Kinect Joy Ride

Ik ontdekte Joy Ride voor het eerst tijdens de door Microsoft georganiseerde E3 persconferentie in 2009, en toen wist het spelletje best indruk op me te maken. Zonder al teveel gedoe samen met je vrienden als Avatar in grappige wagentjes rondrijden doorheen de gekste omgevingen? Ik was verkocht, zeker toen ik na afloop van de E3 trailer te horen kreeg dat Joy Ride via Xbox Live verkrijgbaar zou zijn, en ik mijn portefeuille dus niet al hard zou moeten gaan pijnigen. Anderhalf jaar later liggen de kaarten echter helemaal anders voor deze game, en dat allemaal door het verschijnen van de nieuwe Kinect sensor.

Is Joy Ride nog steeds verkrijgbaar via Xbox Live? Neen! Het spel is enkel en alleen in de fysieke winkelrekken te vinden, en je moet de volle pot neertellen om het schijfje mee naar huis te mogen nemen. Is er voor de rest veel veranderd sinds die allereerste, vermakelijke trailer? Ja en neen. Ontwikkelaar BigPark heeft nog steeds het basisconcept behouden, zijnde met Avaters rondrijden met autootjes doorheen thematische omgevingen. De basisgameplay is echter volledig op de schop gegaan. Niet langer bestuur je je voertuigje met een controller, maar enkel en alleen met je handen door voor de Kinect sensor te doen alsof je een stuur in je klauwen hebt.

Dat klinkt erg onhandig en je stelt waarschijnlijk meteen in vraag of zo'n besturing wel kan werken. Opnieuw krijg je van me een dubbel antwoord: ja en neen. Aan de ene kant slaagt de sensor er wonderwel in om twee gebalde vuisten die zo'n dertig centimeter naast elkaar zweven te vertalen naar een stuur waarmee je je wagen doorheen bochten loodst. Aan de andere kant merk je meteen een beperking op waarmee volgens mij elk racespel dat een Kinect besturing zal ondersteunen te kampen gaat hebben: je hebt geen hand meer vrij om je gas- of rempedaal in te drukken. Je zou denken dat je die dingen met je voeten zou kunnen doen, maar Kinect Joy Ride – en tot nu toe elke Kinect game - moet je al staande spelen waardoor je beide voeten nodig hebt om je persoonlijke stabiliteit te vrijwaren.

1 of 19

Beschrijving

Attribution

De ontwikkelaar heeft dit opgelost door het gaspedaal van je wagentje eens het startschot gaat permanent ingedrukt te houden. Jij moet je dus enkel zorgen maken over sturen, al heb je door de aanwezigheid van een boostmeter toch nog wat invloed over hoe snel je gaat. Wanneer je je ingebeelde stuur naar je toe trekt, dan zal er onderaan het scherm een meter vollopen. Duw je beide vuisten daarna in een ruk naar voren, dan activeer je je boost en gaat je wagen een stuk sneller. Hoe langer je de meter laat opvullen, hoe langer je auto tegen een hoge snelheid kan rijden. Leuk concept, was het niet dat je tijdens het opladen van de meter de controle over je voertuig verliest. Dit zorgt ervoor dat je de boost in principe enkel kan opladen tijdens momenten waarin je geen bochten moet nemen, en die zijn er niet zo gek veel. Je zou kunnen zeggen dat dit een laagje strategie aan de gameplay toevoegt, maar gezien de basis van Kinect Joy Ride eigenlijk enkel berust op sturen – en je dat dus ook voortdurend moet doen – is het gebruik maken van de boostmeter een onhandige zaak.

Lukt het je toch om wat snelheid te halen alvorens je richting een van de vele springschansen gaat, dan lanceer je jezelf waarschijnlijk hoog genoeg de lucht in om al zwevend wat stunts met je auto uit te halen. De trucjes haal je uit door voor de sensor achterover of naar voren te buigen, rond te draaien of naar links en recht over te hellen. Je wagen zal vervolgens dezelfde halsbrekende toeren uithalen, al hadden wij persoonlijk graag wat meer afwisseling gezien in de stunts die je kunt maken. De eerste keer draaien, leunen en bukken om in de lucht de waaghals uit te hangen is leuk, maar na de tiende keer is het speciale er al lang vanaf. Na een tijd gebruikten wij de airtime dan ook vooral om onze boost te activeren, gezien je in de lucht geen bochten moet nemen en dit dus het uitgelezen moment is om het metertje bij te vullen.

Toch zul je zo nu en dan wat bewegingen moeten uithalen om fans bij te winnen. Hoe meer trucjes je uithaalt, hoe groter je persoonlijke achterban zal worden. Het eerste over de finish rijden, genoeg op het parcours rondzwevende muntjes verzamelen of geheime paden ontdekken zorgen er stuk voor stuk voor dat je meer fans ontvangt. Behaal je een bepaald aantal fans, dan ontgrendel je nieuwe wagens en parcours. Het is ook mogelijk dat liefhebbers van je racestijl je cadeaus geven in de vorm van trofeeën, en zo zijn er een heleboel te verzamelen. Je reeds vergaarde prijzen kun je netjes bekijken in het startscherm van Kinect Joy Ride, maar verder dan kijken gaat het niet. Ook het winnen van de harten van nieuwe fans mag je eigenlijk zien als het vergaren van ervaringspunten onder een andere noemer. Wel is het zo dat je altijd wel op de een of andere manier een beloning krijgt na een race, wat je zal motiveren om verder te blijven spelen.

Spelen doe je in een van de zes verschillende modi, en hoewel dat best veel klinkt doe je er goed aan om niet te snel victorie te kraaien. Allereerst zijn er de reguliere races die je af moet werken door als eerste over de finish te komen. Hoe je dat doet staat hierboven al beschreven, dus daaraan maken we geen woorden meer vuil. Kies je ervoor om met Battle Race aan de slag te gaan, dan ontpopt Kinect Joy Ride zich tot een Mario Kart achtige game waarin een van de zeven verschillende power ups in breekbare tonnen te vinden zijn. Denk aan doelzoekende raketten, een tijdelijke boost voor je wagen, mijnen die je achter je wagen laat vallen enzovoorts. Het voegt een nieuwe dynamiek toe aan de races, al duikt hier net hetzelfde probleem op als bij het opvullen van je boostmeter. Om een power up te activeren moet je het bijhorende zwevende icoontje naast je wagen aanraken met je hand. Alweer iets dat leuk op papier klinkt, maar doordat je hand de ik-heb-een-stuur-vast-opstelling verlaat verlies je opnieuw de controle over je voertuig. Het resultaat is dat je power ups eigenlijk alleen op rechte stukken kunt gebruiken, wat uiteraard elk greintje tactisch spel uit Kinect Joy Ride haalt.

Vervolgens zijn er nog vier spelmodi aanwezig die draaien rond specifieke onderdelen van de gameplay. Ga je aan de slag met Smash, dan moet je met je wagen in gesloten omgevingen een aantal beelden stukrammen. Meer komt er niet bij kijken en je zult hoogstwaarschijnlijk snel je interesse kwijtraken. Hetzelfde geldt voor Dash. Hier is het de bedoeling dat je gewoon zoveel mogelijk je boost gaat gebruiken op een rechte weg waarop af en toe hindernissen te vinden zijn. Er is werkelijk niet meer aan de hand dan dat. De twee resterende activiteiten zijn gelukkig wat leuker om mee aan de slag te gaan. Stunt geeft je de mogelijkheid om a la TrackMania in half-pipes, loopings en rolkooien rond te scheuren, om onderweg zoveel mogelijk fans te scoren door objecten te vangen en trucjes uit te halen. Sturen maakt hier niet zo heel veel uit, want de nadruk ligt op het opvullen van je boostmeter om je vervolgens zo hoog mogelijk in de lucht te lanceren. Stunt is best leuk om mee aan de slag te gaan, al is het een doodzonde dat er geen optie is om je eigen parcours te ontwerpen. Onbegrijpelijk dat de ontwikkelaar deze functie niet in Kinect Joy Ride wist te stoppen!

Het rijtje sluiten we af met een modus die Trick heet, en eigenlijk een beetje vreemd aanvoelt binnen het geheel. Hierin zweeft je auto opeens in de lucht en neemt je Avatar plaats op een van de vleugels. In de hoek van je beeldscherm krijg je allerlei aan te nemen poses te zien, en jij moet die zo goed mogelijk nabootsen. In deze modus merk je dat Kinect een erg accuraat stukje hardware is dat heel nauwkeurig kan zien of je al dan niet de juiste lichaamshouding aanneemt, en je specifiek kan bijsturen op punten waar je in de mist gaat. Waarom dat we deze modus in Kinect Joy Ride terugvinden blijft voor ons echter een raadsel. De ontwikkelaar voegt nog zo'n leuk gebruik van de Kinect toe aan het spel door het mogelijk te maken om je wagen van een kleur te voorzien aan de hand van objecten die je voor de sensor plaatst. Heeft je trui een kleur die niet zou misstaan als laagje lak voor je bolide? Even voor Kinect houden en je auto heeft exact dezelfde schakering. Mooi zo, maar meer dan een oppervlakkig iets is het niet.

Elke bovenstaande spelmodus kun je offline met z'n tweetjes, al dan niet in splitscreen, spelen. Het kan ook om de reguliere races en de Battle Race Mode online af te werken. Dezelfde mankementen aan de gameplay doen zich echter voor via Xbox Live, en de kans is groot dat je heel wat minuten moet wachten alvorens het matchmaking systeem een opponent gevonden heeft. Ik vraag me dan ook af of Kinect Joy Ride online geen grotere hit geweest zou zijn mocht dit, net zoals Microsoft dat in 2009 aangaf, gewoon een XBLA-game gebleven zijn. Zelfs al dreef men dan nog door dat Joy Ride met Kinect speelbaar zou zijn, dan was dit stukje software beter als download te verantwoorden tegen een lagere prijs. De volle pot moeten betalen voor Kinect Joy Ride is namelijk een bittere pil om door te slikken.