Iron Harvest review - Oogst succes
Ijzersterk.
In de Iron Harvest review ontdekt Nathan of King Art Games de wereld van 1920+ succesvol omzet naar een real-time strategy game. Wordt het een stevige eindzege of een roestige nederlaag?
De Eerste Wereldoorlog is voorbij en het platteland van Polania heeft een vredige uitstraling. Tot Anna Kos en haar gezelschapsbeer Wojtek in het bos Rusviet-troepen zien die richting het dorp marcheren. Het gevecht dat daarop volgt is hard en bloedig, maar Anna's oom Lech biedt net op tijd redding vanop zijn immense Mech. Juist ja. Iron Harvest speelt zich af in een alternatieve realiteit waarin drie machtsblokken elkaar bevechten met steampunkachtige wandelende machines onder leiding van vreemde helden. Ontwikkelaar King Art Games wil al dat ijzergeweld tactische en verhalende diepgang meegeven, en slaagt daar wonderwel in.
Iron Harvest valt meteen op dankzij de creatieve uitwerking van dit alternatieve Europa. De game is gebaseerd op '1920+', een verzameling illustraties en een boardgame van de Poolse artiest Jakub Różalski. Die wereld is zowel op het slagveld als in de cutscenes op een vloeiende en waarheidsgetrouwe manier overgezet. De details van de landschappen, bebossing, huizen en het oorlogstuig springen in het oog. De realistische manier waarop gebouwen instorten en machines ontploffen draagt bij tot de immersie. Het verhaal komt vlot op gang en prikkelt meteen, want de personages raken snel in de strijd verzeild. Ook het stemmenwerk is levendig en emotioneel, wat de oorlogsgruwel nog tastbaarder maakt. Kortom, Iron Harvest doet er alles aan om je warm te maken en met het strategiegedeelte aan de slag te gaan.
Qua strategie legt King Art de nadruk op 'kwaliteit boven kwantiteit'. Een unit bestaat ofwel uit een squad met infanteristen, of een Mech - een wandelende machine die in allerlei vormen en met verschillende vaardigheden aantreedt. Als je enkel infanterie traint, dan ben je een vogel voor de Mech-kat. Bouw je enkel Mechs, dan mis je de ondersteuning die infanteristen bieden. Je kunt namelijk heel flexibel spelen, want gevallen units laten hun type wapen achter. Op die manier veranderen gewone schutters in Grenadiers of Cannoniers, en terug. Bovendien beweegt infanterie veel sneller, wat een voordeel kan zijn tegen Mechs. Als je die langs achter raakt, dan doe je meer schade. Je moet dus een goede balans in je troepen vinden om een schijn van kans te maken. Daarbij komen nog kanonnen op de map om te bemannen, wat een snelle wijziging van strategie biedt. King Art liegt dus niet wanneer het benadrukt dat je een kwalitatief sterk leger moet uitbouwen, en dankzij de flexibiliteit van het speelveld en de units is dat perfect mogelijk.
Iron Harvest biedt daarnaast drie ondersteunende strategische opties. Eerst en vooral is er de 'ijzeren oogst' van de titel: wanneer je soldaten vernietigde Mechs looten, dan levert dat snel een pak staal en olie op, wat je nodig hebt voor het bouwen van units. Ten tweede is er een intelligent coversysteem. Hoeveel units je ook geselecteerd hebt en eender waar je je cursor zet, de game berekent meteen waarlangs je manschappen dekking zullen zoeken en aan welke kant van de beschutting. Vervolgens proberen ze altijd uit de dekking te schieten. Als het te heet onder de voeten wordt, dan geef je het Retreat-bevel. Alle geselecteerde units vluchten automatisch naar het dichtstbijzijnde basiskamp terug en vermijden daarbij zelfs mogelijk vijandig gebied. Die drie opties maken je missie niet per se gemakkelijker, maar laten je wel je overwinning gestaag plannen - of indien nodig uitstellen. Het vormt een knappe toevoeging op een al sterke basis.
De game bevat drie speelbare facties: Polania, Rusviet en Saxony. Elke factie heeft z'n eigen stijl met unieke gezichten voor de units en unieke Mechs. Daarnaast kent elke factie een paar helden, zoals Anna Kos en haar beer Wojtek bij Polania en Gunter von Duisburg en diens wolven Tag en Nacht bij Saxony. Wojtek healt units die hem omringen en heeft een stevige mêlee-aanval, terwijl de wolven vooral handig zijn om vooruit te scouten. Die haast mythische helden dragen bij tot het veelzijdige, epische karakter van de game. Het zijn echter de Mechs die de show stelen. Wanneer je voor het eerst de SHM-78 "Ognivo" van Rusviet aan de einder ziet opdoemen en je soldaten daarna vergaan in zijn vlammen, dan weet je dat het menens is. Jij zet daar uiteraard iets tegenover, zoals de PZM-7 "Śmiały" met een kannon dat vanop een afstand schiet. De variatie in Mechs alleen al is indrukwekkend en hun gameplay is puik uitgekiend. Het drukt een unieke stempel op Iron Harvest als real-timestrategygame.
Veelzijdigheid merk je ook op in de gamemodi, te beginnen met de campaign. Missies stappen soms af van de RTS-traditie door je plots te vragen enkele aanvalsgolven overleven. Andere missies vormen dan weer een meer klassieke 'skirmish'. In de aparte modus Skirmish doe je exact hetzelfde, tenzij je het nodige aantal Victory Points haalt door neutrale plaatsen over te nemen. In Challenges ten slotte overleef je tien aanvalsgolven of veeg je weer de vijandelijke basis van de map. Zelfs op de standaard moeilijkheidsgraad zijn de twee extra modi redelijk pittig, want de vijand steelt al grondstoffen nog voor het spel goed en wel begint. Als extra uitdaging naast de campaign kan het zeker tellen.
King Art levert met Iron Harvest een RTS-game met een uniek karakter. De units en Mechs zijn divers, de flexibiliteit is groot en de details maken het verschil - dat alles verschaft je een breed strategisch fundament. Daarnaast is het cover- en Retreat-systeem intelligent uitgewerkt om je te ondersteunen op weg naar de overwinning. Zowel het verhaal als het design zorgen voor een diepe immersie in de game. De echte aantrekkingskracht echter vormen de helden en de Mechs, die de game uniek en episch maken. Wie oorlog zaait, zal ijzer oogsten.
Voor deze Iron Harvest review speelde Nathan op de pc.