Kingdom Hearts HD 1.5 ReMIX review

"Square Enix brengt een action RPG uit die de kinderlijke Disney films vermengt met de serieuze Final Fantasy setting." Toen gamers deze woorden drie maanden geleden hoorden, dachten ze verheugd: eindelijk, Kingdom Hearts III! Ja, de tijden zijn flink veranderd.

Na de aankondiging in mei 2001, blijken de reacties op het concept namelijk sceptisch: dat slaat toch nooit aan? Op papier lijkt de opzet tegenstrijdig. Disney films ogen te kinderachtig om te verenigen met Final Fantasy thematiek, en Final Fantasy boet in aan een volwassen karakter wanneer Disney-aspecten voorkomen. De serie blijkt echter een schot in de roos, en is uitgegroeid tot een van Square Enix' belangrijkste franchises.

De uitgever verzamelt nu drie spellen uit de reeks op één schijf. Kingdom Hearts HD 1.5 ReMIX probeert op grotere schaal wat elk deel in de serie ook tracht: het combineren van verschillende elementen tot een plezierig geheel. Biedt deze heruitgave een coherente combinatie van de spellen, of mondt het uit in een onsamenhangende mix?

In Kingdom Hearts Final Mix komen de diverse elementen samen tot een verfrissend geheel. Je speelt hier voor de eerste keer als Sora. Deze jeugdige, positief ingestelde jongen met een excentrieke haardos en te grote schoenen woont op een eiland met Riku en Kairi. Als een mysterieuze duisternis hun eiland opslokt, raakt Sora zijn kameraden kwijt maar vindt hij wel de Keyblade, een wapen dat hem in staat stelt portalen tussen verschillende werelden te openen. Zo komt hij Donald Duck en Goofy tegen, die koning Mickey Mouse zoeken. Met Sora's Keyblade gaan de drie op pad om Mickey, Riku en Kairi op te sporen.

Kingdom Hearts HD 1.5 Remix Launch Trailer

Bekijk op YouTube

Gedurende de game bezoek je vele herkenbare Disney-gebieden gebaseerd op films als De Kleine Zeemeermin, Peter Pan en The Nightmare Before Christmas. Bovendien gebruikt het spel de officiële stemacteurs uit de films. Zonder deze onmiskenbare stemmen van onder andere James Woods en John Fiedler voelden de Disney-secties nooit zo karakteristiek en vertrouwd als ze nu doen. Zowel de speler als Sora interacteren voor het eerst met deze karakters en het biedt een overtuigende eerste indruk. De authenticiteit vormt onderdeel van Kingdom Hearts' aantrekking. Deze allure versterkt nog maar eens wanneer je Squall en Aerith (uit de Final Fantasy-reeks) tegenkomt.

De werelden zijn een genot om rustig in je op te nemen. In situaties waar je secure controls en een goede camera nodig hebt, wordt het een ander verhaal. Hoewel de besturing in deze HD-heruitgave fijner werkt dan in het origineel, blijft het een bron van frustratie. Tijdens drukke secties vervloek je de spelbesturing. Het platformen tijdens baas Trickmaster en minigame Pooh's Hunny Hunt maken de slechte controls pijnlijk duidelijk maar ook in andere situaties werkt de camera je soms tegen. Je wilt de mooie spelwerelden wel waarnemen maar hierin spelen valt tegen. Het design van de game creëert een synergie maar de gameplay ondermijnt dit.

Gelukkig blijkt de besturing het enige minpunt aan Kingdom Hearts Final Mix. Disney en Final Fantasy mengen goed in dit spel omdat het volwassen doch kindvriendelijke verhaal de twee werelden verenigt. De perfecte balans tussen lieflijke karakters en een serieus thema maakt deze game de trekpleister van de verzameling. De Final Mix toevoegingen (zie zijbox) geven deze uitgave net dat beetje meerwaarde voor Kingdom Hearts-fans. De vernieuwde controls sluiten bovendien beter aan bij Re:Chain of Memories waardoor wisselen tussen de twee games nauwelijks omschakeling vereist.

Het verhaal van Sora, Donald en Goofy vervolgt in Re:Chain of Memories. Wanneer het drietal Castle Oblivion betreedt, zegt een geheimzinnige man in een donker gewaad dat alles in het kasteel gebaseerd is op hun herinneringen. Het trio doorloopt het kasteel en komt, inderdaad, bekende karakters en locaties tegen.

De opzet van het verhaal zorgt er helaas voor dat de game lijkt op een matige herhaling van Final Mix. Het begin van het spel voelt identiek aan Final Mix. Re:Chain of Memories' spelwereld heeft daarbij geen grootse Disney-werelden maar bestaat uit kleine secties met een karig Disney-decor. Met Final Mix waan je je in een Disney-film maar Chain of Memories voelt levenloos aan. Dankzij de kale, gerecyclede spelwereld verliest Re:Chain of Memories charisma. Zodoende ontbreekt een grondcomponent dat de eerste game zo'n geslaagd mengsel maakt.

Gameplay aanpassingen maken het spel meer dan enkel een slap aftreksel van zijn voorganger. De grootste toevoeging zijn kaarten. Je ontvangt deze tijdens verkenning en gevechten. Met Map kaarten open je deuren naar volgende gebieden. Soms heb je speciale kaarten nodig, andere keren volstaan willekeurige kaarten. De kaart die je kiest bepaalt aspecten van het gebied dat je betreedt zoals het type vijanden of de aanwezigheid van een save point.

Kaarten gebruik je ook in gevechten. Alle handelingen voer je uit met een kaart: een slag met je Keyblade, het inzetten van Goofy, helen. Elke kaart heeft bovendien een waarde waarmee je de actie van een tegenstander kan annuleren. Let wel op: de tegenstander kan evengoed jouw acties onderbreken. Zodra de gewenning van dit kaartsysteem achter de rug is, verschaft het een vernieuwend, tactisch aspect. Met dit frisse bestanddeel trekt Re:Chain of Memories het verlies van een betoverende spelwereld deels recht. Temeer dankzij het meeslepende verhaal behoudt de game je aandacht. Toch ontbreekt de symbiose van bronmaterialen die Final Mix wél kent.

Kingdom Hearts 358/2 Days ("Kingdom Hearts Three-Five-Eight Days Over Two") sluit de verzameling af. Je bekijkt hier bijna drie uur aan high-definition video's uit het spel die het verhaal vertellen van Roxas, een nieuw personage dat in Kingdom Hearts II voorkomt. De video's tonen Roxas' leven tussen deel een en twee van de serie. 358/2 Days is oorspronkelijk een game voor de Nintendo DS, maar voor deze collectie is alle gameplay er uit geknipt. Slechts de tussenfilmpjes blijven over.

De HD video's laten echter nogal wat steken vallen. Het ontbreken van gameplay en de gecompliceerde verhaallijn zijn tot daaraan toe maar de video's zelf missen impact, vooral omdat gameplaybeelden ontbreken. Zo vertelt het spel de aanloop naar en afloop van het eindgevecht maar Roxas' laatste tegenstander komt niet in beeld. "Show, don't tell," zeggen ze in de filmwereld en daar voldoen deze video's niet aan. De ervaring blijft passief en saai. 358/2 Days' aanwezigheid is ter volledigheid - het stoomt je klaar voor de waarschijnlijke 2.5 ReMIX remaster. Maar vaker dan een keer kijk je er niet naar, als je het einde al bereikt zonder in slaap te vallen.