreemde kerel uit Tokyo enkele onzichtbare beestjes gedetecteerd met zijn PSP camera en wil hij dit aan iedereen duidelijk maken. Jij bent zelf bovendien één van de weinige personen die deze wezens kan onderscheiden. Enkele cutscènes later, vrij leuke scènes trouwens, loopt er uiteraard heel wat mis en volg je een kleine subcast aan personages om de wereld te helpen.
Het verhaal mag dan wel flinterdun zijn, de tijd en het werk dat in de Invizimals steekt, getuigt van meer detail. Je ontdekt elk wezentje aan de hand van objecten uit je omgeving. Het originele concept wilde een ware recreatie maken van omgevingsvariabelen (blauw water voor nautische wezens, warme kleuren + hitte voor vuurtypes), maar de uiteindelijke uitwerking is beperkter. Na enkele missies dien je steeds nieuwe wezens te ontdekken, maar de game maakt niet meteen duidelijk waar je naar op zoek bent. Vreemd is ook dat je niet zomaar elk wezen kan vinden, de game heeft een specifieke soort in het oog en deze dien je op dat moment op te sporen. Zo kwam het dat ik thuis rondliep met mijn PSP in de hand en kamer na kamer scande tot een vriendelijke stem me vertelde naar een blauw oppervlak te zoeken. Ik zocht als een bezetene tussen mijn magazines en papieren tot ik een blauwe kaft vond…eureka! Even later vond ik een ander wezen gewoon op mijn bureau terug omdat net dat de kleur was die de game zocht. Jammer, want het haalt je wat uit het spel.
Bovendien is de kleurherkenning lang niet evident. De schakeringen binnen paars bijvoorbeeld worden niet echt ondersteund. Eenmaal je wat verder in de game komt, zal je dus heel wat zoekwerk moeten verrichten om de juiste kleur te vinden voor een wezentje te vangen. Nu, eenmaal je een doelwit hebt gescand, start er een minigame waarin het blijkbaar niet meer uitmaakt waar je het wezen gevonden hebt. Je legt een kaart dat bij het spel zit ergens op een oppervlak en daar zit plotsklaps je Invizimal.
De game bevat heel wat minigames waarin je een wezen moet vangen. Sommige games zijn niet erg uitdagend zoals een ring van vuur die je rond een wezen moet trekken of de klap die je uitdeelt wanneer hij gevangen zit. Toch zitten er ook enkele leukere variaties in die je tonen wat augmented reality games echt wel in hun mars kunnen hebben. Je zal bijvoorbeeld een kikker van blad tot blad laten springen, een vuurballen schietende vogel ontwijken of agressieve wolkjes(!) wegknallen zodat je beestje een winterslaap kan houden. Een belangrijk deel van het spel bestaat eruit om je wezens te trainen. Je kan hen laten vechten tegen andere spelers waardoor ze ervaring verdienen en in level stijgen.
De gevechten zelf zijn gebaseerd op twee belangrijke aspecten: health en stamina. Met stamina kan je aanvallen lanceren en blokken, de hoeveelheid stamina die je verbruikt hangt af van aanval tot aanval. Wanneer je je tegenstrever raakt, verschijnen er regelmatig kleine orbs. Dit is geld waarmee je allerlei items kan kopen die het gevecht interessanter maken. Je kan je wezen healen, stamina bijgeven, maar je kan ook uithalen met een verpletterende aanval die je zelf bestuurt via je camera. Zo kan je bijvoorbeeld een vuurbal afvuren door je camera te bewegen over een pad, een aardbeving lanceer je dan weer door je PSP eens duchtig door elkaar te schudden, de resultaten bemerk je meteen op het scherm.
Hoewel dit misschien wat banaal klinkt, dien je het toch allemaal eens in actie te zien vooraleer je echt overdonderd kan worden. Invizimals biedt namelijk een ideale mix aan tussen verzamelwoede, upgrades, leveling, items en amusante korte combat. Het is geen Tekken, het is eerder Pokemon in je woonkamer. Enkel jammer dat het camerastandpunt en het kartonnen plaatje niet steeds willen meewerken. In heel wat gevechten mag je best niet te ver afdwalen van het eigenlijke gevecht, anders krijg je de vraag terug dichterbij te bewegen.
En dit is jammer genoeg meteen de hoofdreden waarom Invizimals geen betere titel is. Als je besluit om de realiteit van de gebruiker te hanteren, dien je ervoor te zorgen dat hij zich kan inleven en de gevechten bijvoorbeeld echt kan bemerken. Op dit moment echter is de camera-gameplay nog lang niet op punt gesteld om dit duidelijk te presenteren, hoewel de camera zelf van bijzonder goede kwaliteit is. Invizimals heeft heel wat goede aspecten en het is een game in plaats van een virtuele realiteit, maar de combat, het levelen en de verzamelwoede kunnen het gebrek aan meer diepgang en echte inleving niet verhinderen.