Life is Strange - Episode 3 review

Deze review bevat spoilers voor het verhaalverloop van episode 2 en 3 van Life is Strange.

Life is Strange is nog steeds eigenzinnig. In Episode 3: Chaos Theory blijkt dat de keuze voor een tienermeisje als hoofdrolspeelster nog maar het topje van de ijsberg is. Dontnod Entertainment kaart heftige onderwerpen aan, die je niet vaak in games ziet. Ze hadden niet gewerkt als Max iemand anders was dan haar eigenwijze zelf.

Zo krijg je met zelfmoord door pesten te maken, waarvan je nu de gevolgen onder ogen ziet. Ook de ontluikende seksualiteit tussen twee vriendinnen speelt een verrassend grotere rol dan eerder gedacht. Als je dat überhaupt al zag aankomen. Dontnod doet dit echter niet om te provoceren of the shockeren. Doordat de situaties ingetogen worden gebracht, worden de personages subtiel uitgediept. De karakterontwikkelingen zetten je aan het denken en betrekken je nog meer bij het lot van de personages, dat je voor een deel in eigen handen hebt.

Episode 3 draait nog meer dan de vorige afleveringen om de band tussen Max, Chloe en de spoorloos verdwenen Rachel. Vriendschap en jaloezie balanceren voortdurend op een slap koord. Terwijl Max zelfverzekerder wordt door haar tijdreiskrachten, raakt Chloe juist dieper in de put. De spanningen die tussen de twee ontstaan en de rol die je daarin hebt, dragen de hele aflevering.

Life is Strange Episode 3 Launch Trailer (PEGI)

Bekijk op YouTube

Duidelijk blijft dan ook dat Life is Strange het van z'n verhaal moet hebben, want de gameplay blijft achter. Nog meer valt op dat tussen de belangrijkste plotontwikkelingen het tempo behoorlijk inkakt. Puzzels beperken zich tot wat rondslenteren en de omgeving in je opnemen, om zo de items te vinden die je nodig hebt om het volgende tussenfilmpje te starten. Daar hoef je vaak niet bij na te denken. Gewoon alles aanklikken wat je tegenkomt.

Het tijdreizen zelf uit zich ook nauwelijks in interessante gameplaymogelijkheden. Vaak spoel je net zo vaak terug tot je de juiste handelingen in de juiste volgorde hebt gedaan. Of voer je hetzelfde gesprek keer op keer, om met informatie uit de conversatie die je al hebt gehouden de daaropvolgende dialoog een andere wending te geven.

Na drie episodes raakt de rek er wat uit, vooral omdat nogal eens onduidelijk is wanneer je je krachten wel of niet kunt inzetten. Daardoor heb je soms minder invloed op het verhaalverloop dan je verwacht, vooral met het trieste einde van de tweede episode nog vers in het geheugen. Dergelijke verrassingen blijven in Chaos Theory uit. Deze aflevering bewandelt meer een voorgeschreven pad.

Maar dan eindigt episode 3 met een cliffhanger waarbij je met ingehouden adem voor je televisie zit. Max krijgt een nieuwe kracht, die alles wat je over het verdere verloop van de game dacht te weten volledig op zijn kop zet. Dontnod blijkt dan veel ambitieuzer dan de studio tot dusver voorhield. De plotwending is een belangrijk kantelpunt voor Life is Strange, die de verhaalgedreven game kan maken of kraken. Wat na de credits rest, is een brandend verlangen naar de laatste twee afleveringen.