Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning review - Cultgame zoekt betere remaster
Een tweede kans.
De Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning review (PS4, Xbox One, pc) van Carl kijkt of de remaster van deze cult-RPG stand houdt.
Het verhaal rond de ontwikkeling van Kingdoms of Amalur: Reckoning lijkt wel een verhaallijn uit een soap. Ex-baseballster Curt Schilling was zo verzot op World Of Warcraft dat hij besloot om zelf een MMORPG te maken. Verleid door potentieel succes beloofde de staat Rhode Island om maar liefst 75 miljoen dollar van het budget te leveren. Het project stootte echte op moeilijkheden, waardoor de geplande MMO naar een singleplayergame werd overgeheveld. Het eindresultaat kon rekenen op sterke reviews die vooral de combat en het epische karakter van de game prezen. Teleurstellende verkoopcijfers zorgden er echter voor dat Schillings studio overkop ging. Gevolg: Rhode Island spant rechtszaken aan en de rechten voor Kingdoms Of Amalur worden te koop gesteld. Jarenlang bleef de licentie echter stof vergaren, tot THQ Nordic de naam in 2018 eindelijk in de wacht sleepte. Nu besluit de uitgever om de cultgame nieuw leven in te blazen via deze remaster genaamd Re-Reckoning. Zeg weliswaar het comebackfeestje maar al af, want de kwaliteit van deze remaster doet het origineel geen eer aan.
Dat is vooral te wijten aan het gebrek aan ambitie van ontwikkelaar Kaiko. Personagemodellen en texturen hebben geen grondige updates gekregen, maar blijven heel dicht bij de kwaliteit van het origineel. Na ambitieuze en verregaande remasters zoals Saints Row The Third Remastered en Call of Duty: Modern Warfare 2 Campaign Remastered valt het des te meer op hoe weinig moeite Re-Reckoning doet. Enkel het verlichtingsmodel is een lichtpunt (pun intended). Re-Reckoning ziet er iets donkerder uit en maakt vooral komaf met de overdreven 'bloom' die zo typisch was voor de PlayStation 3- en Xbox 360-generatie. Ook de framerate blijft hier stabieler en de 'screen tear' van de PlayStation 3-versie is ook verleden tijd. Re-Reckoning brengt dus verbeteringen aan tegenover het origineel, al blijven ze erg bescheiden.
De kleine verbeteringen vallen bovendien volledig in het water door de vele technische problemen van de remaster. Laadtijden zijn vreselijk lang. Zo vereist het betreden van een piepkleine herberg een laadtijd van ongeveer 10 seconden. Wanneer je teruggaat naar de open wereld, word je dan weer getrakteerd op een laadtijd van maar liefst 20 seconden: simpelweg onacceptabel voor een game die bijna 10 jaar oud en grafisch allesbehalve ambitieus is. Zorgen de laadtijden niet voor frustraties, dan wel de vele glitches. Het overkwam me tweemaal dat dorpsbewoners op een pleintje allemaal in de T-pose kenmerkend voor gamedesign stonden. Tot slot had ik te maken met een irritante tijdelijke bug die om de 6 seconden een frame deed 'droppen', waardoor de game haperend en minder reactief werd. Deze bug was al gekend bij het origineel, waardoor het onvergeeflijk is dat deze remaster het niet oplost. Het niveau van afwerking van Re-Reckoning is op z'n zachtst gezegd bedenkelijk.
Kingdoms of Amalur verdient simpelweg beter. Dit blijft namelijk dezelfde verslavende en onvoorstelbaar gigantische cult-RPG van weleer. De vibe van de game was altijd al heel uniek: een soort singleplayer-MMO met massa's NPC's en quests in een keurige opgedeelde 'overworld'. Het is heerlijk om jezelf urenlang te verliezen in het gigantische buffet aan quests, die alle goed geschreven en vertolkt zijn. De combat vormt daarbij de drijvende kracht. Snel, spectaculair en chunky: het is alsof je een van de oude God of War-games in het lijf van een epische RPG aan het spelen bent. De constante stroom aan loot is het laatste element dat van Kingdoms of Amalur zo'n succes maakt. Hoewel het inventarissysteem een moderne update kan gebruiken en een bijkomend teken van Kaikos' beperkte ambitie vormt, verzamel je nieuwe wapens en armor in het tempo van Diablo. Amalur slokt makkelijk 60 uur van je tijd op, maar door de combinatie van al die geslaagde elementen is het een heerlijke game om in lange bingesessies te spelen.
De charme van Kingdoms of Amalur blijft dus overeind, maar dat is al vooral te danken aan de kwaliteit van de game zelf. De combat, quests en het schrijfwerk blijven indrukwekkend, waardoor je plotsklaps beseft dat je al urenlang aan het spelen bent en dringend wat slaap moet inhalen. De kwaliteit van deze remaster doet de game echter allesbehalve eer aan. Behalve een voorzichtige herwerking van het belichtingsmodel en een iets stabielere framerate, toont Re-Reckoning niks van ambitie. De texturen, personagemodellen en menu's zijn bijna exact als in 2012. Erger nog: dezelfde bugs en glitches maken hun opwachting. Re-Reckoning is een luie remaster van een geweldige game. Kingdoms of Amalur verdient véél beter.
De Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning review vond plaats op de PlayStation 4.
Zelf zin om dit episch avontuur aan te vatten? Dan kun je hier Kingdoms of Amalur: Re-Reckoning kopen op Bol.com.