Luftrausers review
Ballet met straaljagers.
Ik heb niets bijzonders met vliegtuigen. Als klein jongetje wilde ik geen piloot worden en vliegreizen jagen me de stuipen op het lijf. Ik heb ook niets bijzonders met arcade shooters. Je begrijpt dus mijn verbazing wanneer ik zie hoeveel uren ik heb gepompt in Luftrausers, een game waarin je als gevechtspiloot een zo hoog mogelijke score moet behalen.
Vlambeer is een tweekoppige Nederlandse ontwikkelaar die verleden jaar nog met Ridiculous Fishing de prijs voor beste iOS game van 2013 won van Apple. De ontwikkeling van deze gestoorde vissimulatie ging gepaard met controverse rond een kloon die eerder verscheen dan Vlambeers eigen game. Luftrausers is een product van de opgekropte frustratie uit deze periode. Het is agressief en vraagt je steeds tot het uiterste te gaan. Het is een ballet van steeds verder escalerend geweld. En ja, ook Luftrausers is al gekloond.
De reden dat andere ontwikkelaars inspiratie zoeken bij Vlambeer lijkt te danken aan hun gave om een simpel idee tot in de perfectie uit te werken. In Luftrausers heb je één knop om te schieten en vier richtingen om in te bewegen. Geen power-ups, geen verschillende levels met elk hun eigen gimmick, zelfs niet meer dan twee kleuren. Slechts een piloot en zijn stalen vogel versus een onoverkomelijk falen. En falen doe je, opnieuw en opnieuw en opnieuw. Maar je wilt ook steeds terug de lucht in om toch die score te verbeteren of dat slagschip te laten zinken.
Dat Luftrausers ondanks zijn simpele formule blijft boeien, heeft het in de eerste plaats te danken aan zijn besturing. Zodra je de voorwaartse toets loslaat, is je vlieger een speelbal van de zwaartekracht. Tijdens de onoverkomelijke duikvlucht draai je echter makkelijker rond je as en ben je behendiger. Wil je overleven, dan moet je leren aanvoelen wanneer je het best een boost inzet of wanneer je jezelf beter aan de natuurelementen geeft.
Loodrecht naar boven snellen om daarna in een destructieve zwanenzang naar beneden je achtervolgers uit te schakelen is een tactiek die niet alleen werkt, maar er bovendien gewoon cool uitziet. Reken hierbij nog het feit dat je enkel schade kan repareren door de trekker los te laten, en het vliegen wordt een constant overwegen tussen vuren, boosten of duiken. Zolang je maar niet te hoog vliegt in een schadelijke wolk of te pletter slaat op het wateroppervlak.
Een ontmoeting met de zeespiegel betekent niet noodzakelijk het einde. In Luftrausers ben je niet enkel piloot, maar ook ontwerper van je gevechtsvliegtuig. Je ontwerpt zo bijvoorbeeld een machine die als een dolfijn in en uit het water wipt. Koppel dit met een koetswerk dat geen schade oploopt door fysiek contact en je hebt de ultieme nachtmerrie van vijandige slagschepen.
Wanneer je er niet in slaagt om hun kogels te ontwijken alvorens in hun flanken te boren, is een combinatie van veel levenspunten en wendbaarheid meer iets voor jou. Als je last hebt om achtervolgers af te schudden, is de motor die rugwaarts schiet zeker ook een optie. Misschien gecombineerd met hittezoekende raketten, of de pure vernietiging van een traag schietend kanon. Vergeet zeker niet de kernbom mee te nemen die alles in je ondergang meesleurt.
Door de combinatie van wapen, koetswerk en motor ga je met 125 verschillende configuraties aan de slag. Allemaal met hun eigen look, naam en uitdagingen. Het voltooien van deze uitdagingen speelt op zijn beurt weer nieuwe stukken uitrusting vrij. Zo ontstaat een verslavende cyclus die vergelijkbaar is met die uit Vlambeer's Ridiculous Fishing en Super Crate Box. Je speelt en speelt om te weten welke nieuwigheid om de hoek schuilt. Dat je ondertussen je score verbetert, is mooi meegenomen.
Niet elke uitrusting is echter even nuttig en het ene idee werkt al beter dan het andere. Bovendien verliest Luftrausers een belangrijk deel van zijn herspeelbaarheid wanneer alles is vrijgespeeld, wat je in zo'n drie uur wel lukt. Voor masochisten is er tenslotte nog een extra moeilijkheidsgraad die je nog een veelvoud van uren bezighoudt, afhankelijk van hoe gebrand je bent om je score te verbeteren.
Die tijd breng je wel door in stijl. Vlambeer heeft duidelijk gekozen voor een erg sobere grafische inkleding. Je vliegtuig en de vijanden zijn slechts simpele silhouetten die zich voor een monochrome sepia (of één van de andere vrijgespeelde kleurenpatronen) achtergrond voortbewegen. Toch staat het de inleving niet in de weg. Door de vuurregen van een slagschip of zeppelin zigzaggen om vervolgens het laatste dodelijke schot te leveren is altijd opwindend, of dit nu gepaard gaat met grafische hoogstandjes of niet. Tel hier nog een knallende, dynamische soundtrack bij en die silhouetten worden in je fantasie de meest realistische vleugels die je ooit zag.
Luftrausers is niet van deze tijd. Het is gebaseerd op een soort gameplay die al jaren uit de mode is. Grafisch stelt het niet veel meer voor dan wat bewegende geometrische figuurtjes. Vandaag de dag ben je wel meer inhoud en complexiteit van je games gewoon. Maar tussen al deze moderniteit vergeet je wellicht soms wat een kunst het is om een simpel idee perfect uit te voeren. Luftrausers is een testament aan deze gave. Niet van deze tijd, maar tijdloos.
Luftrausers is nu verkrijgbaar voor pc, PlayStation 3 en PlayStation Vita.