Jan-Bart's Favorite Five van 2011

Ik beken dat ik eenzelfde haat-liefde verhouding heb met eindejaarslijstjes als mijn hoogst gewaardeerde gamecollega Raf. Enerzijds zet je graag nog eens in de kijker waar je persoonlijk een ongelooflijk plezier aan beleefd hebt, maar anderzijds zijn er teveel games die vermeld zouden moeten worden, maar over het hoofd zullen worden gezien. Soms onbewust omdat ze al in het begin van het jaar uitkwamen, soms bewust omdat je het spel zelf nog niet gespeeld hebt. Er staan nog een veel games op mijn verlanglijstje, waaronder een hoop instant klassiekers en andere hoogst vermakelijke games. Ik denk hierbij vooral aan Batman: Arkham City, InFamous 2, Spider-Man Edge of Time, Saints Row The Third, Deus Ex Human Revolution, … Games die hopelijk onder de nieuwjaarskerstboom zullen liggen of die ik in 2012 zelf wel tegen een op dat moment iets voordeliger tarief zal aanschaffen.

Ik weiger dan ook om in mijn hoogst persoonlijke top 5 een game te vermelden die ik zelf nog niet gespeeld heb. Gelukkig wist 2011 ons voldoende toppers te serveren. Alhoewel we toch mogen spreken van een sequeljaar. In tegenstelling tot 2010 dat een absoluut topjaar was met een goeie mix aan nieuwe en vervolggames, lijkt 2011 bol te hebben gestaan van clonen van het jaar voordien. Alsof "originaliteit" en "vernieuwing" plaats moesten ruimen voor grote zekerheden die garant zouden staan voor gigantische winsten. Zoals mijn wijze nonkel me altijd wist te vertellen, is stilstaan achteruitgaan. Dus mogen de grote ontwikkelaars mijns hoogst persoonlijke inziens gerust wat meer vernieuwend initiatief aan het daglicht brengen.

Op de vijfde plaats konden veel games die ik speelde gestaan hebben. Er waren veel degelijke games waar ik me stevig mee geamuseerd heb en die zeker nog eens een extra eindejaarsvermelding verdienen. Zo maakten Mortal Kombat, Back to the Future, LA Noire, Assassin's Creed, Killzone 3, Little Big Planet 2, Rayman Origins allemaal evenveel kans. Elk om hun eigen specifieke redenen verdienden ze het om hier te staan, maar voor mij hebben ze ook stuk voor stuk weer een reden waarom ze die vijfde spot toch niet krijgen. Soms was ik ze halfweg eventjes beu, zaten er teveel bugs in, was er te weinig verschil met het origineel, … Ik hoef natuurlijk geen elke lezer duidelijk te maken hoe moeilijk het is games van verschillende genre's en op verschillende consoles te bundelen in één lijstje van vijf. Je begint je op de kleinste en onnozelste details te fixeren om toch maar een schifting door te kunnen voeren. Maar na veel hartpijn kwam de volgende top uit de bus!

Nummer Vijf - Bulletstorm (PS3, X360)

Er zijn dit jaar een hoop shooters op het publiek losgelaten, maar hoe vermakelijk ze ook mogen zijn, ze beginnen langzamerhand allemaal een beetje teveel van hetzelfde te zijn. Bulletstorm wist begin dit jaar toch een nieuwe verfrissende wind te laten waaien door het momenteel semi-inspiratieloze genre. De kleurrijke graphics gaan in tegen wat de ongeschreven donkere wetten dicteren en ook met de algemene realiteit werd een loopje genomen. De vijand kon op honderden absurde manieren en met stuk voor stuk originele wapens om het leven gebracht worden. Je werd zelfs extra beloond voor zo een absurde skillshot. Kortom, een origineel pareltje dat jammer genoeg door de vroege release dit jaar en de verschroeiende concurrentie waarschijnlijk door velen over het hoofd zal worden gezien.

Nummer Vier - Portal 2 (PC, PS3, X360)

Ik heb lang getwijfeld om Portal 2 al dan niet in mijn persoonlijke top op te nemen, maar uiteindelijk mag hij zelfs de vierde plaats bekronen. Ondanks mijn eerdere tirade over sequels, was Portal 2 mijn eerste Portal. En hoewel het spel eigenlijk forse punten zou moeten verliezen voor de erg korte duur van het spel, vond ik de gameformule net iets te vermakelijk om gewoon totaal te negeren. Ja, 60 euro voor een spel dat zo kort is, zou eigenlijk verboden moeten worden. Maar ik heb genoten van het spel, van begin tot einde. De humor, de leuke storyline, de gameplay en voornamelijk de uiterst vermakelijke puzzels. De creatieve manier waarmee je met het maken van portals en shortcuts moest omgaan had ik al eens kort zien passeren in Darksiders en was een element waar ik toen al enorm van genoten had. En met Portal 2 was er een volledig spel puur opgehangen aan het oplossen van die vernuftige puzzels. Nee, ik was van begin tot einde verkocht. En de beloofde gratis downloadbare content en gebruikersgegenereerde puzzels zullen die korte trip uiteindelijk wel goedpraten.

Nummer Drie - El Shaddai: Ascension of the Metatron (PS3, X360)

Geef enkele gamedevelopers een shitload aan geld en de volledige vrijheid om te maken wat ze zelf leuk vinden en El Shaddai is het verbluffende eindresultaat. Het is zo een spel waarvan je ofwel fan ofwel tegenstander bent. Ikzelf maak zonder enige twijfel deel uit van die eerste groep. Een vernieuwende gameplay waarbij er slechts één aanvalsknop is, maar buttonbashen toch niets uithaalt. Enkel een goeie timing en op het goeie moment het goeie wapen proberen te bemachtigen zal je door het spel krijgen. Er is ook geen overvloed aan wapens, maar slechts drie soorten waarmee je je zult moeten beredderen. En hoewel 1 echte aanvalsknop en slechts 3 wapens het totaal uiterst beperkt doen lijken, zit er ongelooflijk veel diepgang in de gameplay. En dat alles nog eens overgoten met een psychedelisch visueel sausje en je hebt een onmiskenbare topper die op geen enkel vlak met een ander spel te vergelijken valt.

Nummer Twee - Uncharted 3 (PS3)

Ik weet het, het is ook een vervolg, maar wat voor één. Je speelt voor de derde keer als Drake en je beleeft deze stevige langspeelfilm als bestuurder van dit personage. Ondanks alles is Uncharted 3 het minst vernieuwende spel in mijn top vijf, maar wat het doet, doet het op alle vlakken uitmuntend. Grafisch werd de laatste druppel kracht uit de PS3 geperst. Qua verhaal word je verwend met een speelbare langspeelfilm vol plotwendingen en exotische locaties van een goeie zeven uur lang. En wat de gameplay betreft, voelde Drake nog nooit zo volledig en natuurlijk aan. De toevoeging van vuistgevechten maakte de gameplay van de Uncharted-reeks af. Een onvermijdelijke must-have voor elke gamer.

Nummer Eén - The Legend of Zelda: Skyward Sword (Wii)

En eindigen doen we in schoonheid. Binnen een top die bol staat van de PS3-games, staat een Wii spel op nummer 1. Gewoon omdat het duidelijk is dat als Nintendo eens ergens zijn zinnen op zet, ze verbluffende dingen kunnen maken. Zelda heeft al een langere reputatie en een grote groep fans, maar voor deze nieuwste telg wisten ze toch weer enkele nieuwigheden te implementeren in een serie die al zo allesomvattend de perfectie benaderde. De puzzels beperken zich niet meer tot enkel de kerkers, maar de volledige omgeving is deel van de raadsels geworden. Er is ook eindelijk werk gemaakt van een verhaal in het spel en een hoop verklaringen over het Zelda-Universum. Maar belangrijker was de volledige implementatie van bewegingscontroles. Waar bij The Twilight Princess je er met wat heen en weer gezwaai vanaf kon komen, is hier de precisie van de Wii MotionPlus noodzakelijk om de vijand het spreekwoordelijke kopje kleiner te kunnen maken. Elke vijand in het spel is ook speciaal opgemaakt om binnen die precisie weerstand te bieden of verslagen te worden. Het is één van de weinige - of zelfs het eerste - motioncontrolegames waarbij ik me niet een belachelijke lul voelde die met een stok stond te zwaaien. En dat wil mijns inziens erg veel zeggen. Binnen mijn top is het ook het enige spel waarbij je gemakkelijk meer dan dertig uur zoet kunt zijn binnen een fictieve wereld en dat zelfs in aankoop al zijn voorgangers met twintig euro goedkoper ver achter zich laat. Aanschaffen die handel.

En wat nog in 2012?

En dat brengt ons naadloos naar de vijf games waar ik momenteel het meest naar uitkijk in het gezegende jaar 2012. Te beginnen met de nieuwe Tomb Raider. Zoals elke tiener van mijn leeftijd wisten wij destijds Lara Croft om een veelvoud van haar capaciteiten best wel te waarderen. Tijdens de afgelopen E3 zag ik al de eerste beelden van de hernieuwing van de reeks en die zagen er alvast erg scherp en veelbelovend uit. Waar ik ook al enkele prachtige beelden van zag, was de nieuwste game van ontwikkelaars Naughty Dog. De mannen achter Uncharted willen nog eens een nieuwe reeks op de markt loslaten en denken daar met The Last Of Us in te slagen. Voor zover ik er tot nu toe al over zag, zou hen dat best wel weer eens kunnen lukken.

Dan zijn er nog twee sequels die in 2012 uitkomen waar ik toch wel veel van verwacht. Zo is er Bioshock Infinite. Het is geen publiek geheim dat ik geen fan was van het tweede deel, maar deze hernieuwde kijk op het Bioshock universum lijkt mij toch wel enige vorm van interesse af te dwingen. Het andere vervolg waar ik met meer dan gezonde interesse zit op te wachten, is dat van Darksiders . Het zal met mijn Zelda-fetisj te maken hebben denk ik, maar het eerste deel waar je als War aan de slag mocht is ondetussen al aan zijn zoveelste speelbeurt toe. En ik hoop dat we als Death in het tweede deel evenveel plezier mogen beleven in nog uitgebreidere gebieden met nog meer fijn puzzelwerk.

Als laatste kijk ik enorm uit naar de aankondigingen en voorstellingen van de nieuwe generatie consoles. Zowel de Wii-U als de PS Vita zullen het daglicht zien met in hun gevolg een reeks nieuwe games. Ik verwacht me ook nog aan enkele nieuwigheden op consolevlak van Xbox 720 en waarschijnlijk ook de PlayStation 4. Sowieso wordt de E3 in juni 2012 weer het event om naar uit te kijken. Voor mij gaat 2011 alvast de geschiedenis in als mijn eerste E3-beurs ooit en de voorts uitermate fijne samenwerking met de collega's van Eurogamer Benelux. Op naar een prachtig en gamegedreven 2012.