L.A. Noire
Het onderzoeken waard.
Als je keuze klopt, dan krijg je een positief pianodeuntje te horen. Het tegenovergestelde geldt als je er volledig naast zit. Het klinkt simpel op papier, maar het is niet altijd even makkelijk om aan iemand zijn gedrag af te leiden of ze de waarheid spreken of niet. Je krijgt daarom een handvol intuïtiepunten voor elke zaak toegediend die je altijd kan inzetten indien je twijfelt. Zo een punt gebruiken, verwijdert een van de drie opties uit de lijst waardoor je kansen aanzienlijk stijgen om het juiste antwoord er uit te plukken. Een andere mogelijkheid houdt "Ask The Community" in, waardoor je dan de mening van andere spelers online gaat raadplegen. Ten laatste is zo een intuïtiepunt handig tijdens je sporenonderzoek, om aanwijzingen aan te duiden op de kaart.
Je bent nooit verplicht om deze te gebruiken, maar ze kunnen soms handig van pas komen. Als je een bepaald voorwerp dat van aanzienlijk belang is voor het onderzoek gemist hebt, heb je misschien ergens een ondervragingsoptie minder en kan je belangrijke details over het hoofd zien. Je hebt er dus echt alle belang bij om zo nauwkeurig mogelijk te werk te gaan. Tijdens de langere zaken (die elk tot soms anderhalf uur of zelfs twee uur kunnen duren) krijg je meerdere plaatsen en personen op je bord gegooid om te onderzoeken en te ondervragen, aangevuld met meer actievolle scènes. Het resultaat van deze twintigtal zaken is een game die snel twintig uur of langer kan meegaan.
Het is namelijk zo dat de herspeelbaarheid in theorie niet erg groot is als je elke zaak meteen vanaf het begin voor de volle honderd percent perfect uitspeelt, maar die kans is wel erg klein. Je zou er van versteld staan hoeveel nieuwe elementen je verzamelt en te weten komt als je een "case" opnieuw start en een aantal punten anders aanpakt. Om een zaak te verknoeien, moet je wel zeer grote fouten begaan, dus de speler zal niet voor het minste afgestraft worden. Wat wel zeer interessant in de oren klinkt, is de mogelijke downloadable content. Allerlei nieuwe cases geregeld uitbrengen zal ervoor zorgen dat je het spel nog vaak in de console zal schuiven, en L.A. Noire is voor mij persoonlijk een van de weinige games waarvoor ik blindelings nieuwe DLC zou aanschaffen. Simpelweg omdat een grote zaak zo verrassend kan uitdraaien en zoveel inhoud bevat.
Eens een zaak volledig is afgerond, krijg je op basis van je prestatie een score toegediend. Die wordt samengesteld op basis van het aantal aanwijzingen die je hebt gevonden, hoe correct je de interviews hebt aangepakt en de schade die je eventueel hebt toegebracht aan de stad door tegen wagens of het collectieve eigendom te rijden. Dat is misschien de meest verrassende eigenschap van L.A. Noire: in tegenstelling tot vorige gelijkaardige spellen moet je het correcte voorbeeld geven en is het niet mogelijk om burgers op straat omver te rijden of in het wild rondom je alles af te schieten. Het zou niet meer dan logisch zijn, gezien je zelf een handhaver der wet moet voorstellen.
Dat toont meteen aan hoe Rockstar geëvolueerd is sinds zijn Grand Theft Auto-reeks en buiten z'n eigen veilige zone durft stappen door te experimenteren met nieuwe vormen van gameplay en design. In Red Dead Redemption kregen we al een glimp van de meer moreel verantwoorde spelwijze die ze willen hanteren. Wie zich de western game nog herinnert, weet dat je een Bounty op je hoofd allesbehalve snel kon wegwerken. Waar je in Grand Theft Auto IV de politie kon afschudden en nadien je moordtocht kon verder zetten, blijft een geldsom in Red Dead Redemption continu op je hoofd plakken tot je neergehaald wordt, een agent omkoopt of gearresteerd wordt. Dat staat allemaal zelfs in schril contrast met de wetten en waarden die je moet respecteren in L.A. Noire. Een gewaagde stap van Team Bondi en Rockstar die alle respect verdient, wat mij betreft.
De uitgever staat trouwens bij ons bekend omwille van de prachtige vormgeving die we steeds opnieuw zien in hun meest recente projecten, en deze titel is niet anders. Het naoorlogse Los Angeles ziet er waarheidsgetrouw uit door de oude wagens die rondrijden in de stad, de typische klederdracht en vooral de geslaagde muziek. Stemmen en geluiden krijgen een toepasselijke echo in grote hallen of etablissementen, maar vooral: het acteerwerk is van de hoogste plank. Aaron Staton, beter bekend als Ken Cosgrove uit de televisiereeks Mad Men, brengt op sublieme wijze gestalte aan de LAPD-detective Cole Phelps. Andere minder bekende acteurs die de rol van andere officieren en personages vertolken, zijn Sean McGowan, Ned Vaughn, Michael McGrady en tientallen anderen. Maar wat vooral indruk zal opwekken, zijn hun echte gezichten. Het verschil met hun ingame vertolking is haast onmerkbaar. Opmerkelijk stukje technologie, die MotionScan.
Het vergt heel wat inspanning om binnen eenzelfde genre je steeds opnieuw uit te vinden. Rockstar rukte zich vorig jaar los van zijn GTA-imago met het briljante Red Dead Redemption en slaagt er opnieuw in om een meeslepende aparte titel af te leveren met L.A. Noire. Het detectiveverhaal speelt als een droom en laat je je tanden zetten in zeer intrigerende politiezaken. Heel de ervaring oogt bovendien gepolijst, voornamelijk dankzij de verbluffende gezichtsanimatie, steengoede acteerprestaties en een correcte historische weergave van Los Angeles. En dan kan ik nog even doorgaan over de impact die je als speler zelf hebt en de mogelijkheid tot waardevolle downloadable content. Het volledige plaatje klopt gewoon en straalt haast iets artistiek uit, waardoor het ongetwijfeld nog maandenlang een fel besproken onderwerp zal blijven. L.A. Noire staat uiteindelijk symbool voor de evolutie die de industrie tot nu toe heeft meegemaakt en flirt constant met de grenzen van het mogelijke.