Killzone 3
Oog om oog, tand om tand.
Iedereen kent inmiddels de beelden van Sevchenko die met een jetpack in de sneeuw de Helghast bestrijdt, dus die informatie werd reeds weggeschonken door Guerrilla Games. Er zit een sequentie in die je zelfs meeneemt langs olieboorplatformen tussen torenhoge ijswanden. En dan heb ik het nog niet gehad over een gigantische vierpotige robot genaamd een MAWLR die je mag neerhalen. Dat wordt afgewisseld met de gewone levels waar je te voet omgevingen verkent waardoor je in een mum van tijd de credits ziet rollen over het scherm. Maar dat bedoelen we in de goede context, aangezien er weinig ademruimte is tussenin de levels. Deze keer vinden namelijk veel confrontaties plaats in de besneeuwde bergen, het tropische en dichtbegroeide oerwoud van Helghan en zelfs de ruimte. Daar stopt het echter niet.
Zo zit er naast het ordinaire wapentuig genoeg nieuwe speeltjes in om mee te experimenteren. De twee belangrijkste nieuwe toevoegingen bezitten – hoe kan het ook anders – de grootste vuurkracht die je mee mag dragen. De WASP vuurt op vaste doelwitten raketten af en met de StA5X Arc Cannon herleid je de lichamen van de Helghast tot een ware pulp van ontploffend weefsel. Door de veelvoudige aanwezigheid van ammunitiedozen in de levels zit je nooit snel zonder kogels of energiepatronen. Toegegeven, het maakt de game er niet bepaald moeilijker op, maar de plezierfactor blijft helemaal overeind.
Om die filmische sfeer rond te maken, worden veel handconfrontaties beslecht met brutale uitvoeringen. Sevchenko plant zijn mes in de nek van een vijand, snijdt hem de keel over, gooit 'm over de rand, duwt de ogen van de arme stakker uit, breekt zijn nek ... het geeft een zekere voldoening en extra dimensie in tegenstelling tot de gewone slagen die hij voordien uitdeelde. Dat is allemaal mogelijk dankzij de grafische engine die achter Killzone 3 schuilt. De upgrades zijn miniem, maar deze game is ongetwijfeld nog steeds een van de mooiste op de PlayStation 3 tot op heden. De voorverwerkte filmpjes zien er zelfs bij momenten minder goed uit dan de werkelijke in-game beelden. Zou je reeds beschikken over een heuse 3D TV, dan kan je in drie dimensies genieten van al de prachtige actie die van het scherm spat.
Als je de volledige singleplayer campaign achterstevoren kent, is het tijd om die strijdvaardigheid te laten vertalen in de multiplayer. Heel de verhaallijn kan beleefd worden met een tweede speler, weliswaar enkel in splitscreen. Er zit dus geen online co-op in, vreemd genoeg. Gelukkig is dat maar een simpele extra, want de competitieve multiplayer blijft een sterke fundamentele pilaar van Killzone. In de Botzone mag je de online omgevingen verkennen met AI bots op het menu, en dan stappen we over naar de echte tegenspelers van vlees en bloed.
Net zoals in Killzone 2 speelt de multiplayer een belangrijke rol in het succes van de reeks. De vorige game introduceerde namelijk een speelmodus genaamd "Warzone" waarin je missiedoelen constant veranderen binnen eenzelfde map. Zodoende moeten spelers zich constant aanpassen aan de dynamische objectives: het ene moment moet je een medespeler beschermen van gedood te worden en het volgende ogenblik probeer je de grondstoffen van het andere team op te blazen. Sommige maps bieden bovendien een kleine inhoudelijke extra, zoals een jetpack of een EXO Suit waardoor de uitdaging nog iets hoger komt te liggen.
Tenslotte krijg je naast de Warzone ook twee andere modi genaamd Operations en Guerrilla Warfare. In de eerstgenoemde spelen de ISA-troepen de aanvallende kant en de Helghast de verdedigende, waarbij het de bedoeling is dat de ene groep de voorraden en technologie van de andere groep vernielt voor de klok om is. In Guerrilla Warfare is het simpelweg de bedoeling om als eerste met je groep zoveel mogelijk kills te halen. Deze twee speelwijzen zijn wat mij betreft maar bijzaak, aangezien er in Warzone het meeste te beleven valt. Tel daar nog eens bij dat je op de rangladder kan stijgen en veel mag unlocken voor klassen met bijhorende functies zoals Tactician, Infiltrator, Field Medic, Engineer en Marksman en je hebt een multiplayer die wekenlang blijft boeien.
Deze keer moesten we minder lang wachten op de nieuwe Killzone dan voordien, maar op die twee jaar is er best veel gebeurd met de serie. Guerrilla Games trekt in de gameplay alle registers open en gooit je van de ene beerputsituatie in de andere. Tegelijk heeft men de teugels van het verhaal wat gelost. De multiplayer blijft echter sterk overeind staan. Verhoudingsgewijs staat Killzone 3 op ongeveer hetzelfde niveau als zijn voorganger, met het enige verschil dat men geen grenzen echt heeft verlegd. De game strandt daarom nipt van een mijlpaalstatus. Als men in de toekomst nog dat verhaal kan bijsturen en wat meer durft innoveren, dan weet ik zonder twijfel dat we die score kunnen tillen naar een negen. Of misschien zelfs een tien. In het universum van Killzone kan het immers allemaal snel veranderen.