Jump Force review - Geen vlotte sprong
Geforceerd.
Voor de Jump Force review gaat Marcel in op de uitnodiging voor het verjaardagsfeestje van Weekly Shōnen Jump.
De Weekly Shōnen Jump is al vijftig jaar het tijdschrift waarin jongensdromen werkelijkheid worden. Meerdere geliefde helden komen uit de stal van het blad dat wekelijks door mangaliefhebbers verslonden wordt. De gouden leeftijd ervan is dan ook de reden om een digitaal feestje te organiseren waarvoor verscheidene personages uit de werelden van Dragon Ball Z, Hunter x Hunter, Naruto en Fist of the North Star een uitnodiging hebben ontvangen. Van het feestje komt echter niks in huis, want Jump Force stelt op alle vlakken teleur.
Met veertig herkenbare personages uit maar liefst zestien verschillende manga's barst Jump Force van de mogelijkheden om een interessant epos te vertellen. Ontwikkelaar Spike Chunsoft gebruikt echter de echte wereld als setting voor een zielloos en ongeïnspireerd verhaal. Bij Times Square zijn Frieza en zijn lakeien in gevecht met Goku, waardoor de omgeving veel te verduren krijgt. Je wordt als omstander dodelijk geraakt en de enige manier om jezelf te redden is om als held te herleven. Vervolgens sluit je je aan bij de heldengroep Jump Force om de chaos voor eens en voor altijd te stoppen. De missies die je daarbij krijgt zijn echter repetitief en bevatten vrijwel geen verhaallijn. Je verslaat namelijk grotendeels corrupte iconische Jump-personages om ze daarna te rekruteren. Het verhaal neemt nooit een interessante wending en daardoor kun je maar moeilijk iets geven om wat er gebeurt. Dat is ontzettend jammer, aangezien het bronmateriaal zo veel interessante interacties kan teweegbrengen, zoals de Dream 9 Toriko & One Piece & Dragon Ball Z Super Collaboration Special uit 2013 duidelijk liet zien. Echt moeilijk is het niet om speciale, memorabele momenten met de Jump-personages te creëren.
Het helpt evenmin dat Jump Force buiten de gevechten gewoonweg niet mooi is. Iedereen is vreemd geanimeerd en lijkt bovendien van plastic te zijn gemaakt. Daarnaast staan de personages tijdens cutscenes als een houten klaas stil en bewegen enkel hun lippen op en neer. Daardoor ontstaat er een dissonantie en heb je constant het idee dat je een fanproject in plaats van een volwaardige productie aan het spelen bent. De hub zelf die als visueel menu dient, kampt overigens met framedrops en onnodig lange afstanden tussen de diverse NPC's. Bovendien zijn er voor bijna alle interacties lange laadtijden. De hub is dus allesbehalve nuttig. Aan het eind van de dag is het vooral een manier om je vrijgespeelde outfits, kapsels, accessoires en emotes aan andere spelers te tonen, al is dat uiteindelijk niet meer dan een leuke bijkomstigheid. Uiteindelijk wil je gewoon een flink robbertje vechten.
De problemen met Jump Force houden daar niet op, want die gevechten missen een strategische onderlaag. In teams van drie neem je het op tegen de meest uiteenlopende personages uit de Weekly Shōnen Jump. Daarvoor heb je twee aanvallen, vier speciale aanvallen en een Awakening ofwel transformatie ter beschikking. De twee vrij simpele aanvallen zet je gemakkelijk om naar combo's of naar keiharde smashes om daarna met een speciale aanval flink wat schade toe te brengen. Het pad naar de overwinning is snel duidelijk, waardoor je in gevechten tegen de AI vooral steunt op button-bashing. Van strategie is er dus geen sprake.
Daarnaast zorgt de levensbalk die je met z'n drieën deelt ervoor dat je niet tussen de personages wisselt en hen enkel voor een assist gebruikt. Het maakt niet uit met wie je knokt, want door het simpele vechtsysteem lijken alle personages te veel op elkaar. Alleen de speciale aanvallen zorgen voor een frisse wind. Daadwerkelijk zien hoe Kenshiro uit Fist of the North Star tijdens een gevecht de legendarische kreet "At-ta-ta-ta-ta-ta!" uitspreekt of hoe Goku met een gigantische Spirit Bomb de tegenstander te lijf gaat blijft een magische ervaring.
Jump Force maakt geen vlotte sprong naar de consoles. Het ongeïnspireerde verhaal weet totaal niet te imponeren en de vreemde animaties van de vele Jump-personages zorgen geregeld voor dissonantie met de realistisch ontworpen wereld. Bovendien zorgen de technische mankementen van de hub voor een onprettige ervaring. De gevechten zelf zijn simpel van opzet, waardoor button-bashing al snel om de hoek loert. Zelfs de online modi en de vele iconische personages weten Jump Force uiteindelijk niet te redden. Jump Force voelt geforceerd aan en stelt op vrijwel alle vlakken teleur.
Voor de Jump Force review speelde Marcel op de PlayStation 4.